Μάγλος:« Θα άλλαζε η καριέρα μου αν...»

Η ανακοίνωση της απόκτησής του από τον Πανερυθραϊκό έκανε αίσθηση. Εξάλλου, πρόκειται για έναν παίκτη επιπέδου Α1, που δεν «φοβήθηκε» να πάει σε ομάδα μικρότερης κατηγορίας. Με το ταλέντο του και τα σωματικά του προσόντα θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ένα καλό συμβόλαιο σε ομάδα της Α1. Στα 32 του, όμως, ο Κώστας Μάγλος αποφάσισε να αγωνιστεί για πρώτη φορά στην καριέρα του στην Α2. Απόφαση για την οποία νιώθει δικαιωμένος: «Στην Ερυθραία βρήκα την ηρεμία μου. Στην ομάδα υπάρχουν εξαιρετικοί άνθρωποι, όλοι μου φέρονται άψογα και είμαι ευτυχισμένος». Ο Έλληνας σέντερ άνοιξε την καρδιά του στο www.sportfm.gr και μίλησε για την καριέρα του. Το επεισόδιο με τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τη φάση που ίσως θα άλλαζε την πορεία της καριέρας του. Μίλησε για την απόφασή του να φύγει για την Αμερική πριν 12 χρόνια, τον λόγο που τον έκανε να επιστρέψει, ενώ εξέφρασε και ένα μεγάλο του παράπονο, για τις ομάδες-φαντάσματα από τις οποίες όταν αποχώρησε «έγιναν μαγαζιά γωνία». Τέλος, μιλάει για τον Σκούνι Πεν, τον αγαπημένο του συμπαίκτη Άντονι Γκρέιντζερ, αλλά και την ξεχωριστή εμπειρία που είχε με τον Σκότι Πίπεν.

«Εμπειρία ζωής για μένα το κολλέγιο»

Όταν αποφάσισε να φύγει για την Αμερική και να σπουδάσει κοινωνιολογία στο Boston College, ήλπιζε πως μια μέρα θα έπαιζε στο ΝΒΑ. Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα ήθελε αλλά για την επιλογή του αυτή δεν θα μετανιώσει ποτέ. « Tο ότι πήγα στο συγκεκριμένο κολέγιο είναι εμπειρία ζωής. Την προπόνηση που έκανα εκεί δεν την έχω ξανακάνει στη ζωή μου. Όσοι ρωτάνε τη γνώμη μου για το αν θα πάνε σε κολέγιο, τους το συνιστώ ανεπιφύλακτα» Όσο για τον λόγο που τον έκανε να επιστρέψει και να μην δοκιμάσει στο ΝΒΑ, ήταν ξεκάθαρος. «Εκτιμώ πως είχα τύχη για το ΝΒΑ. Είχα κάνει καλές χρονιές, αλλά αποφάσισα να φύγω γιατί την τελευταία χρονιά έφυγαν από την ομάδα όλοι οι μεγάλοι παίκτες και θεώρησα πως δεν θα πηγαίναμε εξίσου καλά. Ήρθε και η πρόταση του Παναθηναϊκού και έτσι πήρα την απόφαση να επιστρέψω». Τα κολεγιακά χρόνια όμως δεν θα τα βγάλει από το μυαλό του ποτέ, καθώς του προσέφεραν και την πιο ευτυχισμένη στιγμή της καριέρας του. « Έπαιξα με αντιπάλους τον Άλεν Άϊβερσον, τον Ρέι Άλεν και τον Τζαχίντι Γουάιτ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου το πρωτάθλημα περιφέρειας που πήραμε τότε με αντιπάλους πολύ μεγάλες ομάδες. Είχαμε παίξει στο Madison Square Garden τον τελικό και είχαμε πάρει και δαχτυλίδι του πρωταθλητή, ήταν κάτι το απερίγραπτο. Θυμάμαι στις πρώτες θέσεις καθόταν και ο Σκότι Πίπεν, ήταν όλα υπέροχα». Έκανε κάτι όμως που τώρα το έχει μετανιώσει: «Θεωρώ πως δεν έπρεπε να είχα φύγει, έπρεπε να είχα διεκδικήσει τις πιθανότητές μου για ΝΒΑ μέχρι τέλους και να έπαιρνα το πτυχίο, σπούδαζα κοινωνιολογία και τα παράτησα όλα, αυτό το έχω μετανιώσει».

« Ίσως να είχε αλλάξει όλη μου η καριέρα»

Μετά τα κολεγιακά του χρόνια, πήρε την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. Κλήθηκε και στην Εθνική ομάδα και ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που και τότε ήταν ομοσπονδιακός τεχνικός, ήταν έτοιμος να τον πάρει στο Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας. Στο καθιερωμένο τουρνουά «Ακρόπολις» όμως έγινε η φάση που όπως υποστηρίζει ο ίδιος «αν δεν γινόταν, ίσως να άλλαζε η καριέρα μου». Σε έναν αιφνιδιασμό της ομάδας, ο Μάγλος γύρισε το πόδι του και έμεινε εκτός αποστολής για το Ευρωμπάσκετ. «Το έβλεπα στην τηλεόραση και δεν το πίστευα. Ο αστράγαλός μου ακούμπησε στο παρκέ. Μπορεί αν δεν γινόταν αυτή η φάση να άλλαζε όλη μου η ζωή, να είχε αλλάξει η καριέρα μου».

«Πήγαν όλα στραβά μετά το επεισόδιο με τον Γιαννάκη στο ΣΕΦ»

Ο Παναθηναϊκός ήταν η πρώτη στάση στην εν Ελλάδι καριέρα του μετά την επιστροφή του από την Αμερική. Στους «πράσινους» έμεινε δύο χρόνια και έγινε ακόμα πιο πλήρης παίκτης, αποκόμισε πολλές εμπειρίες, καθώς έπαιξε δίπλα σε μεγάλους παίκτες. « Όταν έχεις μπροστά σου παίκτες όπως ο Ράτζα, ο Ρέμπρατσα, ο Ρότζερς και ο Μπερκ είναι δύσκολο να τους ξεπεράσεις και να παίξεις εσύ. Αυτά που είδα και έμαθα όμως από αυτούς τους παίκτες ήταν πάρα πολλά». Στη συνέχεια πήγε στον Πανιώνιο όπου βρήκε και πάλι, μετά την Εθνική, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, προπονητή που είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του. «Ο Γιαννάκης με πίστευε πολύ, αλλά ένα περιστατικό στο ΣΕΦ τα άλλαξε όλα. Παίζαμε με τον Ολυμπιακό και ο κόουτς με έκανε αλλαγή, εγώ εκείνη τη στιγμή ήμουν αρκετά εκνευρισμένος. Τότε κάτι μου είπε ο Μάρκοβιτς, εγώ του απάντησα και μου είπε ο Γιαννάκης να πάω στα αποδυτήρια ενώ δεν έφταιγα, κλότσησα μια καρέκλα και έφυγα. Από τότε όμως ράγισε το γυαλί και έπαιζα ελάχιστα». Αυτό ήταν και ουσιαστικά το τέλος στην καριέρα του με τα «κυανέρυθρα». Επόμενος σταθμός η Νηαρ Ηστ. Εκεί είχε συμπαίκτη τον Λιν Γκρίρ. Τι θυμάται από τον πλέι μέικερ του Ολυμπιακού; « Δεν έχω ξαναδεί παίκτη τόσο κοντό να έχει τόσα προσόντα. Είναι ταχύτατος και έχει εκπληκτικό άλμα. Έχει όμως και ένα μεγάλο μειονέκτημα: δεν δίνει ποτέ πάσα. Δεν είναι πλέι μέικερ και αυτό ίσως στοιχίσει στον Ολυμπιακό». Έπειτα αποφάσισε να φύγει από την Ελλάδα για λογαριασμό της Μεσίνα. « Ήταν ωραία στην Ιταλία. Είχαμε καλή ομάδα και θεωρώ πως έκανα καλή χρονιά. Δεν καταφέραμε όμως να σώσουμε την ομάδα και να μην πέσει κατηγορία». Αφού έζησε και την εμπειρία ενός ξένου πρωταθλήματος αποφάσισε να επαναπατριστεί και να ανηφορίσει στη Θεσσαλονίκη για να φορέσει τη φανέλα του ΠΑΟΚ. « Ενώ ξεκίνησα καλά τη σεζόν, στη συνέχεια έπαιζα από ελάχιστα έως καθόλου. Θεωρώ πως αυτό έγινε γιατί ο τότε προπονητής μου, Μπάνε Πρέλιεβιτς, ήθελε να μοιράσει τον χρόνο». Στον ΠΑΟΚ όμως μπορεί να ξεκίνησε τη σεζόν, αλλά δεν την τελείωσε κιόλας, αφού λίγους μήνες πριν τελειώσει το πρωτάθλημα του έκαναν διακοπή συμβολαίου. « Παίζαμε ένα κρίσιμο εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς, με αντίπαλο τη Λιέτουβος Ρίτας. Εγώ ήμουν άρρωστος, είχα γαστρεντερίτιδα και δεν ακολούθησα την αποστολή. Οι άνθρωποι της ομάδας το πήραν διαφορετικά, με κάλεσαν σε απολογία, δεν πείστηκαν από αυτά που τους είπα και προχώρησαν σε διακοπή συμβολαίου. Ήταν κάτι που έγινε πρώτη φορά στην καριέρα μου». Την επόμενη χρονιά αποφάσισε να μείνει στη Θεσσαλονίκη αυτή τη φορά για χάρη του Ηρακλή. « Ήταν μια καλή χρονιά για μένα και μια καλή εμπειρία» σχολίασε για τη χρονιά με τη φανέλα του «Γηραιού».

«Μου χρωστάνε οι μισές ομάδες που αγωνίστηκα»

Το μεγάλο του παράπονο έχει να κάνει με το ότι οι περισσότερες ομάδες που αγωνίστηκε είχαν οικονομικά προβλήματα, ενώ όταν εκείνος αποχώρησε οι ομάδες «τακτοποιήθηκαν» και πλέον δεν έχουν κανένα πρόβλημα. « Όπου και αν έπαιξα είχα πρόβλημα με τις πληρωμές. Και το παράδοξο είναι πως όταν έφυγα από εκεί, οι ομάδες έγιναν μαγαζί γωνία. Και ο Πανιώνιος και η ΑΕΚ είναι πλέον από τους συλλόγους που πληρώνουν. Εμένα μου χρωστάνε από τον Πανιώνιο και τον Ηρακλή, ενώ χάρισα κάποια μηνιάτικα στη Νήαρ Ηστ. Αν κάποια στιγμή σε πέντε ή δέκα χρόνια πάρω κάποια από αυτά τα χρήματα θα είμαι ευτυχισμένος. Όσο για την ΑΕΚ, τι να πω; Θυμάμαι ερχόταν ο Γρανίτσας στις προπονήσεις και μας είχε γεμίσει υποσχέσεις, λεφτά όμως βλέπαμε σπάνια». Ενώ θέλησε να κάνει και μια πρόταση αναφορικά με τα κριτήρια που αγωνίζονται οι ομάδες στην Α1. « Το κριτήριο δεν πρέπει να είναι αγωνιστικό. Πρέπει να είναι οικονομικό. Ομάδες όπως ο Μακεδονικός πέρσι, η το Αιγάλεω φέτος, που και οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν ήθελαν να μείνουν στην Α1, θα έπρεπε να είναι στις ερασιτεχνικές κατηγορίες».

«Μπορούμε ακόμα και την άνοδο»

Μπορεί να είναι η πρώτη φορά που αγωνίζεται στην Α2, αλλά φαίνεται πως είναι άριστος γνώστης των δυσκολιών.
«Εμείς δεν ξεκινήσαμε καλά, αλλά τώρα έχουμε αρχίσει και ρολάρουμε σαν ομάδα. Πρόκειται για ένα πρωτάθλημα πραγματικό μαραθώνιο και η ομάδα που θα έχει διάρκεια και θα κάνει τις περισσότερες εκτός έδρας νίκες θα ανέβει κατηγορία». Όσο για τους δικούς του στόχους αλλά και τους στόχους της Ερυθραίας, ο Μάγλος ήταν ξεκάθαρος. «Δεν έχουμε καμιά πίεση από τη διοίκηση. Αν καταφέρουμε να τερματίσουμε μέσα στην πρώτη τετράδα, θα είμαστε ευχαριστημένοι, ενώ εγώ το μόνο που θέλω είναι να έχω υγεία. Όλα τα άλλα θα έρθουν, ελπίζω να έρθει και η άνοδος. Πιστεύω πως μπορούμε να τα καταφέρουμε γιατί έχουμε μια πολύ καλή ομάδα».

«Καλύτερος συμπαίκτης ο Γκρέιντζερ, δυσκολότερος αντίπαλος ο Μπετς, καλός φίλος ο Πεν»

Ο Κώστας Μάγλος είχε πολλούς συμπαίκτες και αντιπάλους, τρεις όμως ήταν αυτοί που του έμειναν αξέχαστοι για συγκεκριμένους λόγους. « Είχα συμπαίκτη στο κολέγιο τον Άντονιο Γκρέιντζερ. Πρόκειται για τον καλύτερο σκόρερ με τον οποίο ήμουν συμπαίκτης. Ο άνθρωπος που με δυσκόλεψε περισσότερο από όλους ήταν ο Άντριου Μπετς. Είναι πραγματικός "βράχος" και όποτε τον αντιμετώπιζα είχα πολλά προβλήματα. Ενώ έχω κρατήσει επαφή με τον Σκούνι Πεν, είμαστε καλοί φίλοι από την εποχή που παίζαμε μαζί στο κολέγιο».

Αντώνης Κατσίκης