Πάργκο, Γκριρ ή μήπως… Τσίλντρες;

Οι εξελίξεις στον Ολυμπιακό τρέχουν, όχι βέβαια με την ταχύτητα του φωτός, αλλά σίγουρα με πιο γοργό ρυθμό σε σχέση με άλλες ομάδες. Στην αρχή ο χαμένος τελικός του Κυπέλλου έφερε «μαύρα σύννεφα» πάνω από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και κυρίως πάνω από το κεφάλι του Παναγιώτη Γιαννάκη. Αν επρόκειτο για φήμες ή πραγματικότητα, ίσως και να μην το μάθουμε ποτέ.

Η ουσία είναι ότι το όλο σκηνικό έφτιαξε. Και πώς όχι άλλωστε από τη στιγμή που επιτεύχθηκε η νίκη επί του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα και μαζί ουσιαστικά η πρώτη θέση στη ρέγκιουλαρ σίζον. Από τις καρέκλες στα κεφάλια των παικτών (στο Ελληνικό) φθάσαμε στις επευφημίες (στο ΣΕΦ), για τις οποίες δεν θα πούμε ότι ήταν άνευ προηγουμένου, αλλά σίγουρα αρκετά χρόνια είχαμε να ακούσουμε στον μπασκετικό Πειραιά… Και εκεί που πήγε να ησυχάσει όλη η... πλάση, προέκυψε και η ιστορία με τον Σχορτσανίτη για να μη μείνουμε εν τέλει χωρίς ―σοβαρές― εξελίξεις.

Με την περίπτωση του «Σόφο» έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές. Το περιστατικό της Κυριακής δεν είναι ίδιας υφής με επεισόδια του παρελθόντος (όταν ο μπελάς είχε να κάνει με τα πολλά περιττά του κιλά και κάποια νυχτοπερπατήματα), αλλά η ουσία είναι η ίδια. Ποτέ ή σχεδόν ποτέ σε μία διαμάχη δεν φταίει μόνο η μία πλευρά, αλλά όταν ο πρωταγωνιστής είναι πάντα ο ίδιος, τότε υπάρχει πρόβλημα σε ό,τι αφορά τον εαυτό του. Το αγωνιστικό κενό που θα δημιουργηθεί δεν θα είναι τόσο μεγάλο όσο αντέχουν ο Βούισιτς και ο Μπουρούσης, όμως έναν καλό Σχορτσανίτη πάντα τον θες, έστω και για πέντε λεπτά.

Από κει και πέρα όμως, σιγά σιγά θα προκύψει ένα άλλο μεγάλο ερώτημα, που δεν αφορά τον «Σόφο», αλλά το ποιος από τους τρεις Αμερικανούς θα βλέπει τους αγώνες του πρωταθλήματος με πολιτικά ρούχα. Βλέπετε, τώρα που επιστρέφει ο Τσίλντρες ή αυτός ή κάποιος από τους Γκριρ, Πάργκο θα πρέπει να μείνει εκτός Α1.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης θα πάρει την τελική απόφαση, αλλά μάλλον είναι νωρίς ακόμη. Κατ' αρχάς, θα πρέπει να δει πώς ενσωματώνεται και πάλι ο Τσίλντρες στην ομάδα, να δει επίσης πώς προοδεύει και «δένει» με το υπόλοιπο σύνολο ο Πάργκο (ο οποίος έχασε πολύτιμο έδαφος με τον τραυματισμό του) και έπειτα να αποφασίσει. Ο Γκριρ είναι η σταθερή αξία, ο παίκτης που ξέρουν όλοι τι μπορεί να κάνει. Είναι αυτός που γνωρίζει την ομάδα καλύτερα από τους άλλους δύο. Με βάση τα τωρινά δεδομένα, η λογική υπαγορεύει ότι ο Πάργκο είναι αυτός που θα μείνει εκτός, αλλά δεν αποκλείεται (κάθε άλλο) να έχουμε άλλη επιλογή.

Ειδικά αν ο Τεόντοσιτς συνεχίζει να μένει εκτός πλάνου, περίπτωση κατά την οποία θα χρειαστεί περισσότερο ο Πάργκο, ο οποίος είναι πιο πολύ πλέι μέικερ, τόσο σε σχέση με τον Γκριρ όσο και με τον Χαλπερίν. Ο Παπαλουκάς, βλέπετε, δύσκολα θα αντέξει ξανά να δώσει τόσο ποιοτικά 36 λεπτά, όπως έκανε με τον Παναθηναϊκό. Και αν το κάνει, άντε αυτό να γίνει σε 1-2 ματς ακόμη, σίγουρα όμως όχι σε μεγάλη συχνότητα αγώνων, όπως είναι τα πλέι οφ. Αυτό απασχολεί τον Γιαννάκη και πιθανότατα θα παίξει ρόλο στη δύσκολη τελική του επιλογή.