Γοργόνα, μήπως είδες Ελληνες παίκτες;

Kάθε χρόνο τέτοια εποχή οργιάζουν τα πρωτοσέλιδα. Απογειώνεται η... φαντασία των ρεπόρτερ αλλά και η ανυπομονησία του οπαδού που θέλει να πληροφορηθεί για τους μεταγραφικούς στόχους της ομάδας του. Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια έβρισκαν θέση στα πρωτοσέλιδα ονόματα Ελλήνων παικτών συνοδευόμενα από εκτιμήσεις για μεγάλα ταλέντα. Χρόνο με τον χρόνο αυτού του είδους η προσφορά ελαττώνεται αν και η ζήτηση παραμένει αμείωτη. Φέτος η προσφορά περιορίζεται στο όνομα του Βασίλη Κουτσιανικούλη. Πέρα από αυτόν δύσκολα μπορεί να διακριθεί περίπτωση ιθαγενούς ποδοσφαιριστή με δυνατότητα να συγκινήσει τους λεγόμενους μεγάλους του ποδοσφαίρου μας.

Ο εικοσάχρονος Κουτσιανικούλης, χάρη στη φαντασία του αθλητικού Τύπου, λέγεται «Μέσι των φτωχών». Ε, λοιπόν αυτός ο... Μέσι δύσκολα μπορεί να διεκδικήσει θέση βασικού σε κλαμπ όπως ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός. Με μέγιστο προσόν την ταχύτητά του έχει περιθώρια να φανεί όταν η ομάδα του βρίσκει ελεύθερους χώρους για να αναπτυχθεί. Οταν δηλαδή η ομάδα του δέχεται πίεση και προσπαθεί να παίξει με αντεπιθέσεις. Κατά συνέπεια, σε μεγάλη ομάδα που οι χώροι είναι περιορισμένοι, λογικά θα περιοριστεί και το δικό του πεδίο δράσης. Χωρίς οι αντιστοιχίες να είναι απόλυτες, καλώ τους αναγνώστες να ανακαλέσουν στη μνήμη τους την αγωνιστική εικόνα του Χάρη Παππά με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς και να τη συγκρίνουν με την εικόνα του ίδιου παίκτη στον Ολυμπιακό.

Ωστόσο το πρόβλημα εντοπίζεται αλλού. Στην περιορισμένη, έως και ελάχιστη, ανάδειξη νέων ταλέντων, ικανών στην ηλικία των είκοσι ετών να διεκδικήσουν μεταγραφή σε κάποια κορυφαία ομάδα της Σούπερ Λίγκας.

Οι παίκτες της Εθνικής ομάδας των Ελπίδων είναι γύρω και πάνω από τα είκοσι χρόνια. Για να γίνει κατανοητό το παράδειγμα, ανατρέχουμε στη σύνθεση της ομάδας των Ελπίδων στο τελευταίο παιχνίδι της κόντρα στην ΠΓΔΜ. Υπολογίζοντας ενδεκάδα και αλλαγές, εντοπίζουμε μόλις τρεις παίκτες που μπορούν να θεωρηθούν βασικοί στις ομάδες που αγωνίζονται. Ο δεξιός μπακ Μπουκουβάλας στη Λάρισα, ο στόπερ Σιόβας στον Ιωνικό και ο αριστερός μπακ-χαφ Ιωαννίδης στον Ηρακλή. Κανένας από όλους τους παίκτες (πλην του Σωτήρη Νίνη) δεν δημιουργεί τη βάσιμη πεποίθηση ότι μπορεί να θεωρηθεί μεγάλο ταλέντο.

Ακόμα και οι Γιάννης Παπαδόπουλος, Μήτρογλου, Πλιάτσικας και Ταχτσίδης δεν γίνεται να θεωρηθούν βασικοί σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ όπου ανήκουν. Σέβομαι απολύτως το ενδιαφέρον των ΠΑΕ για τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Κατανοώ την έγνοια της ΕΠΟ για το πώς θα διαμορφωθεί τελικά ο θεσμός των πλέι οφ.
Με τη διαφορά ότι θα έβρισκα πολύ πιο ενδιαφέροντα και χρήσιμο έναν... τσακωμό για το πώς θα βρεθούν, θα αναδειχτούν και θα αξιοποιηθούν παίκτες από τη χειμαζόμενη παραγωγή του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τέτοια συζήτηση δεν γίνεται και δεν πρόκειται να γίνει όσο καταφτάνουν «καραβιές» με νεαρούς παίκτες από τη «μαύρη ήπειρο». Παίκτες που παίζουν για ένα πιάτο φαγητό και που συχνά τούς το στερούν κι αυτό. Οταν ανθεί το ποδοσφαιρικό δουλεμπόριο κάτω από τη μύτη της πολιτείας, των ποδοσφαιρικών Ενώσεων που κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τα όσα απαράδεκτα διαπράττουν τα μέλη τους. Το σημείωμα κλείνει με μια διαπίστωση που απευθύνεται στον υφυπουργό Αθλητισμού, τον πρόεδρο της ΕΠΟ, τους προέδρους της Σούπερ Λίγκας και της ΕΠΑΕ! Το έκτρωμα που λέγεται επαγγελματικό πρωτάθλημα Γ' Εθνικής έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που περιγράφεται παραπάνω. Η συνέχεια στο επόμενο φύλλο.