Υπεραπαραίτητος ένας ακόμα φορ στον Ολυμπιακό

Διαπιστώνω τις τελευταίες μέρες ότι στον Ολυμπιακό υπάρχει η τάση να μην αποκτηθεί επιθετικός. Πρέπει να στηριχθεί ο Μήτρογλου. Αλλωστε το είχε πει ο πρόεδρος ότι ο Θρύλος οφείλει να αναδείξει νέα παιδιά. Δεν αμφιβάλλω. Μπορεί, όμως, μια ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα να έχει τόσες λίγες επιλογές;

Λένε ότι με Μήτρογλου, Νταρμπισάιρ και Ντιόγο όλα θα είναι καλά. Δηλαδή για μία ακόμα χρονιά ο Ολυμπιακός θα είναι λειψός στην επίθεση. Θα γυρίσουμε και καλά το σύστημα σε 4-5-1 για να χρειάζεται μόνο ένας μπροστά. Και ποιος θα είναι εκείνος που θα σηκώσει το βάρος; Ποιος θα γίνει ο «νέος Ντάρκο» με τα 15-17 γκολ τον χρόνο; Ο Ντιόγο είναι περιφερειακός, ο Μήτρογλου είναι τώρα σε φόρμα και ο Αγγλος είναι τραυματίας. Εχουμε κάποιον κλασικό σούπερ επιθετικό και δεν τον ξέρω; Δεν υποτιμώ την αξία των παιδιών. Ο Ολυμπιακός, όμως, έχει πάντα υψηλές απαιτήσεις. Θέλει να πρωταγωνιστεί σε Ελλάδα και Ευρώπη. Με τον Νταρμπισάιρ έξω για 2 μήνες τι θα γίνει; Αναγκαστικά θα παίζουμε με έναν επιθετικό και ο άλλος θα είναι έτοιμος για αλλαγή.

Μια στραβή να καθίσει με μικροτραυματισμό ή κάρτες, θα απομείνει ένας. Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Ο Κετσπάγια έλεγε ότι θέλει έναν ψηλό σέντερ φορ. Ο Μοριέντες, για παράδειγμα, θα έβγαινε ως αντι-Κοβάσεβιτς. Ο φουνταριστός σέντερ φορ πού είναι; Πάλι αλχημείες; Πάλι μισές δουλειές; Πάλι θα μας βγαίνει η ψυχή σε κάθε ματς; Πάλι ο προπονητής δεν θα μπορεί να βγάλει ενδεκάδα; Καταλάβατε τι έγινε στη Σλοβακία; Ηταν τραυματίες Γκαλέτι και Μαρέσκα και η ενδεκάδα βγήκε με τα χίλια ζόρια. Με ένα φορ παίξαμε και με τον Λεονάρντο αριστερό χαφ. Κερδίσαμε, όμως, και όλα καλά.

Με την ΑΕΚ στην πρεμιέρα που δεν θα παίζουν ο Γκαλέτι και ο Αβραάμ τι θα γίνει; Το έχει σκεφθεί κανείς; Τον Γκονζάλες δεν τον βλέπω να έρχεται άμεσα και να προλαβαίνει την ΑΕΚ. Πάλι αλχημείες. Ενας μπροστά, ο Ζαϊρί δεξιά και αριστερά ο Λεονάρντο! Σε ντέρμπι! Ενας φορ (Ντιόγο ή Μήτρογλου) και όλα μια χαρά. Τι άλλο να πούμε; Αλλά ξέχασα! Εμείς είμαστε εχθροί του Ολυμπιακού και όπως πάντα υπερβάλλουμε.