Από τον Ματεράτσι στον Μορένο

Μετρώ τις ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα μέχρι να μπει η καινούργια χρονιά, αγαπητέ αναγνώστη. Η τρομάρα που πήρα χθες διαβάζοντας τον αθλητικό Τύπο ήταν το κερασάκι στην τούρτα των στεναγμών και των συμφορών κατά τη διάρκεια του καταραμένου 2009. Ημουν από τον ύπνο όταν το μάτι μου λόκαρε την είδηση για τον Αρη και τον Αμερικανό Εντι Τζόνσον. Από το σοκ έχασα τη φωνή μου…

Το μυαλό μου πήγε αμέσως στον Κοζώνη. Οσο κι αν αγαπώ τον Μπάμπη, το plan του και τη mama ΑΙΚ (παρεμπιπτόντως, δεν θα έσπαγε τα «κιτρινόμαυρα» ταμεία μια διασκευή του «Mama mia» απ' τον μυστακοφόρο Κροίσο σε «Mama ΑΙΚ, here I go again, my my, how can I resist you;»), η ιδέα ότι δημιούργησε μόδα στην Αμερική, με αποτέλεσμα να βρεθεί νέος επενδυτής –αυτή τη φορά για τον Αρη–, με γονάτισε…

Ειδικά όταν διάβασα στο «Goal» ότι ο Αλκέτας Παναγούλιας λέει γι' αυτόν τα καλύτερα, οι θύμησες του Καραμπάτση και του Κλόπα ζωντάνεψαν μπροστά μου κι άρχισαν να με κυνηγούν όπως οι Ερινύες τον Ορέστη και ο Αλμούνια τον Παπακωνσταντίνου…

Δόξα τον Λάμπρο Σκόρδα, φθηνά τη γλιτώσαμε. Μαθαίνω ότι ο Εντι Τζόνσον ποδοσφαιριστής είναι ακόμα (προσοχή, και ο Κοζώνης στα νιάτα του ήταν) και προς το παρόν τουλάχιστον δείγμα γραφής Κροίσου με επενδυτικά σχέδια δεν έχει δείξει. Μάλιστα, δεν βρήκε ο Εντι τον Αρη, αλλά ο Αρης εκείνον, γοητευμένος από τις επιθετικές αρετές του…

Επειδή έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην κρίση του λατρεμένου Αλκέτα Παναγούλια, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο άσος της Φούλαμ είναι κελεπούρι. Ο Αλκέτας, σκιαγραφώντας το αγωνιστικό προφίλ του, στάθηκε σε δύο αρετές του, οι οποίες είναι δυσεύρετες τη σήμερον ημέραν σε επιθετικό.

Κατ' αρχάς, σύμφωνα με τον διακεκριμένο τεχνικό, ο Τζόνσον «μπορεί να σκοράρει τόσο με το κεφάλι όσο και με σουτ». Μαγεύτηκα. Μεγάλο προσόν για έναν επιθετικό αυτό, φίλε αναγνώστη. Διότι, ως γνωστόν, το σύνηθες για έναν σέντερ φορ είναι να σκοράρει με το αυτί, την πλάτη, το στομάχι, τη μύτη, τα οπίσθια κ.λπ.

Αν ο Εντι μπορεί να σκοράρει με το κεφάλι και με το πόδι, τότε σίγουρα διαφέρει από τον σωρό. Εγώ θα τον αγόραζα με κλειστά μάτια. Εύκολα βρίσκεις τέτοιους παίκτες νομίζεις;

Ο Αλκέτας, φιλοτεχνώντας το προφίλ του Τζόνσον, αποκάλυψε ένα ακόμα κρυφό ταλέντο του Αμερικανού άσου: «Ξέρει να εκμεταλλεύεται τις πάσες των συμπαικτών του». Αλκέτα, σταμάτα να χαρείς, γιατί θα λιποθυμήσω. Αυτός δεν είναι επιθετικός, αλλά το Τζόκερ με τριπλό τζακπότ…

Φέρε λίγο στο μυαλό σου τους υπόλοιπους επιθετικούς του πλανήτη, dear. Τι κάνουν συνήθως αυτοί; Παίρνουν την μπάλα από τον τερματοφύλακα λίγο έξω από την περιοχή της ομάδας τους, διασχίζουν το γήπεδο περνώντας καμιά δεκαπενταριά συμπαίκτες και αντιπάλους και σκοράρουν. Πιο εύκολα δε χονται τον πυρετό του συμπαίκτη τους, παρά την πάσα του…

Αντίθετα, ο Εντι μου δεν έχει τέτοια κολλήματα. Ως σύγχρονος επιθετικός και μεγαλόψυχος άνθρωπος δέχεται τις πάσες τους και τις αξιοποιεί. Ο Θεός μάς το έστειλε τέτοιο κελεπούρι, δεν εξηγείται αλλιώς…

Αλλάζω θέμα και περνώ στον Παναθηναϊκό, διότι έχω την αίσθηση ότι η δημοσιογραφική έρευνα για τον εντοπισμό του περίφημου «killer» μπορεί να δώσει απάντηση σ' ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην ιστορία του αστυνομικού ρεπορτάζ…

Διάβασα χθες στην «Εξέδρα» τα ονόματα των «killers» και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο. Είναι οι και λέγονται: «Μάρκο Ματεράτσι, Κάχα Καλάτζε, Κριστόφ Μέτζελντερ, Φιλίπ Σεντερός, Γιάν Κρόλντρουπ, Στάθης Ταυλαρίδης, Εμάνουελ Πόγκατετζ, Γκάμπριελ Παλέτα, Ζντένεκ Γκριγκέρα, Εμίλσον Κριμπάρι, Φαμπρίτσιο Φουέντες, Εκτορ Μορένο».

Επειδή η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο μεταγραφικός σχεδιασμός του πολυμετοχικού είναι το λιγότερο άρτιος και οι άνθρωποί του ξέρουν τι θέλουν, απέκλεισα αμέσως το ενδεχόμενο όλοι αυτοί –παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά– να ενδιέφεραν ή να ενδιαφέρουν την ομάδα. Μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει…

Φαίνεται ότι ο γλυκός Σταμάτης Γαρρής πήρε πολύ ζεστά τον ρόλο του και για να είναι πιο εμπεριστατωμένο το ρεπορτάζ του έψαξε να βρει στοιχεία όχι μόνο για τους «killers» αμυντικούς, αλλά και για τους serial killers…
Γι' αυτό εικάζω ότι στη λίστα δεν παρουσιάζει τους στόχους του Παναθηναϊκού για τη θέση του στόπερ, αλλά τους βασικούς υπόπτους στην υπόθεση του Zodiac. Σήμερα μάλλον θα κάνει το επόμενο βήμα και θα μας αποκαλύψει ποιος από αυτούς ήταν ο Zodiac. Αδημονώ…

Νιώθω σήμερα την ανάγκη, φίλε αναγνώστη, να σου ανοίξω την καρδιά μου και να σ' ενημερώσω για ένα από τ' αγαπημένα μου χόμπι. Τα κρύα βράδια του χειμώνα, όταν θέλω να ζεστάνω την ψυχή και το κορμί μου, διαβάζω στην «Derbynews» τη σελίδα των αναγνωστών και κάνω όνειρα τρελά…
Ομολογώ ότι η συγκεκριμένη σελίδα μ' έχει κάνει να ξεχάσω –όχι εντελώς, δεν θέλω να υπερβάλλω– την αγαπημένη μου απολεσθείσα στήλη «Ξιφομάχος»…

Πέραν της μαγείας των μηνυμάτων των αναγνωστών, απολαμβάνω τη σελίδα και για έναν άλλο λόγο. Διαβάζω συνεπαρμένος τα μηνύματα και το μυαλό μου ταξιδεύει στην ερτζιανή μυσταγωγία της Πέμπτης. Εκεί που ο κομιστής της «πράσινης» ιδέας, ο λατρεμένος Γκόντζος, γίνεται ένα με το κοινό του…

Φαντασιώνομαι, δηλαδή, ότι αποστολείς των μηνυμάτων είναι οι ακροατές του Κώστα μου, ο Ιάκωβος, ο Παύλος ο Σαλονικιός, ο Δημήτρης κ.ά. και από τη φούντωση μουδιάζει το κορμί μου…

Θα σου δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να με νιώσεις. Ενας συνηθισμένος οπαδός του Παναθηναϊκού αυτές τις μέρες ασχολείται με τον «killer», τον Νιόπλια, τις μεταγραφές, τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα. Με τρε μπανάλ πράγματα δηλαδή…

Με το χέρι στη φωτογραφία του Γκόντζου, πιστεύεις ότι θα μπορούσε κάποιος άλλος, πλην των ηρώων μου, να ξημεροβραδιάζεται χρονιάρες μέρες με το μαράζι του Γιόσου Σαριέγκι, αγωνιώντας αν θα ανανεωθεί ή όχι το συμβόλαιό του; Διάβασε το μήνυμα να κολαστείς κι εσύ:

«Καλά, ακόμα δεν ανανέωσαν το συμβόλαιο του Σαριέγκι; Μια χαρά αμυντικός είναι και αγαπάει την ομάδα! Τι τους χαλάει; Μήπως επειδή δεν έχει την ομορφιά και το μαλλάκι, όπως κάποιοι άλλοι;».

Αν είχε και μια σύντομη εισαγωγική ερώτηση πριν από το κυρίως θέμα, του τύπου «Κώστα, θα μιλήσουμε επικοινωνιακά ή ποδοσφαιρικά σήμερα;», θα ορκιζόμουν ότι πρόκειται για τον Παύλο της καρδιάς μου. Σημασία, όμως, δεν έχει αν είναι αυτός. Σημασία έχει ότι μπορώ να ονειρεύομαι πως είναι…

Μπεν Αρφάνης Γκέκας

Σαράντα σκάουτερ και εξήντα Μπαρμπαλιάδες έψαξαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης για να βρουν έναν υπερπαίκτη επιπέδου Ρεάλ με κασέ παίκτη Κομπότη. Στο πρόσωπο του Μπεν Αρφάνη Γκέκα τον βρήκαν. Διότι ο Γαλλοτυνήσιος με ελληνικές ρίζες άσος, ο παίκτης με την τεχνική «δεκαριού» παλαιάς κοπής και την εκτελεστική δεινότητα σέντερ φορ κλάσης Ν'Ντόι και βάλε είναι το όνειρο κάθε οπαδού (προπονητή δεν ορκίζομαι), αλλά και ο ιδανικός συμπαίκτης. Χρυσή παρέα θα έκανε με τον Καστίγιο και τον Τζεμπούρ…