Και οι τέσσερις είναι για 11άδα

Μία ημέρα μετά το τέλος της 19ης αγωνιστικής, όλα περιστρέφονται γύρω από τη μάχη στην κορυφή. Τη νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού εκτός έδρας και την ισοπαλία του Παναθηναϊκού κόντρα στον Άρη, αποτελέσματα που λογικά τελείωσαν την υπόθεση τίτλος πολύ νωρίς. Ας δούμε όμως την αγωνιστική από μια άλλη ματιά, που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, σε γενικότερη εικόνα, για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Τα τελευταία χρόνια, η μορφή του Αντώνη Νικοπολίδη κυριαρχούσε όταν το μυαλό καθενός έπρεπε να επεξεργαστεί τη λέξη τερματοφύλακας στα πρώτα δευτερόλεπτα από το άκουσμά της. Ο πορτιέρο του Ολυμπιακού ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Εθνική και ο Ότο Ρεχάγκελ είχε δύο και μόνο λύσεις στα χέρια του. Κώστας Χαλκιάς ως ο παλαιότερος και Αλέξης Τζόρβας ο νεότερος.

Τις τελευταίες εβδομάδες, όμως, ο ανταγωνισμός όχι μόνο για το ποιοι θα μπουν στην αποστολή της Εθνικής για το Μουντιάλ αλλά και το ποιος θα έχει φανέλα βασικού, ολοένα και αυξάνεται. Ο Τζόρβας, ο οποίος προτιμήθηκε και στα δύο παιχνίδια μπαράζ με την Ουκρανία, δείχνει αυτοπεποίθηση και φυσικά…κοιλιακούς με την απόκρουση που πραγματοποίησε στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Κανείς δεν μπορεί να πει ότι είναι σίγουρα ο Νο1, αλλά κανείς ότι δεν είναι. Ο Χαλκιάς παίρνει και αυτός το δικό του μερίδιο στη γρανιτένια άμυνα που παρουσιάζει ο ΠΑΟΚ στα τελευταία ματς. Έχει και αυτός μια εξαιρετική επέμβαση χθες στο «Καραϊσκάκη». Όχι εντυπωσιακή για τα μάτια του κόσμου, αλλά σίγουρα πολύ δύσκολη καθώς οριζοντίωσε το ψηλό κορμί του στη δεξιά του γωνία και χωρίς οπτικό πεδίο, στο πρώτο ημίχρονο.

Κι αν οι δυο προαναφερόμενοι είναι οι γνωστοί, πάμε σε αυτούς που απειλούν και θα παλέψουν για μια θέση. Ο Μιχάλης Σηφάκης, MVP της προηγούμενης αγωνιστικής στη νίκη του Άρη κόντρα στον ΠΑΣ, ήταν και χθες εξαιρετικός. Ο τερματοφύλακας δεν χρειάζεται να είναι εντυπωσιακός. Καλύτερα – έλεγαν οι παλιοί – να μην λερώνει τη φανέλα παρά να είναι συνέχεια ένα με το χόρτο για να αποκρούει. Ο Σηφάκης όσες φορές χρειάστηκε να επέμβει ήταν εκεί. Με πολύ καλές τοποθετήσεις, οι οποίες δεν τον έφεραν μπροστά σε μεγάλο κίνδυνο.

Σε ακόμα καλύτερη κατάσταση όμως και από τους τρεις, δείχνει ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος. Η αξία του από πολλούς αμφισβητήθηκε, αλλά δεν παύει να είναι ένας εξαιρετικός γκολκίπερ, ο οποίος έχει πολυετή πείρα από το ιταλικό πρωτάθλημα και επαναπατρίστηκε – όπως ο ίδιος – αφήνει να βγει προς τα έξω για να είναι κοντά στους δικούς του ανθρώπους. Δεν πιστεύω όμως ότι στο πίσω μέρος του μυαλού του δεν είχε την Εθνική και ένα Μουντιάλ, λίγο πριν ολοκληρώσει την καριέρα του. Χθες, πάλεψε μόνος του όλη την ΑΕΚ. Έδειχνε πραγματικά ανίκητος και έβγαλε κάτι από τον Ελευθερόπουλο του Ολυμπιακού. Η ικανότητά του στα τετ-α-τετ ήταν πάντα γνωστή. Το ότι ακόμα δεν την έχει χάσει, μας το υπενθύμισε χθες. Μπαίνει δικαιωματικά και αυτός στη λίστα των τεσσάρων, αφού καθαρά με αγωνιστικά κριτήρια κανείς δεν μπορεί να πει ότι σε σχέση με τους Τζόρβα, Χαλκιά και Σηφάκη, είναι χειρότερος.

Ο Ότο Ρεχάγκελ δεν συνηθίζει τις εκπλήξεις της τελευταίας στιγμής. Πάντα προτιμά αυτούς που τον οδήγησαν στην επιτυχία οπότε είναι πολύ δύσκολο ο γκολκίπερ του ΠΑΣ να περάσει την πόρτα της Εθνικής έστω και για φιλικό. Ανεξάρτητα πάντως από την αποστολή του Μουντιάλ, η Ελλάδα είχε αρκετά χρόνια να νιώσει ότι έχει κάτω από τα δοκάρια της πολλούς ικανούς τερματοφύλακες. Αυτοί οι τέσσερις Έλληνες ανήκουν σε δύο διαφορετικές γενιές ποδοσφαιριστών και αυτό δείχνει ότι τουλάχιστον στη θέση Νο1 έχουμε και θα έχουμε επιλογές, σε αντίθεση με άλλες θέσεις όπου οι κοινοτικοί θα έχουν τα επόμενα χρόνια τον πρώτο λόγο.