Επιστημονική Επιτροπή:Κίνδυνοι αντισυνταγματικότητας στο νόμο για αυθαίρετα

Κρούει «καμπανάκι» για μία σειρά από τις προωθούμενες ρυθμίσεις.

Καμπανάκι «αντισυνταγματικότητας» για μία σειρά από τις προωθούμενες ρυθμίσεις του νομοσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος για τα αυθαίρετα, κρούει η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, διατυπώνοντας στην Έκθεσή της προβληματισμούς επί του περιεχομένου του.

Στο επίκεντρο της Έκθεσης βρίσκεται κυρίως η επαναφορά του θεσμού μεταφοράς συντελεστή δόμησης, καθώς όπως επισημαίνει η Επιτροπή δύο αντίστοιχες νομοθετικές απόπειρες του παρελθόντος κρίθηκαν αντισυνταγματικές από το ΣτΕ.

«Η νομολογία του ΣτΕ έχει δεχθεί ότι η μεταφορά του συντελεστή δόμησης….δεν είναι συνταγµατικώς επιτρεπτή σύµφωνα µε το άρθρο 24 παρ. 1 και 2 Σ, εφόσον πραγματοποιείται σε περιοχές που δεν έχουν ειδικώς προκαθορισθεί και οργανωθεί µε αντικειμενικά κριτήρια χωροταξικής και πολεοδοµικής φύσεως ως κατάλληλες ζώνες για το σκοπό αυτό, όπως συμβαίνει µε τις Ζώνες Αγοράς Συντελεστών (ΖΑΣ)», σημειώνεται στην έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής.

Οι συντάκτες της έκθεσης προσθέτουν επίσης ότι: «Γενικότερα, η θέσπιση και διαφοροποίηση των όρων δόµησης και χρήσης των ακινήτων που περιλαμβάνονται στη χωροταξική ρύθμιση δεν επιτρέπεται να γίνεται κατά τρόπο περιστασιακό, αλλά επιβάλλεται να εντάσσεται στον πολεοδοµικό σχεδιασµό, να υπηρετεί τους στόχους του και να εναρµονίζεται µε τις κατευθύνσεις του… (ΣτΕ Ολ 6070/1996, ΣτΕ 2874/2015)».

Υπό αυτό το πρίσμα η Επιτροπή υπογραμμίζει ότι θα ήταν σκόπιμο να αναφέρεται ρητώς «ο επιτρεπόμενος μέγιστος συντελεστής υλοποίησης δόμησης, χωρίς πάντως να είναι επιτρεπτή η εν λόγω πραγματοποίηση της μεταφοράς συντελεστή δόμησης σε όμορους Δήμους (άρθρο 68 νσχ)» και συμπληρώνει ότι πρέπει ταυτόχρονα να τίθενται κανόνες «καθορισµού ζωνών υποδοχής συντελεστή από τους δήµους, του ανώτατου ύψους Σ.Δ. του οποίου δεν πρέπει να γίνεται υπέρβαση (άρθρο 72), καθώς και οι κανόνες καθορισμού της αποζημίωσης προς τον δικαιούχο τίτλου µεταφοράς συντελεστή µέσω της Τραπέζης ΔΔΚΧ (άρθρο 79 του νσχ)».

Κινδύνους αντισυνταγματικότητας σύμφωνα με την Επιτροπή εμπεριέχουν και τα άρθρα του νομοσχεδίου αναφορικά με τις άδειες νομιμοποίησης, με την επισήμανση ότι παρότι γίνεται χρήση του όρου «άδεια νοµιµοποίησης» δεν δίνεται ο ορισμός του και δεν ορίζεται ότι προβλέπεται η έκδοση τέτοιου τύπου άδειας από το αρμόδιο διοικητικό όργανο μετά την περάτωση των διαδικασιών υπαγωγής.

«Εξάλλου, στο άρθρο 106 παρ. 1, ορίζεται ότι «άδεια νομιμοποίησης μπορεί να εκδοθεί και για κατασκευές των οποίων η οικοδομική άδεια ακυρώθηκε για τυπικό λόγο, µε αμετάκλητη δικαστική απόφαση, µε την προϋπόθεση ότι δεν παραβιάζονται οι πολεοδομικές διατάξεις που ίσχυαν κατά το χρόνο κατασκευής τους και εξακολουθούν να ισχύουν και μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος», αναφέρεται στην έκθεση, ενώ γίνεται και η υπενθύμιση της σχετικής νομολογίας που «έχει αποφανθεί ότι οι διατάξεις του άρθρου 23 παρ. 6 του ν. 4178/2013 «κατά το μέρος τους, στο οποίο περιλαμβάνονται και οι περιπτώσεις αδειών που ακυρώθηκαν µε αμετάκλητη δικαστική απόφαση είναι ανίσχυρες, διότι έρχονται σε αντίθεση µε την αρχή της διακρίσεως των λειτουργιών (άρθρο 26 του Συντάγματος), το δικαίωμα παροχής αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας (άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος) και την υποχρέωση της Διοικήσεως να συμμορφώνεται προς το περιεχόμενο ακυρωτικών δικαστικών αποφάσεων (άρθρο 95 παρ. 5 του Συντάγματος)».

Ανάλογη προβληματική διατυπώνεται από την Επιστημονική Επιτροπή και για τα άρθρα του νομοσχεδίου που παρέχουν τη δυνατότητα υπαγωγής στις διατάξεις περί αναστολής και εξαιρέσεως από την κατεδάφιση κτισμάτων, των οποίων οι οικοδομικές άδειες ή και αναθεωρήσεις αυτών ακυρώθηκαν µε αμετάκλητη απόφαση του αρμόδιου διοικητικού δικαστηρίου.

Τον κίνδυνο αθρόας νομιμοποίησης αυθαίρετων ακινήτων σε βάρος του περιβάλλοντος, επισημαίνει η έκθεση ως προς το άρθρο που εντάσσει στις προωθούμενες ρυθμίσεις και αυθαίρετα ακίνητα του Δημοσίου που βρίσκονται σε δάση, αιγιαλούς, αρχαιολογικούς χώρους κ.α.
«Οι κατηγορίες των υπαγόμενων περιπτώσεων, που εξαιρούνται από τη γενική απαγόρευση του άρθρου 89 (δάση, δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις, αιγιαλός, αρχαιολογικοί χώροι, ρέματα κ.λπ.) είναι πλείονες και περιλαμβάνουν κατασκευές και εγκαταστάσεις χιονοδρομικών κέντρων και ορεινών καταφυγίων δημοσίου ενδιαφέροντος, λιμενικές εγκαταστάσεις παντός είδους και κτήρια εντός χερσαίας ζώνης λιμένα, που ανήκουν στο δημόσιο ή σε δημόσια αρχή ή έχουν παραχωρηθεί στους δήμους, κατασκευές και εγκαταστάσεις καθ’ υπέρβαση νόμιμης άδειας σε εγκεκριμένους χώρους οργανωμένης υπαίθριας δασικής αναψυχής, οι οποίες έχουν κατασκευασθεί από Ο.Τ.Α ή άλλη δημόσια αρχή, χωρίς την έγκριση της αρμόδιας για την έκταση δασικής υπηρεσίας. Στην ανωτέρω περιπτωσιολογία, και προκειμένου οι σχετικές διατάξεις να µην προσκρούουν στο άρθρο 24 του Συντάγματος, σκόπιμο είναι να ερευνάται κάθε φορά το ειδικό καθεστώς το οποίο διέπει το προς ρύθμιση ακίνητο, ώστε να αποφευχθεί η αθρόα νομιμοποίηση ακινήτων σε βάρος όχι µόνο του πολεοδομικού κεκτημένου, αλλά και περιβαλλοντικώς ευαίσθητων τόπων όπου δεν φαίνεται να υποβάλλεται συγκεκριμένος τύπος μελετών ούτε για προστατευόμενα είδη ούτε για προστατευόμενες περιοχές», τονίζουν χαρακτηριστικά οι συντάκτες της Έκθεσης.

Το νομοσχέδιο υπό τον τίτλο «Έλεγχος και Προστασία του Δομημένου Περιβάλλοντος» εισάγεται προς συζήτηση στην Ολομέλεια σήμερα το απόγευμα και θα έχει ενδιαφέρον το πώς θα αντιμετωπίσει η ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος τις επισημάνσεις της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής.

Πηγή: www.skai.gr