Υπερβάσεις από τους «αιώνιους», αλλά τι (φαίνεται να) λείπει ακόμη

Ήταν 1η Ιουλίου όταν γράφαμε από αυτή εδώ τη στήλη πως προσθήκες σαν αυτές των Ράις και Πάντερ εκείνων των ημερών μαρτυρούσαν πως τα μπάτζετ των «αιωνίων» θα είναι πολύ συγκρατημένα σε σχέση με αυτά του ανταγωνισμού που έχουν ξεφύγει. Ευτυχώς διαψευστήκαμε, καθώς Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός συνέχισαν με πολύ πιο ηχηρές και δαπανηρές κινήσεις φέρνοντας στην Ελλάδα παίκτες όπως οι Φριντέτ και Τζόνσον ή Πολ και Κουζμίνσκας αντίστοιχα.

Σε ακόμη χαλεπούς για την οικονομία καιρούς και παρότι οι διεκδικητές της Ευρωλίγκας σκορπίζουν αλόγιστα εκατομμύρια, Γιαννακόπουλος και Αγγελόπουλοι αποδεικνύουν πως ξέχωρα από τη δική τους βεντέτα και όσα κακά συνεπάγεται για το άθλημα, δεν καταθέτουν τα όπλα και είναι αποφασισμένοι να παλέψουν με όσα μέσα διαθέτουν για την υπέρβαση. Και το κάνουν όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και με σχέδια για νέο γήπεδο, σε Βοτανικό και Ελληνικό, δείχνοντας πως συνεχίζουν να έχουν όραμα και φιλοδοξίες.

Οι κινήσεις των δύο «αιωνίων» μέχρι τώρα είναι πολλές, λύνουν αρκετά από τα προβλήματα που είχαν διαγνωστεί πέρσι, αλλά όχι όλα. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Τι φαίνεται να λείπει από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, λοιπόν;

Ο Παναθηναϊκός φρόντισε να διορθώσει τη βασική αδυναμία του περσινού ρόστερ στο σουτ. Απέκτησε δύο παίκτες που σκοράρουν από παντού, τόσο από θέση όσο και από ντρίμπλα, τον Φριντέτ και τον Τζόνσον, που θα… μεγαλώσουν τους χώρους δράσης για τον Καλάθη. Ακόμη κι ο Μπέντιλ που αποκτήθηκε ουσιαστικά αντί του Γκιστ είναι καλύτερος σουτέρ του προκατόχου του. Παράλληλα, οι «πράσινοι» έχουν πλέον πολύ περισσότερες επιθετικές επιλογές στο περιφερειακό παιχνίδι και παίκτες που μπορούν να σκοράρουν εύκολα και εκτός συστήματος, όπως οι Ράις, Φριντέτ και Τζόνσον, ενώ σίγουρα ο ιπτάμενος Γουάιλι και ο Μπέντιλ φέρνουν αθλητικότητα και φρεσκάδα που έλειπε από τη front line.



Αυτό που φαίνεται πως δεν έχει ο Παναθηναϊκός είναι έναν δεύτερο floor general, πίσω από τον Καλάθη. Ράις και Φριντέτ είναι παίκτες που κοιτάζουν περισσότερο το σκορ παρά την οργάνωση, ενώ συνύπαρξή τους στα ίδια σχήματα θα καθιστά αρκετά αδύναμη την περιφερειακή άμυνα. Επιπλέον και με το μέλλον του Βουγιούκα να είναι στον «αέρα», ο Παναθηναϊκός δεν έχει ακόμη τον ψηλό στον οποίο θα ακουμπήσει με ασφάλεια την μπάλα στο καλάθι, θα παίξει με πλάτη και θα σκοράρει ή θα δημιουργήσει από μέσα προς τα έξω. Ο Πεδουλάκης, που λατρεύει τα ποσταρίσματα και αρέσκεται στο να σημαδεύει κάθε μις ματς, θα χρειαστεί να αλλάξει αρκετά τον τρόπο παιχνιδιού που είχε παρουσιάσει ως τώρα στις ομάδες του, καθώς το ρόστερ που έχει στα χέρια του διαπρέπει στο παιχνίδι με πρόσωπο στο καλάθι. Πλέον διαθέτει μια ομάδα αθλητική, γρήγορη, που μπορεί να βασιστεί στο ένστικτο και την ποιότητα συγκεκριμένων παικτών κι τόσο απαραίτητα στη σκέψη και την υπομονή.

Ο Ολυμπιακός ανανέωσε την εμπιστοσύνη του στον Ντέιβιντ Μπλατ, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη, καθώς όλες οι επιλογές παικτών φέρουν τη σφραγίδα του. Το εμφανές έλλειμμα αθλητικότητας πέρσι στην περιφέρεια της ομάδας αντιμετωπίστηκε σωστά με παίκτες όπως οι Μπόλντγουιν, Κόνιαρης, Πολ και Πάντερ, που διακρίνονται για την πίεσή τους πάνω στην μπάλα. Παράλληλα, οι τρεις τελευταίοι είναι καλοί σουτέρ, καθώς η συνέπεια στην απειλή από μακριά ήταν κάτι που επίσης έλειψε την περασμένη περίοδο. Οι «ερυθρόλευκοι» έστω και περιπετειωδώς κράτησαν τον Μιλουτίνοφ και τον πλαισίωσαν στη front line με παίκτες που διαθέτουν ποιότητα και μπασκετικό IQ, όπως οι Ρούμπιτ και Χαπ, ενώ ο Κουζμίνσκας μπορεί επιτέλους να επιτρέψει στον Πρίντεζη να ξαποστάσει και να μη σηκώνει βάρος μεγαλύτερο από ό,τι του επιτρέπουν τα 34 του χρόνια.



Υπάρχουν όμως και αρκετά ερωτηματικά. Αν κι εκκρεμεί ακόμη η προσθήκη ενός γκαρντ, κανένας εκ των περιφερειακών που αποκτήθηκαν, πλην ίσως του Κόνιαρη (που δεν έχει δοκιμαστεί σε τοπ επίπεδο και θα παλέψει για να βρει θέση στη δωδεκάδα), δεν διακρίνεται για τα οργανωτικά καθήκοντα και τη δημιουργία. Ίσως, λοιπόν, να πέσει πάλι παραπάνω βάρος από όσο πρέπει στον 36χρονο και προερχόμενο από σοβαρό τραυματισμό Σπανούλη. Επιπροσθέτως, το ρόστερ μοιάζει υπερφορτωμένο στις θέσεις «2» και «4» κι όχι τόσο πλήρες στο «3» και στο «5». Πάντερ και Πολ είναι σούτινγκ γκαρντ και μόνο σε κοντά σχήματα μπορούν να παίξουν στο «3». Μόνο ο Παπανικολάου είναι κλασικό σμολ φόργουορντ, αφού Κουζμίνσκας και Βεζένκοφ ξεκινούν από το «4», ενώ ειδικά ο τελευταίος μετά την προσθήκη του Λιθουανού μοιάζει δύσκολο να βρει ρόλο στο ροτέισον. Όσο για τον Ρούμπιτ, τα ρεπορτάζ τον φέρνουν να λογίζεται από τον Μπλατ ως σέντερ, αλλά όσα χρόνια τον βλέπουμε ξεχωρίζει σαν πάουερ φόργουορντ. Παράλληλα, ούτε ο Ρούμπιτ, αλλά ούτε και ο Χαπ μπορούν να παίξουν το ρόλο του rim protector ή του ψηλού που θα παίζει το πικ εν ρολ, που στερήθηκε και πέρσι ο Ολυμπιακός.

Φυσικά όλα παραπάνω είναι στη θεωρία και πριν καν ολοκληρώσουν οι δύο «αιώνιοι» τα ρόστερ τους. Ακόμη και σε υπερομάδες πάντα μπορείς να βρεις θεωρητικά ή δυνητικά αδυναμίες και εναπόκειται σε κάθε προπονητή (σε Πεδουλάκη και Μπλατ εν προκειμένω) να καμουφλάρουν τα προβλήματα και να αναδείξουν τις αρετές των ρόστερ τους. Ξέχωρα από βελτιώσεις ή αδυναμίες στις ομάδες που χτίζονται, αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι πως σε μια περίοδο που στο ελληνικό πρωτάθλημα επικρατεί… χάος και, οι διοικήσεις Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού συνεχίζουν να προσπαθούν να κάνουν καλύτερες τις ομάδες τους. Κι αυτό είναι κάτι που οφείλουν να αναγνωρίσουν όλοι οι φίλοι του μπάσκετ και να στηρίξουν αναλόγως.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis