Απαραίτητος ο «Λύμπε» (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Τα καλά νέα είναι ότι χάρη στις απουσίες πέντε βασικών παικτών οι οπαδοί της ΑΕΚ μπόρεσαν να εξετάσουν κάποιους από τους νέους παίκτες σε X-treme συνθήκες. Το καλύτερο νέο είναι ότι από τους τρεις νεαρούς παίκτες οι δύο έδειξαν στοιχεία που μπορούν να τους καθιερώσουν στην ενδεκάδα.

Ο Ηλίας Κυριακίδης έδειξε ότι δεν έχασε αυτό που σε ηλικία 19 ετών τον είχε κάνει έναν από τους καλύτερους παίκτες του Ιωνικού. Την ικανότητα να κυνηγάει την μπάλα όταν βρίσκεται στην κατοχή των αντιπάλων χωρίς τον φόβο ότι θα εκτεθεί και χωρίς τη μεγαλομανία ενός παίκτη που δοκιμάζει πράγματα που δεν μπορεί να εκτελέσει. Σε ακτίνα 10 μέτρων κανένας παίκτης δεν μπορεί να περάσει χωρίς να έχει άποψη για το αποσμητικό του.

Ο Περπαρίμ Χετεμάι έδειξε για πρώτη φορά τι έχει. Τσαγανό. Είναι αρκετά δύσκολο να καταλάβεις σε ποια θέση παίζει, αλλά είναι πολύ εύκολο να δεις ότι παίζει στα αριστερά και δεν ψαρώνει. Μοιάζει απίθανο να είναι δεύτερος επιθετικός, πιθανόν να είναι αριστερός πλάγιος και πιθανότατο να είναι πλάγιο μπακ στο καλούπι του Ποπόφ και να μην το έχει καταλάβει.

Ο μόνος από τους τρεις νέους παίκτες της ΑΕΚ που δεν έπεισε είναι ο Τόζερ. Εχει τεχνική, αλλά είναι αμφίβολο αν έχει αρκετή για να διεκδικήσει θέση στην ενδεκάδα από τον Νίκο Λυμπερόπουλο. Εκτός αν ο Λυμπερόπουλος δεν παίζει. Τώρα πάμε στα κακά νέα του ματς. Ο Λορέντσο Φερέρ πρέπει να είχε όραμα. Δεν είναι γνωστό αν είχε το ίδιο όραμα με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη μετά τη Ριζούπολη, ότι τον Νίκο Λυμπερόπουλο κυνηγάει η κατάρα του loser, ή αν είχε τα συνηθισμένα στους προπονητές οράματα των illusion de grandeur. Στα οποία ο προπονητής κάνει μια μαγική κίνηση από τον πάγκο και γυρνάει το παιχνίδι. Κίνηση που συνήθως προέρχεται από το ότι της μαγείας είχε προηγηθεί μια προπονητική μπάφα.

Με πλήρη την ΑΕΚ, ο Νίκος Λυμπερόπουλος είναι ο ποιοτικότερος ποδοσφαιριστής της. Με ελλιπή την ΑΕΚ, ο Λυμπερόπουλος πρέπει να παίζει ακόμα κι αν μπορεί μόνο να δέσει τα παπούτσια του. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν ο Λυμπερόπουλος να μένει στον πάγκο, όταν η ΑΕΚ δεν είναι ελλιπής αλλά αποδεκατισμένη; Ούτε στα οράματα δεν γίνονται τέτοια.
Το χειρότερο νέο είναι ότι η Αντερλεχτ ήταν η πιο αδύναμη ομάδα που έχει αντιμετωπίσει στο Τσάμπιονς Λιγκ η ΑΕΚ χωρίς να πάρει την περιπόθητη πρώτη νίκη. Τώρα τα πάντα θα παιχτούν στις Βρυξέλλες. Ας ελπίσουμε με την ΑΕΚ πλήρη και χωρίς προπονητικά οράματα.

Είναι άδικο να κρίνουμε τον Ολυμπιακό από το σημερινό ματς. Ο Ριβάλντο, ο Καφές, ο Ουαντού, ο Ζεβλάκοφ, ο Ντομί, ο Μπουλούτ και ο Μάρκο Νε είναι τραυματίες. Και αν ο Μάρκο Νε είναι εν δυνάμει ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, οι υπόλοιποι είναι βασικούρες και ο Ριβάλντο αναντικατάστατος. Στον τραυματισμό του τελευταίου έρχεται να προστεθεί το ντεφορμάρισμα του Τζόρτζεβιτς. Για να προχωρήσει μια ομάδα, χρειάζεται έναν παίκτη που να τον κοιτάζουν οι συμπαίκτες του και να ξέρουν ότι με μία ενέργειά του μπορεί να πάρει το ματς. Στον Ολυμπιακό, οι δύο παίκτες τους οποίους οι συμπαίκτες τους κοιτάζουν είναι ο Ριβάλντο και ο Τζόρτζεβιτς. Οταν ο ένας είναι ντεφορμέ και ο άλλος αχρηστευμένος, οι συμπαίκτες τους θα κοιτάζουν από το πρώτο λεπτό το ρολόι του γηπέδου, περιμένοντας να τελειώσει το ματς.

Καλοπροαίρετα κανείς δεν μπορεί να ρίξει ευθύνη στον Σωκράτη Κόκκαλη για το ότι έξι βασικοί παίκτες τραυματίστηκαν. Το ίδιο καλοπροαίρετα, όμως, μπορεί να ρίξει ευθύνη στον πρόεδρο του Ολυμπιακού για παραπλάνηση των οπαδών. Κανένας δεν είχε πάρει τοις μετρητοίς την προ διετίας δήλωση του Κόκκαλη ότι ο Ολυμπιακός φέτος θα χτυπήσει τελικό. Κανένας, όμως, δεν περίμενε ότι με το Καραϊσκάκη τελειωμένο μετά τους Ολυμπιακούς, με τα διαρκείας προεισπραγμένα για μια τριετία, με τις χορηγίες να αυξάνονται και τα ενοίκια από τα μαγαζιά να τρέχουν, με μεγαλύτερο τηλεοπτικό συμβόλαιο από φέτος, ο Ολυμπιακός πηγαίνει στην Ουκρανία για να παίξει εναντίον της Σαχτάρ ως αουτσάιντερ. Το θέμα δεν είναι αν οι βασικοί του Ολυμπιακού είναι τραυματίες, αλλά ποιοι είναι αυτοί οι βασικοί. Στην ομάδα του 1999, από όλους αυτούς ο μόνος που θα έπαιζε είναι ο Ριβάλντο. Μην το ψάχνουμε πολύ. Ο φετινός Ολυμπιακός είναι φτιαγμένος με το μυαλό στο μπάτζετ. Μια οικονομική ομάδα, καλή για να πάρει το πρωτάθλημα, αλλά πολύ λίγη για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο από μια συνέχεια στο UEFA. Εκτός αν ο Σωκράτης Κόκκαλης μπορεί να πει γι' αυτή την ομάδα ότι είναι ικανή να φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Να το πει και να πέσω να προσκυνήσω τον διάδοχο του P.T. Barnum. Του ιδρυτή του ομώνυμου τσίρκου, που είχε πει ότι «κάθε λεπτό ένα καινούργιο κορόιδο γεννιέται».

Στον Παναθηναϊκό, έχουν περάσει στη νοοτροπία των Ολυμπιακών της δεκαετίας του '60. Μετά τη σεζόν του '59, όταν εμφανίστηκε ο Δομάζος οι Ολυμπιακοί κατάλαβαν ότι είχαν πέσει σε σοβαρή κέντα. Ο Παναθηναϊκός με τον Δομάζο δεν έχανε, παρά μόνο αν είχαν πλακωθεί οι παίκτες μεταξύ τους, όπως είχε γίνει στην ανανέωση του Μπόμπεκ. Οι Ολυμπιακοί, λοιπόν, το γύρισαν στον «πανδαμάτορα χρόνο». «Πού θα πάει ο καριόλης... Δεν θα γεράσει, να σταματήσει το ποδόσφαιρο, να δούμε τι θα κάνουμε;». Η επιθυμία τους έγινε πραγματικότητα. Τη δεκαετία του '80, με τον Δομάζο στα 38, να κόβει την μπάλα περισσότερο επειδή είχε βαρεθεί, παρά επειδή δεν μπορούσε να συνεχίσει να παίζει. Φυσικά, ανάμεσα στο 1959 και το 1981, που ο Δομάζος έκοψε το ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός πήρε πρωταθλήματα. Λίγο περισσότερα από το νταμπλ του Γιτζάκ Σουμ.

Η παρηγοριά στον σημερινό Παναθηναϊκό είναι ότι οι βεντέτες του Ολυμπιακού έχουν γεράσει. Ο γερο-Ριβάλντο, ο γερο-Τζόρτζεβιτς, ο γερο-Ανατόλ την κόβουν την μπάλα και μαζί κλείνει και η καταραμένη δεκαετία. Ευσεβείς πόθοι... Ας πούμε ότι ο Ριβάλντο το κόβει, αλλά οι υπόλοιποι φτάνουν τα 38 του Δομάζου. Αντέχονται, όμως, άλλα τρία χρόνια στο UEFA, να ταξιδεύεις στα χωριά με τα 10 σύμφωνα και το ένα φωνήεν;

Χθες το πρωί το πρώτο μήνυμα που είχα ήταν από την Κωνσταντινούπολη. «Μπιπ τον μπιπ τον Μαλεζάνι, που μας έστειλε στο μπιπ Ζαπορίζια και τον μπιπ τον Τζίγκερ, που αντί να μας πάρει με το αεροπλάνο της ομάδας μας βάζει να ταξιδέψουμε στο μπιπ Ντιεπροπετρόφσκ και μετά να τρέχουμε στο μπιπ Ζαπορίζια». Το μήνυμα ήταν από ρεπόρτερ της Πανάθας. Δεν ξέρω τι σκέφτεται ο Τζίγκερ, αλλά αν, ο μη γένοιτο, η ομάδα πάει και αποκλειστεί στο Ζαπορίζια, πρέπει να βρει μια μεγάλη σέντρα, για να χωράει όλους τους ρεπόρτερ της. Μετά το ταξίδι στο Ζαπορίζια θα βρίσκονται σε ημιάγρια κατάσταση και η μία στις δύο λέξεις που θα γράφουν θα αρχίζει από «Γ». Και το ταξίδι της επιστροφής θα είναι ένα εικοσάωρο, για να σκέφτονται τι θα γράψουν...

Τιμή στον Γρηγόρη Γεωργάτο για τον μυαλωμένο τρόπο με τον οποίο έπαιξε στο ματς με την ΑΕΚ. Βλέποντας ότι αν έπαιζε από κοντά τον Λάκη θα τον κυνηγούσε όπως ο πουρός τις πιτσιρίκες, τον έπαιξε από τα πέντε μέτρα απόσταση. Του χάριζε τη σέντρα, αλλά έτσι και ο Λάκης μπούκαρε, ο Γεωργάτος μπορούσε να τον αντιμετωπίσει με βοήθειες από τον αριστερό στόπερ, δηλαδή τον Ανατολάκη. Επιθετικά, ο Γεωργάτος ήταν σούπερ, αφού ούτε είχε κουραστεί ούτε η μπάλα ξεχνιέται. Τέλος πάντων, καλή η τακτική, δούλεψε –μια που και ο Λάκης δεν έσκισε– αλλά η τακτική είναι μόνο για εγχώρια κατανάλωση. Στα ματς της Ευρώπης αν πέσεις σε καλό πλάγιο και του δώσεις πέντε μέτρα αέρα στο μαρκάρισμα, θα σε σκίσει σε κορδέλες.

Το «Score Live» ήταν η μόνη εφημερίδα που μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό δεν το έπαιξε ουδέτερα, ούτε «εγκληματία Βασσάρα, μας έκλεψες τους βαθμούς». Το πρωτοσέλιδο ήταν «Εγκληματίες», για τον Βασσάρα και τον επόπτη Λιόλιο. Αλλά στη βάση είχε ζωνάρι «Φερέρ, διώξε τους λούζερ, ζήτησε να σου πάρουν παικταράδες, για να κάνεις την ομάδα που μπορείς». Και στις άκρες του ζωναριού δεξιά κι αριστερά, σαν τον Μπόλεκ και τον Λόλεκ, τον Βασίλη Λάκη και τον Ζούλιο Σέζαρ. Αν υποθέσουμε ότι η εφημερίδα δεν εννοούσε να του ξαναπάρουν τον Λάκη και τον Σέζαρ επειδή είναι παικταράδες, τους αφορούσε. Αλλά, από την άλλη, το «λούζερ» είναι κωδικό. Ο όρος «λούζερ» είναι copyright του Λυμπερόπουλου, όταν σου μιλάνε Παναθηναϊκοί. Και αν τον έφαγε από το χθεσινό ματς ο Φερέρ επειδή πήρε γραμμή από το «Score Live», τέτοια αδικία ούτε ο Θεός δεν τη θέλει.

Αν του δώσεις μια κούπα καφέ, δεν θα τη σηκώσει να πιει. Θα πάρει καλαμάκι και θα ρουφάει τον καφέ με τα χέρια στην πλάτη. Γιατί είναι καταραμένος στη ζωή του ποτέ να μη σηκώσει κούπα». Μου το έλεγε χθες για τον Λυμπερόπουλο βιβλικός Πανάθας, που λέγεται ότι ορκίστηκε ότι θα κόψει τα μαλλιά του όταν ο «Λύμπε» σηκώσει την πρώτη «κούπα» του –και τα μαλλιά του είναι μακρύτερα από της Ισαβέλας της Καστίλης. Η οποία είχε κάνει τάμα ότι μέχρι να απελευθερωθεί η Καστίλη από τους Μαυριτανούς δεν θα αλλάξει πουκαμίσα. Επειτα από μια δεκαετία και την ιστορία με τον Ελ Σιντ, η Καστίλη ελευθερώθηκε και η Ισαβέλα άλλαξε. Από τότε η ανάμιξη του καφέ με το κίτρινο στα ισπανικά ονομάζεται και Ιζαμπέλ...