Από τον Λίνο μέχρι τον Χακόμπο

Το ότι ο ΠΑΟΚ επικράτησε ίσα ίσα με 1-0 του Λεβαδειακού, έχοντας καλύτερο τον Άλβες Λίνο, είναι κάτι που θα πρέπει να ανησυχεί ή να το θεωρήσουμε φυσιολογικό.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Καταρχάς θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ευχάριστη επανεμφάνιση του Λίνο, γιατί εκτός από μερικά λεπτά σε ένα δεύτερο ημίχρονο, παίζοντας ως αλλαγή, σε όλο το υπόλοιπο πρωτάθλημα, ο Βραζιλιάνος είναι αλλού. Ή αλλού παίζει και δεν του αρέσει- αποδίδει. Το δεύτερο δεν είναι το επικρατέστερο σενάριο… Για το πρώτο, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες. Έτσι κι αλλιώς, με βάση τη συνολική εικόνα του ΠΑΟΚ, δεν απέδρασε από τη μετριότητα. Συμβαδίζει με τους περισσότερους από τους συμπαίκτες του.

Είναι και τα χρόνια αρκετά, εδώ που τα λέμε… Διανύει το 36ο έτος της ηλικίας. Τι να περιμένεις περισσότερο από δυό- τρία παιχνίδια σαν αυτό με τον Λεβαδειακό. Για να μην μας θεωρούν ηλίθιους, αν θα πρέπει να ψάξουμε κάτι είναι αυτό που σχεδίαζαν κάποιοι το καλοκαίρι, όταν ίσως υπολόγιζαν ότι ο Λίνο θα είναι σαν το καλό κρασί κι όσο περνά ο καιρός θα γίνεται καλύτερος. Τελικά αποδεικνύεται ότι είναι… λιγότερο αειθαλής από όσο υπολόγιζαν οι υπεύθυνοι της ομάδας.

Αν λοιπόν, θα πρέπει να ανησυχήσει κάποιος από το παιχνίδι της Τούμπας, το οποίο κρίθηκε στην απόδοση και το γκολ του Λίνο, είναι ο Λεβαδειακός. Είχε πάρει φόρα και έδειξε ότι μπορεί να διατηρήσει το ρυθμό του με επιτυχίες, αλλά, φρέναρε στον Βραζιλιάνο που είναι απόλυτα παρακινδυνευμένο να προβλέψεις πότε θα είναι και πάλι όσο αξιόλογος ήταν κόντρα στο Λεβαδειακό.

Πάντως, το 1-0 αδικεί τις δύο ομάδες και θα μπορούσε να ήταν πιο πλούσιο για να προσδώσει στο παιχνίδι κάτι πιο εντυπωσιακό…

Πέρα από τα παραπάνω, στις σκέψεις μου υπάρχει μια εικόνα, με τον Χακόμπο να τον στέλνουν στον… αγύριστο γιατί είναι το κακό παιδί που αποβάλλεται και δεν ταιριάζει στη φιλοσοφία της διοίκησης, που ήδη έχει πάρει ανάποδες με τις συμπεριφορές των ποδοσφαιριστών και τις «κόκκινες» και τελικά είναι πάλι στο… κόλπο. Προφανώς δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στον Γιακουμή, από τη στιγμή που ο Γλύκος είναι τραυματίας, αλλά, υπάρχει και ένα ηθικό θέμα που εγείρει η επάνοδος του Ισπανού τερματοφύλακα και το οποίο παρότι είναι προφανές, δεν απασχόλησε κανέναν. Ούτε τη διοίκηση, ούτε τον προπονητή. Δεν απασχόλησε δηλαδή το δίλλημα αν θα πρέπει να τον επιλέξουν, επειδή εκτιμούν ότι δεν μπορεί ο Γιακουμής, ο τρίτος τερματοφύλακας, αλλά, επιστρατεύουμε τον αφορισμένο, τον προβληματικό, όπως διαδίδουν, Χακόμπο.

Όλο αυτό, μου φαίνεται ότι έρχεται να αναδείξει το πρόβλημα που αποτυπώνεται συνήθως μέσα από τις ανόητες αποβολές των ποδοσφαιριστών, οι οποίοι κάνουν του κεφαλιού τους και –λένε- ότι πληρώνουν πρόστιμο.

Το θέμα δεν είναι να επιβληθείς μέσα από πρόστιμα, αλλά, μέσα από χειρισμούς κι αν ο Χακόμπο είχε καθίσει στο πάγκο, με τον Γιακουμή να παίζει στη θέση του τραυματία Γλύκου, τότε είναι που θα είχε δείξει χαρακτήρα…

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, κοτζάμ ΠΑΟΚ, ο τρίτος του τερματοφύλακας, δεν μπορεί να παίξει σε ένα από τα βολικά εντός έδρας παιχνίδια του πρωταθλήματος;