Φέρνει και… τον Μπεργκ

Λογικό κι επόμενο η κριτική να εστιάζει στα λάθη της αμυντικής λειτουργίας που επέτρεψαν στην Ντιναμό να ανατρέψει το σκορ και άφησαν τον Παναθηναϊκό ουραγό με μόλις ένα βαθμό συγκομιδή. Η φάση του 1-1 θύμισε τον τρόπο με τον οποίο η Εστορίλ άνοιξε το σκορ στο ματς στην Πορτογαλία. Για το 2-1 δεν έχεις και πολλά να πεις: όταν πουλάς την μπάλα έξω από την περιοχή θα την πατήσεις. Και ο Παναθηναϊκός το έχει πάθει αρκετές φορές αυτό τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.

Ισως, όμως, το σημαντικότερο πρόβλημα ακόμα και από τα λάθη της πράσινης άμυνας να είναι ή μάλλον να προκλήθηκε από την κούραση των μεσοεπιθετικών του. Από ένα σημείο και μετά οι Πέτριτς και Μπαϊράμι έδειχναν εκτός ματς. Όχι μόνο δεν μπορούσαν να πιέσουν τον αντίπαλο προκαλώντας πρόβλημα στην κυκλοφορία αλλά και όταν έπαιρναν την μπάλα στα πόδια τους αποτύγχαναν να δημιουργήσουν κάποια φάση.

Δημιουργικά, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός έψαχνε λύσεις από το δίδυμο του Νάνο με τον Λαγό στα αριστερά. Από τα δεξιά ούτε το δίδυμο του Μπούρμπου με τον Δώνη ούτε αυτό του Δώνη με τον Τριανταφυλλόπουλο απέδωσε. Λιγότεροι μπελάδες για τους αντίπαλους αμυντικούς, περισσότερα μέτρα εμπρός για τους μέσους της Ντιναμό. Ανασταλτικά, δε, το κύριο βάρος στον άξονα το σήκωνε ο Μέντες. Κι έπεσε τόσο βάρος στον Ολλανδό που δικαιολογεί ακόμα και το (χοντρό) λάθος. Ισως, λοιπόν, αν οι μπροστινοί ήταν λίγο πιο φρέσκιοι να άντεχαν λίγο περισσότερο οι πίσω.

Γνωστές, όμως, οι αδυναμίες του ρόστερ της ομάδας. Γνωστές, όμως, και οι δυνατότητές του. Εστω και για κάτι παραπάνω από μισή ώρα ο Παναθηναϊκός έπαιξε ωραία μπάλα κυρίως επειδή ήταν ήρεμος. Οι παίκτες του ήξεραν ακριβώς τι να κάνουν στον αγωνιστικό χώρο και ποιον να ψάξουν για να βοηθήσουν την ομάδα να βγει μπροστά. Διότι οι «πράσινοι» δεν κουβαλάνε μόνο προβλήματα από τη Μόσχα. Φέρνουν μαζί τους και τον Μπεργκ. Ο Σουηδός επέστρεψε σε βασική 11άδα, πέτυχε ένα πανέμορφο γκολ αλλά – το σημαντικότερο – μας θύμισε πόσο βοηθά με την παρουσία του τον Παναθηναϊκό να παίζει ωραίο ποδόσφαιρο.