Θεέ μου, τι ομαδάρα…

Μέρα χαρούμενη σήμερα. Η μεγαλύτερη γιορτή του χριστιανισμού. Το… Champions League της ορθοδοξίας.

Θρησκεία όμως είναι και το ποδόσφαιρο. Και είναι δύσκολο όταν είσαι κολλημένος με την μπάλα να μην τη συνδέεις με όλα. Ακόμα και με το Πάσχα!

Γιατί είναι δεδομένη η κατάνυξη. Προφανής ο σεβασμός. Παντελώς απούσα η πρόθεση βλασφημίας. Αλλά και… αναπόφευκτος ο συνειρμός, παρακολουθώντας (όπως κάθε χρόνο) τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ», ότι με δώδεκα πιστούς μαθητές στο πλάι του θα μπορούσε να φτιάξει… ομαδάρα!

Λαμβάνοντας υπόψη λοιπόν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των 12 Αποστόλων και αφήνοντας (για ευνόητους λόγους) τον Ιούδα στον πάγκο, το sportfm.gr μιμείται τον Αλέφαντο. Αντικαθιστά για τις ανάγκες της «ανάλυσης» τους κεφτέδες με πασχαλινά αυγά. Χρησιμοποιεί φυσικά ως χρώματα το κόκκινο και το αναστάσιμο λευκό. Και σε διάταξη 4-4-2 με… σταυρό (και όχι με ρόμβο) παρουσιάζει την ομάδα που θα επιβεβαίωνε ότι «Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά»… Αμήν!

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Πέτρος: Αξιόπιστος. Σταθερός. Ο πιο αφοσιωμένος μαθητής του Χριστού. Όπως του είχε πει ότι θα αποτελέσει την πέτρα πάνω στην οποία θα χτίσει την Εκκλησία του, θα μπορούσε να του πει ότι θα αποτελέσει την πέτρα πάνω στην οποία θα χτίσει μια άμυνα-μπετόν. Στόπερ που δεν το πολυσκέφτεται όταν η φάση μυρίζει κίνδυνο και «πριν πετεινός λαλήσει τρις» σβουρδουλάει την μπάλα στην εξέδρα.

Ανδρέας: Ήταν νωρίτερα μαθητής του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου. Άρα έγινε μεταγραφή. Σε μια σφιχτή οικονομική περίοδο όπως ήταν εκείνη, η μια και μοναδική μεταγραφή της ομάδας θα έπρεπε να φορτώνει τα δίχτυα. Και δεδομένου ότι στην πορεία έκανε θαύματα, μόνο επιθετικός (και μάλιστα σκόρερ) θα μπορούσε να ήταν.

Ιάκωβος: Από αυτούς που ξεχώριζε ο Χριστός μαζί με τους Πέτρο και Ιωάννη. Με γνωστό ότι ο ίδιος κι οι άλλοι δυο έπαιρναν και ιδιαιτέρως μέρος στις προσευχές μαζί Του, θα είχε ρόλο-κλειδί στην ομάδα. Κι αφού μπορούσε να συγκεντρώσει πλήθη όταν μιλούσε, πιθανότατα θα τα μάγευε (και) επειδή μιλούσε στην μπάλα. Δεκάρι που θα μοίραζε το παιχνίδι όπως ο παπάς το αντίδωρο.

Ιωάννης: O πιο αγαπημένος μαθητής του Ιησού. Ένα πραγματικό «παιδί του προπονητή». Κι αφού απ’ αυτόν ξεκινούσε η ενδεκάδα, δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από τερματοφύλακας. Με τις επεμβάσεις του είναι βέβαιο ότι θα είχε αναδειχθεί ο παίκτης-Αποκάλυψη πριν γράψει το ομώνυμο βιβλίο της Καινής Διαθήκης.

Φίλιππος: Πρακτικό μυαλό. Ο μαθητής που είπε στον Χριστό ότι δεν έφταναν τα ψωμιά για να χορτάσει το πλήθος, πριν Εκείνος κάνει τον γνωστό πολλαπλασιασμό. Ποδοσφαιριστής που έχει την οξυδέρκεια να διαπιστώσει ότι το ματς στραβώνει και μεταφέρει στον κόουτς ότι η ομάδα πιέζεται, ώστε να κάνει ένα «θαύμα», φυσικά και θα αγωνιζόταν στο κέντρο. Αριστερός (όχι ψάλτης αλλά) εσωτερικός χαφ.

Ναθαναήλ (ή Βαρθολομαίος): Δεν είναι πολλά γνωστά για εκείνον. Σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού, ήταν «ανυπόκριτος, ευθύς και τίμιος». Δεδομένων των λίγων πληροφοριών για τον βίο του, δύσκολα θα επρόκειτο για κάτι παραπάνω από ένα τίμιο μπακάκι που δεν προωθείται συχνά και αποφεύγει τα ρίσκα. Ένας Τάσος Πάντος από τη Γαλιλαία.



Θωμάς: Ως άπιστος (επειδή ήθελε να δει τα σημάδια στα χέρια του Ιησού για να πειστεί ότι ήταν Εκείνος) θα ήταν επιφυλακτικός. Συντηρητικός μέχρι εκεί που δεν πάει. Θα έπαιζε σίγουρα την μπάλα, πάντα με κοντινές πάσες. Ένα παραδοσιακό «εξάρι» που ξέρεις ότι θα αποφύγει τα λάθη και θα δώσει ασφάλεια στην άμυνα, παίζοντας μπροστά από τα στόπερ.

Ματθαίος ο Τελώνης: Εγκατέλειψε το επάγγελμα του φοροεισπράκτορα για να ακολουθήσει τον Χριστό. Λόγω της προηγούμενης απασχόλησής του, είχε κακή φήμη κι αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία από «συμπαίκτες» και «κόσμο». Κάτι τέτοιο στην μπάλα θα μπορούσε να συμβαίνει μόνο με σκληροτράχηλο στόπερ που βαρούσε στο ψαχνό. Χαλκέντερος σέντερ μπακ που θα κλάδευε και τον Θεό τον ίδιο προκειμένου να μην περάσει και Εκείνος και η μπάλα.

Ιάκωβος ο μικρός: Ελάχιστα στοιχεία και γι’ αυτόν. Είναι συγκεχυμένες οι πληροφορίες ακόμα και για τους τόπους που δίδαξε ως Απόστολος. Πάντως, για να είναι περισσότερο γνωστός ως ο αδερφός του Ματθαίου, δύσκολα θα είχε καταλυτικό ρόλο στην ομάδα. Ως αντίστοιχος… Φιλ Νέβιλ τοποθετείται (πάντα με την υποψία ότι αυτό συμβαίνει χαριστικώς) στο αριστερό άκρο της άμυνας.

Σίμων: Ανήκε στο κόμμα των Ζηλωτών, το οποίο δεν παραδεχόταν καμία άλλη εξουσία πέρα απ’ αυτή του Θεού και αντιστεκόταν στους Ρωμαίους. Μαχητικό και επαναστατικό πνεύμα -στοιχεία απαραίτητα για έναν εσωτερικό χαφ με ηγετικές ικανότητες. Απ’ αυτούς που τον ψάχνουν οι συμπαίκτες στα δύσκολα και μπορεί να πάρει την μπάλα στα πόδια όταν «καίει».

Ιούδας ο Θαδδαίος: Χωρίς να ευθύνεται, το όνομά του δεν θα τον βοηθούσε να γίνει ιδιαίτερα αγαπητός. Υπάρχει η εκδοχή ότι ήταν ετεροθαλής αδερφός του Χριστού (γιος του Ιωσήφ από άλλο γάμο). Υπό αυτή την έννοια, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι παίζει «με βύσμα». Ψημένος -όπως όλοι οι σκόρερ- στην αμφισβήτηση και δεδομένου ότι θεωρείται από τους θεμελιωτές της εκκλησίας στην Αρμενία, ο Σότα Αρβελάτζε της εποχής παίρνει θέση δεύτερου επιθετικού.

Ιούδας ο Ισκαριώτης: Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Με σίγουρο βάσει της δραστηριότητάς του ότι… πουλούσε την μπάλα και ότι θα είχε θέση που να επιτρέπει στησίματα, μάλλον στόπερ της κακιάς ώρα θα ήταν. Αναπληρωματικός φυσικά. Γιατί ποιος θα ρίσκαρε να βάλει βασικό κάποιον που μπορεί να «ματιαστεί» για 30 αργύρια…