Το «τρίγωνο» στον άξονα κρίνει την εικόνα της ΑΕΚ του Καρέρα

* Έχουμε πει πως είτε παίζει με τρία στόπερ, είτε με τετράδα στην άμυνα η ΑΕΚ του Καρέρα, αυτό που πλεον δεν αλλάζει με τίποτα, τουλάχιστον στις αρχές των αγώνων, είναι η διάταξη «1-2» στο κέντρο.

* Την έχουμε δει με «6» τον Σιμόες κι εσωτερικούς Κρίστιτσιτς, Μάνταλο, την έχουμε δει με «6» τον Κρίστιτσιτς και εσωτερικούς Σιμάνσκι, Μάνταλο ή Σαμπανάτζοβιτς.

* Είναι δύο ματς τώρα σερί, με Παναιτωλικό στο κύπελλο και με Παναθηναϊκό, που δεν βγαίνει όμως καλά το πράγμα. Και ο Καρέρα κάνει παρεμβάσεις στην διάρκεια των αγώνων.

* Και στα δύο ματς, αυτό που χάλασε την ισορροπία ήταν η προσέγγιση του Μάνταλου. Σε αντίθεση με τα ματς με Λάρισα στο πρωτάθλημα και Αστέρα Τρίπολης στο ΟΑΚΑ για το κύπελλο, που ο αρχηγός της ΑΕΚ, ήταν υποδειγματικός στις απαιτήσεις της θέσης, στα δύο τελευταία έχει ξεφύγει λίγο από τα ζητούμενα.

* Η διάταξη του Καρέρα για να λειτουργήσει όπως την σκέφτεται ο Ιταλός, θέλει πρώτα απ' όλα απόλυτη προσαρμογή όλων των παικτών. Ειδικά στα χαφ.

* Δεν είναι τυχαίο πως το απόλυτο της παραγωγικότητας αυτής της διάταξης στο κέντρο, το είδαμε στον Βόλο. Με Σιμόες, Σιμάνσκι, Σαμπανάτζοβιτς. Δηλαδή με τρεις παίκτες που είναι πολύ πιο εύκολο να μπουν σε καλούπι.

* Το καλό με τον Ιταλό, είναι πως όπως έχουμε πει δεν το πολυσκέφτεται. Κάνει αμέσως την αλλαγή που θεωρεί απαραίτητη στην διάταξη, κάποιες φορές και στα πρόσωπα.

* Πάντως ενόψει του Άρη έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα αξιολογήσει τα συμπεράσματα από τα δύο τελευταία παιχνίδια σε αυτό το κομμάτι.

* Θα δώσει άλλη μια ευκαιρία στον Μάνταλο στην ίδια θέση; Γιατί θυμίζω πως σε συνέντευξη Τύπου μετά το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης στο κύπελλο, είπε πως τον θεωρεί ιδανικό για τις απαιτήσεις αυτής της τακτικής προσέγγισης. Λογικά λοιπόν δεν θα το παρατήσει εύκολα.

* Πάντως πλέον είναι ξεκάθαρο, πως από το πως λειτουργεί αυτό το πράγμα στο κέντρο, κρίνονται τα πάντα για την εικόνα της ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο, αυτή την περίοδο.

* Κι αυτό γιατί σταδιακά γίνεται ομάδα που η εικόνα και η αποτελεσματικότητα της κρίνονται περισσότερο από τα στοιχεία του συνόλου. Σε αντίθεση με το προηγούμενο διάστημα που ήταν κλασική ομάδα που εξαρτάται αποκλειστικά από τις στιγμές των πιο ποιοτικών της παικτών.

* Καλό τεστ πάντως αυτό της Κυριακής. Η ΑΕΚ στα πιο δύσκολα ματς ως τώρα με Καρέρα, είχε καλή εικόνα στην Τούμπα, λιγότερο καλή με τον Ολυμπιακό και όχι καλή με τον Παναθηναϊκό. Ο Άρης εκτός έδρας είναι θεωρώ περίπου στο ίδιο επίπεδο από πλευράς απαιτήσεων.

* Κατά τα άλλα, πρέπει να πούμε με αφορμή τους αγώνες του κυπέλλου μεσοβδόμαδα, πως από αγωνιστικής πλευράς, αν αποδείχθηκε κάτι, είναι το πως στο ποδόσφαιρο μια στιγμή μπορεί να αλλάζει τα πάντα.

* Για τον Παναθηναϊκό του Δώνη, αυτή η στιγμή αποδείχθηκε πως ήταν η φάση που βρέθηκε πίσω στο σκορ στο πρώτο ματς στην Τούμπα. Με το πέναλτι που συζητήθηκε, αλλά για μένα μεγάλη σημασία είχε και το λάθος του Μπουζούκη έξω από την περιοχή.

* Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο έλεγχε το ματς σε εκείνο το διάστημα, αλλά στα μάτια μου ...έπαιζε σαν την γάτα με το ποντίκι τον ΠΑΟΚ. Χάνει τελικά με αφετηρία αυτά τα δευτερόλεπτα από το λάθος του Μπουζούκη μέχρι το πέναλτι.

* Μετά ο ΠΑΟΚ υποδέχεται μια ομάδα του ΟΦΗ, όχι την κανονική και στο δεύτερο ημίχρονο κερδίζει με πολλά γκολ. Κι αυτοί που επί 130 -135 λεπτά σε πρωτάθλημα και κύπελλο με τον Παναθηναϊκό είχαν δεύτερο ρόλο, ξαφνικά αρχίζουν πάλι να ακούν και να διαβάζουν ...πως ξεπέρασαν την αγωνιστική κρίση.

* Μετά πας με το 2-0 στην ρεβάνς, με άνεση κι αυτοπεποίθηση, απέναντι σε μια ομάδα που ήταν πάνω από τις δυνατότητες κυρίως ψυχολογικά να κάνει την ανατροπή. Και τελειώνει αυτό το ματς και είσαι πάλι ομαδάρα! Κι όλα αυτά για λίγα δευτερόλεπτα. Από την γκέλα του Μπουζούκη, στο μαρκάρισμα στον Πέλκα από τον Ινσούα.

* Έξω-αγωνιστικά, το μόνο που μπορούμε να πούμε, είναι πως προκάλεσε πάνω απ' όλα θλίψη η εικόνα του Κουτσιαύτη στο Φάληρο στο δεύτερο ημίχρονο.

* Θλίψη όχι μόνο προσωπικά για τον συγκεκριμένο διαιτητή, αλλά για την όλη κατάσταση. Που σε ευρωπαϊκό επίπεδο τουλάχιστον, είναι αποκλειστικά ελληνικό προνόμιο.