Διαιτησία και αστοχία απειλούν να εκτροχιάσουν τον Άρη

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Η 5η ισοπαλία με 0-0 αν μη τι άλλο δείχνει κάτι. Ότι στα παιχνίδια που ο ΑΡΗΣ δεν βρίσκει το εύκολο ή αν θέλετε και το γρήγορο γκολ, χάνει βαθμούς. Βέβαια το κάθε ένα από τα πέντε αυτά ματς στα οποία οι κίτρινοι δεν κέρδισαν ήταν διαφορετικό. Η ουσία και η κατάληξη παραμένει η ίδια. Ότι η αστοχία στα όρια του… εκνευρισμού ενίοτε, στερεί από τον Άρη βαθμούς που ενδεχομένως θα τον είχαν βγάλει ήδη στη Σούπερ Λιγκ. Αντιθέτως τον φέρνουν ξανά στην… τσίτα, προσθέτουν πίεση που δεν υπήρχε και τον υποχρεώνουν να πάει με το γκάζι πατημένο ως το φινάλε.

Με τις δύο τελευταίες ισοπαλίες και ειδικά αν δεν στραβοπατήσει η Παναχαϊκή στην Κρήτη, ο Άρης χάνει την πολυτέλεια μιας κάποιας χαλαρότητας που του παρείχε η ασφάλεια της βαθμολογικής διαφοράς από την 3η θέση και καλείται να διαχειριστεί μια κατάσταση πρωτόγνωρη για φέτος. Σε μια κομβική στιγμή του πρωταθλήματος με παιχνίδια ως το Πάσχα καθοριστικά, η ομάδα του Δημήτρη Σπανού, καλείται να βγάλει προσωπικότητα, χαρακτήρα και να διαχειριστεί επιτυχώς την κατάσταση.

Μια κατάσταση που επιδεινώνεται από την αντιμετώπιση που τυγχάνει ο Άρης από τους διαιτητές και τους βοηθούς εσχάτως. Από την αρχή του πρωταθλήματος, υπήρχαν ενδείξεις με τη διαφορά ότι αυτές έγιναν πιο κραυγαλέες εδώ και 5-6 παιχνίδια, σε σημείο να αναρωτιέσαι αν κάτι, κάποιος, κάποιοι, έχουν στοχοποιήσει τον Άρη και έχουν αποφασίσει να του βάλουν εμπόδια στον δρόμο της επιστροφής του στη Σούπερ Λιγκ. Το γκολ του Διαμαντόπουλου που ακυρώνει ο Μπλούνας με την υπόδειξη του Σταματάκου, δεν είναι στα όρια του ανθρώπινου λάθους. Δεν είναι καν οριακή φάση. Είναι πεντακάθαρο, κρυστάλλινο γκολ που στέρησε από τον Άρη άλλους δυο βαθμούς, που ούτως ή άλλως δικαιούταν βάσει εικόνας και ευκαιριών. Οριακή φάση ας πούμε είναι το δεύτερο γκολ που ακυρώνεται για οφσάιντ στον Χαντί. Εδώ κανείς δεν θα μπορούσε να ψέξει τον βοηθό αν το άφηνε. Φυσικά δεν το άφησε…

Δυστυχώς αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους, όπως πάντα συμβαίνει στη Football League, τέτοια περίοδο, περίεργα σφυρίγματα. Πέρσι ήταν η Λαμία, φέτος κάποιες άλλες ομάδες που ευνοούνται και το θύμα μόνιμα ο Άρης. Όταν μπροστά σε 15.000 κόσμο με τα Τρίκαλα ο διαιτητής δεν δίνει πεντακάθαρο πέναλτι, και ο παρατηρητής του τα… χώνει μετά τον αγώνα για το λάθος, έχουμε σοβαρό ζήτημα. Ο Άρης πέρσι την.,. πάτησε την μπανανόφλουδα και δεν ανέβηκε. Φέτος απλά θα μιλάμε για καταστροφή αν υπάρχει κάποιο σχέδιο και δεν το έχουν πάρει χαμπάρι στη διοίκηση και παράλληλα τα μέτρα τους. Κάτι ψέλλισε χθες ο Σπανός στη συνέντευξη τύπου. Πάντα οι προπονητές, που βλέπουν 2-3 φορές το κάθε παιχνίδι (το δικό τους και των άλλων) μπορούν να καταλάβουν αν κάτι έχει αλλάξει τώρα τελευταία. Και η αίσθηση είναι ότι ο Άρης έχει μπει στο… μάτι.

Για να μην παρεξηγηθούμε. Κανείς Μπλούνας και κανένας Μπαλατσούκας δεν ευθύνεται για το ότι οι ποδοσφαιριστές του Άρη δεν μπορούν να σπρώξουν την μπάλα στα δίχτυα. Αυτό είναι άλλο ζήτημα, επίσης πολύ σημαντικό και είναι ο δεύτερος βασικός λόγος που η ομάδα του Δημήτρη Σπανού χάνει τη διαφορά που έχτισε. Το γκολ είναι θέμα ικανότητας, ψυχολογίας, ρέντας, αυτοσυγκέντρωσης. Χθες στο Ελ Πάσο, ο Άρης έκανε τα πάντα για να φτάσει στην περιοχή και να απειλήσει. Κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα, έπαιξε από τα πλάγια, από τον άξονα, είχε δεκάδες ευκαιρίες, δοκάρι. Απλά δεν έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και βοηθούντων διαιτητή και βοηθού δεν κέρδισε την τελευταία ομάδα της βαθμολογίας που είχε ένα σουτ όλο κι όλο, κι αυτό στο 89΄.

Έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση και αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, ο Άρης φαίνεται, ότι είναι μόνος εναντίον όλων στην προσπάθειά του να επιστρέψει. Δεν ξέρω τι σκοπεύει να κάνει ο Καρυπίδης (έχει δηλώσει ότι πήρε το μάθημά του πέρσι) που αντιλαμβάνεται ότι παίζει και ο ίδιος τα ρέστα του φέτος, αλλά καλώς ή κακώς (κακώς θα πω) ο Άρης θα πρέπει να μάθει να κερδίζει και τους διαιτητές. Είναι άδικο, γεννά εκνευρισμό και φυσικά αλλοίωση των συνθηκών διεξαγωγής του πρωταθλήματος. Τώρα είναι- περισσότερο από ποτέ- που χρειάζεται ψυχραιμία, ηρεμία, συσπείρωση και συμπαράσταση στην ομάδα και όχι ανάθεμα και αφορισμούς.