Αν νομίζει κανείς πως το ταλέντο αρκεί για να φτάσει κανείς ψηλά, ας διαβάσει την ιστορία του Αντώνη Κόνιαρη. Ένα παιδί στο οποίο δεν χαρίστηκε τίποτα. Αντιθέτως, κινδύνεψε να στερηθεί πολλά και χωρίς καμία δική του ευθύνη…
Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Μεγάλωσε μακριά από τα αστικά κέντρα, όπου είναι πιο εύκολο να εντοπίσει κάποιος ένα ταλέντο. Στον ΑΟ Ακρωτηρίου και τα Χανιά το ταλέντο του περίσσευε, αλλά δεν είχε την προβολή που απολαμβάνουν τα παιδιά σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη ή άλλες μεγάλες πόλεις. Ο Γιώργος Λιμνιάτης (πώς τα φέρνει η μοίρα…) ήταν εκείνος που τον «ανακάλυψε» σε ένα ταξίδι του και αμέσως αναγνώρισε την προοπτική στο πρόσωπό του. Η κλήση στα κλιμάκια των μικρών εθνικών ομάδων ήταν άμεση και το γυμνασιόπαιδο από την Κρήτη έδειξε αμέσως πως όχι απλώς μπορούσε να σταθεί στο ίδιο επίπεδο με τους «αστούς» συνομήλικούς του, αλλά και να ξεχωρίσει.
Έγινε αμέσως μέλος της Εθνικής Παίδων και το 2013 κατέκτησε στο Κίεβο το χάλκινο μετάλλιο με τους συνοδοιπόρους του μέχρι και σήμερα Χαραλαμπόπουλο, Μουράτο, Φλιώνη και Σκουλίδα (6,7 πόντους, 2,4 ριμπάουντ και 1,9 ασίστ ανά αγώνα, ενώ ήταν και τρίτος σε κλεψίματα σε όλη τη διοργάνωση). Υπέγραψε στον ΠΑΟΚ, έκανε ντεμπούτο σε ηλικία 16 ετών και 12 ημερών στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος απέναντι στον Κολοσσό στις 12 Οκτωβρίου του 2013 και ο Παναθηναϊκός έδωσε 60.000 ευρώ στους Θεσσαλονικείς για να τον αποκτήσει και να τον «δέσει» με πενταετές συμβόλαιο σε ένα καλοκαίρι που επένδυσε ακόμη σε Μποχωρίδη και Λούντζη.
Κάπου εκεί, μια διαδρομή που προμηνυόταν ονειρεμένη άρχισε να γίνεται εφιάλτης. Ως μέλος της Εθνικής Εφήβων, πλέον, φτάνει μια ανάσα από το βάθρο στο Ευρωπαϊκό U18 του 2014, αλλά τα διψασμένα για «αίμα» και ίντριγκα ΜΜΕ ασχολούνται με την κατσάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου στον 17χρονο γκαρντ και τη «βαπτίζουν» χαστούκι. Τι κι αν ο ίδιος ο παίκτης καθιστά σαφές πως «… ο προπονητής μου δεν με χτύπησε ΠΟΤΕ»; Το κακό έχει γίνει και ένα γνήσιο ταλέντο γίνεται είδηση όχι για τις αξιοσημείωτες επιδόσεις του, αλλά για όλους τους λάθος λόγους.
Μεγαλύτερο από αυτό το δήθεν «χτύπημα» ήταν εκείνο της μοίρας στη συνέχεια για τον Κόνιαρη. Οστεοχονδρίτιδα στον αστράγαλο είναι ο τραυματισμός που τον ταλαιπωρεί και απειλεί ακόμη και να του καταστρέψει την καριέρα. Τον Ιούνιο του 2015 υποβάλλεται σε μια σοβαρή επέμβαση για να αποκαταστήσει το πρόβλημα. Δίπλα του είναι ο Ηλίας Παπαθεοδώρου-ναι, αυτός που τον «χαστούκισε»- αλλά αυτό δεν είναι τόσο εμπορικό για να γίνει είδηση… Ο νεαρός άσος υποχρεώνεται σε ρόλο θεατή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U19 της Κρήτης (όπου η Εθνική τερματίζει τέταρτη) και στο Ευρωπαϊκό U18 του Βόλου, όπου όλοι στην ομάδα του αφιερώνουν το χρυσό μετάλλιο.
Εκείνος συνεχίζει το δικό του αγώνα για να επιστρέψει γερός και τα καταφέρνει, αλλά ο Παναθηναϊκός κρίνει πως δεν υπάρχει χώρος γι’ αυτόν και τον αποδεσμεύει. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου προσπαθεί να τον πάρει μαζί του στην Αστάνα, ωστόσο οι διαπραγματεύσεις δεν έχουν αίσια κατάληξη και ο Κόνιαρης επιστρέφει στον ΠΑΟΚ. Ο Σούλης Μαρκόπουλος του δίνει ρόλο, χώρο και χρόνο και δικαιώνεται, καθώς ο ταλαντούχος γκαρντ βρίσκει ρυθμό, ανακτά την αυτοπεποίθησή του (ενδεικτικό ότι δήλωσε υποψηφιότητα στο ντραφτ, την απέσυρε, αλλά πιθανότατα θα το δοκιμάσει στο άμεσο μέλλον) εξελίσσεται και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U20 της Κρήτης «εκτοξεύεται».
Όσοι δεν τον πίστεψαν, δεν τον πρόσεξαν ή τον ξέγραψαν, καταλαβαίνουν πλέον πόσο μεγάλο λάθος έχουν κάνει. Κι ακόμη δεν είδαμε τίποτα…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
