Αγγέλου στον ΣΠΟΡ FM: «Στην Αμερική μετρούσε πιο πολύ το μικρό μου όνομα παρά το επίθετο»

Ο Γιώργος Αγγέλου έκανε φέτος με το Περιστέρι την καλύτερη αναμφισβήτητα χρονιά του ως τώρα.

Πέρα όμως από την μπασκετική του πορεία, είναι ένας άνθρωπος που σπούδασε και έπαιξε μπάσκετ στο κολέγιο του Saint Francis στην Αμερική.

Ο νεαρός πλέι-μέικερ μίλησε στον ΣΠΟΡ FM 94,6 για το παρελθόν, το φετινό Περιστέρι αλλά και το ''Chalkida Summer Hoops'', που διοργανώνει το διάστημα 18-24 Ιουνίου στην Χαλκίδα και στο οποίο θα είμαστε φυσικά παρόντες.

Συνέντευξη στους Νικολέττα Γκαρέτσου και Δημοσθένη Καραμούζα

Πως ξεκίνησε η πορεία σου στα παρκέ;

Η πορεία μου ουσιαστικά ήταν προκαθορισμένη πριν καν γεννηθώ. Ο πατέρας μου είναι ο Βαγγέλης Αγγέλου και όσο θυμάμαι τον εαυτό μου βρίσκομαι με μιά μπάλα μπάσκετ στο χέρι. Έχοντας ένα πατέρα προπονητή, θέλοντας και μη είχα πάρα πολλές επιρροές από το χώρο του μπάσκετ. Έτσι κόλλησα και εγώ το μικρόβιο.

Πόσο σε έχει επηρεάσει το γεγονός ότι ο πατέρας σου είναι αυτός που είναι; Νιώθεις να ''κουβαλάς'' το βάρος του ονόματος;

Μέχρι τα 18 μου χρόνια είναι η αλήθεια ότι ένιωθα κάπως έτσι, αυτός ήταν κι ένας από τους λόγους για τους οποίους έφυγα στην Αμερική. Ήθελα να βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον όπου θα μέτραγε πιο πολύ το μικρό μου όνομα και όχι το επίθετο. Τώρα πλέον που έχω ωριμάσει δε το λαμβάνω υπόψιν, αν μην τι άλλο με βοηθάει, οι συζητήσεις που έχουμε και η οπτική του πάνω στο άθλημα μόνο καλό μου κάνουν.

Ποιές διαφορές εντόπισες στην Αμερική σε σχέση με την Ελλάδα, τόσο από πλευράς οργάνωσης, όσο και από μεριάς νοοτροπίας πάνω στον αθλητισμό;

Αυτές είναι οι δύο λέξεις κλειδιά, οργάνωση και νοοτροπία. Εκεί υπάρχουν και οι μεγαλύτερες διαφορές. Όσον αφορά το πρώτο, στο αμερικάνικο κολλέγιο σου δίνεται η δυνατότητα να συνδυάσεις αρμονικά μπάσκετ και σπουδές, ενώ στην Ελλάδα δυστυχώς ο νέος τις περισσότερες φορές θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Όσον αφορά τη νοοτροπία, παίζαμε ως φιλοξενούμενοι σε γήπεδα με 15.000 κόσμο και όταν σκοράραμε μας χειροκροτούσαν. Άλλη μία διαφορά, σε ότι αφορά όμως το αγωνιστικό σκέλος είναι η ταχύτητα. Εκεί ο ρυθμός του παιχνιδιού είναι πολύ πιο γρήγορος και οι μπασκετμπολίστες στηρίζονται πολύ στα αθλητικά προσόντα.

Εκτός από το να παίζεις μπάσκετ, στην Αμερική πήρες και δύο πτυχία, στην αθλητική φυσιολογία και στα οικονομικά. Γιατί διάλεξες τους συγκεκριμένους τομείς και πόσο εύκολο ήταν να συνδυάσεις σπουδές και αθλητισμό;

Εκεί υπάρχει μία ολόκληρη κοινότητα που σου παρέχει όλα τα εργαλεία για να πετύχεις αυτό που θέλεις. Ναι μεν είναι δύσκολο να προσαρμοστείς σε μια καινούρια κουλτούρα, αλλά από τη στιγμή που το κάνεις έχεις πολλές πιθανότητες να πετύχεις. Όσον αφορά την αθλητική φυσιολογία η μητέρα μου είναι η ίδια φυσιοθεραπεύτρια και μας είχε τονίσει από μικρή ηλικία τη σημασία του να φροντίζουμε το σώμα μας και τους λόγους για τους οποίους συμβαίνουν κάποια πράγματα σε αυτό. Με τα οικονομικά ασχολήθηκα κυρίως λόγω του θείου μου Σωτήρη, που ήταν και αυτός στην Αμερική, έπαιζε μπάσκετ, είχε αγωνιστεί για τον πατέρα μου, αποφοίτησε κι αυτός από το Saint Francis και με έβαλε στο ''τριπάκι'' των οικονομικών.

Όταν ξεκινούσες τη σεζόν με το Περιστέρι περίμενες, είτε εσύ ο ίδιος, είτε κάποιοι συμπαίκτες σου, ότι θα σημειώνατε 29 νίκες σε 30 αγωνιστικές;

Η αλήθεια είναι πως όχι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά κάποια στιγμή στον πρώτο γύρο είχαμε back to back παιχνίδια με Χολαργό, Πάτρα και Ηρακλή και συζητάγαμε πως αν πάρουμε ένα από τα τρία θα είναι μια χαρά. Από τη στιγμή που κλείσαμε τον πρώτο γύρο με ρεκόρ 15-0, τότε ήταν που αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ότι μπορεί και να μη χάσουμε φέτος.

Ποια είναι κατά τη γνώμη σου τα στοιχεία εκείνα που πρέπει να έχει ένας Έλληνας παίκτης για να ανταγωνιστεί τους Αμερικανούς που παίζουν στην πατρίδα μας;

Από την εμπειρία μου στις Η.Π.Α. θα σου πω ότι το πρώτο στοιχείο είναι η προσποίηση, από τη στιγμή που το παιχνίδι τους στηρίζεται κατά βάση στα αθλητικά προσόντα, ένας πιο αργός παίκτης πρέπει να διαθέτει το χαρακτηριστικό αυτό. Ένα άλλο είναι το μακρινό σουτ, οι αμερικάνοι συμπαίκτες μου δυσκολευόντουσαν να σκοράρουν από μεγάλη απόσταση και αυτό είναι ένα πράγμα που ανέπτυξα ώστε να μπορώ να ανταπεξέλθω απέναντι στις αθλητικές τους ικανότητες.

Ποιά είναι η διαφορά που έχουν οι Αμερικάνοι στην κουλτούρα και τη νοοτροπία τους που τους κάνει να είναι τόσο ανταγωνιστικοί;

Έχω πολλούς φίλους Αμερικάνους και αν μιλήσεις μαζί τους θα δεις ότι αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή, κυρίως όσον αφορά θέματα ρατσισμού και αυτό τους κάνει να θέλουν να αποδείξουν ποιοί είναι και γιατί κάνουν αυτό που κάνουν. Επιπλέον οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από φτωχές οικογένειες και μεγάλωσαν σε επικίνδυνες γειτονιές και αυτό τους δίνει το κίνητρο που χρειάζονται για να πετύχουν στον αθλητισμό.

Ποιά είναι τα πλάνα σου για το άμεσο μέλλον;

Έχω συμβόλαιο με το Περιστέρι για μία ακόμη χρονιά, και απ' όσο γνωρίζω η ομάδα θέλει να με κρατήσει, οπότε κατά ένα ποσοστό 70-80% θα συνεχίσω και του χρόνου στην ομάδα.

Ο κόουτς Νίκος Καραγιάννης ανακοινώθηκε πως δε θα είναι μαζί σας του χρόνου. Τι ρόλο έπαιξε στην πορεία της ομάδας;

Το γεγονός αυτό με εξέπληξε για να πω την αλήθεια. Είχε πολύ δύσκολο έργο, καθώς κλήθηκε να διαχειριστεί 12 παίκτες, όπου ο καθένας τους θα έπαιζε 25-30 λεπτά σε άλλη ομάδα. Έπρεπε να τους κάνει όλους αυτούς να συνεργαστούν, να θέσει στόχους και ρόλους. Ήταν πιο δύσκολο απ' ότι το κάνει να μοιάζει και το ρεκόρ μας. Σε προσωπικό επίπεδο ήταν ο πρώτος που με ήθελε στην ομάδα και με βοήθησε πάρα πολύ να προσαρμοστώ στην ελληνική πραγματικότητα μετά την Αμερική και τον ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτό.

Η φετινή πορεία του Περιστερίου ήταν αποτέλεσμα περισσότερο ατομικού ταλέντου ή ομαδικής δουλειάς;

Αν πω ένα από τα δύο θα είναι ψέματα. Είχαμε πάρα πολύ καλούς παίκτες, αλλά δείξαμε τρομερά στοιχεία και σαν ομάδα, κυρίως μέσα από το αμυντικό κομμάτι του παιχνιδιού. Στην πραγματικότητα ήταν ένας συνδυασμός αυτών των δύο. Καλοί παίκτες, που εξαιτίας και του προπονητή είχαν ξεκάθαρους ρόλους και δημιούργησαν ένα πολύ καλό σύνολο.

Έχεις βιώσει βία στα ελληνικά γήπεδα και πως αντιμετωπίζουν αυτό το θέμα στις Η.Π.Α.;

Στην Α2 ευτυχώς δεν θα ζήσει κάποιος αυτά που γίνονται στα ντέρμπι Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού. Στην Αμερική από την άλλη ισχύει το ακριβώς αντίθετο απ' ότι εδώ. Όπως προανέφερα παίζαμε εκτός έδρας και ακόμα και σε μεγάλα παιχνίδια μας χειροκροτούσαν. Προσωπικά δεν έχω βιώσει ούτε εδώ κάτι ακραίο, αλλά έχοντας παρακολουθήσει παιχνίδια όπως το Π.Α.Ο.Κ - Άρης και τα ντέρμπι των ''αιωνίων'', έχω μια ξεκάθαρη εικόνα του τι δυστυχώς μπορεί να ζήσω κάποια στιγμή.

Ο θείος σου, Αργύρης Αγγέλου είναι ηθοποιός, εσύ παίζεις πιάνο. Όταν κάποια στιγμή σταματήσεις το μπάσκετ, με τι σκέφτεσαι να ασχοληθείς;

Από παλιά ήθελα να ανοίξω το δικό μου γυμναστήριο, διαθέτω φυσικά και το πτυχίο πάνω στη φυσιολογία, οπότε θα ήθελα να ασχοληθώ με το κομμάτι της μυϊκής ενδυνάμωσης και της πρόληψης των τραυματισμών. Τώρα σε ότι αφορά την καλλιτεχνική φλέβα που υπάρχει την οικογένεια και το πιάνο, αυτό είναι κάτι που με βοηθάει να χαλαρώνω και δε σκέφτομαι να το εκμεταλλευτώ επαγγελματικά!

Το πτυχίο σου στα οικονομικά υπάρχει περίπτωση να το αξιοποιήσεις κάποια στιγμή;

Δεν είναι ένα πτυχίο που για να το αξιοποιήσεις πρέπει να δουλέψεις πάνω σε αυτό. Οι γνώσεις που απέκτησα κάνοντας αυτό το πτυχίο με βοηθάνε καθημερινά στον τρόπο σκέψης. Από κει και πέρα να ασχοληθώ καθαρά με τα oικονομικά το βλέπω λίγο δύσκολο.

Σε πολλές κουβέντες με Αμερικάνους μπασκετμπολίστες, οι περισσότεροι μας έχουν εκμυστηρευτεί ότι έχουν σπουδάσει οικονομικά. Υπάρχει κάποιος λόγος που γίνεται αυτό στην Αμερική;

Από την εμπειρία μου στο πανεπιστήμιο εκεί, θα σου πω πως ναι υπάρχει λόγος! Όταν φτάσει η ώρα να επιλέξεις ποιον τομέα θα ακολουθήσεις, πρέπει να διαλέξεις κάτι που σίγουρα σου αρέσει, αλλά και που παράλληλα είναι βατό. Αυτό γίνεται διότι οι προπονήσεις είναι πολύωρες, δύο-τρείς φορές τη μέρα και ο ελεύθερος χρόνος ελάχιστος. Οπότε οι περισσότεροι διαλέγουν Οικονομικά ώστε να μπορούν να συνδυάσουν το μπάσκετ με τις σπουδές χωρίς να χρειάζεται πολύ διάβασμα. Στην ομάδα μου στο πανεπιστήμιο οι εννιά στους δέκα σπουδάζαμε οικονομικά ή διοίκηση επιχειρήσεων.

Φτιάξε μας την ιδανική πεντάδα από το ελληνικό πρωτάθλημα με τον ένα παίκτη να είσαι εσύ. Ποιους θα έπαιρνες για συμπαίκτες, αλλά με μπασκετμπολίστες εκτός των δύο μεγάλων ομάδων.

Στον άσσο θα έβαζα σίγουρα τον συμπαίκτη μου Κέϊντρεν Κλάρκ. Είναι ένας παίκτης που πάντα έδινε ευκαιρίες σε όλους. Είναι εκπληκτικός στο να σε βάλει σε σωστό ρυθμό. Στο δύο θα βάλω τον εαυτό μου. Στο τρία θα διάλεγα τον Λευτέρη Μποχωρίδη, είναι εκπληκτικός. Στο τέσσερα τον Μουρ από το Λαύριο, μπορεί εύκολα να χειριστεί τη μπάλα. Στο πέντε θα έβαζα τον Τσαϊρέλη, που είναι πολύ γρήγορος.

Πώς είναι να αγωνίζεσαι για την Εθνική Εφήβων, το συναίσθημα να φοράς το Εθνόσημο;

Είναι μια συγκλονιστική εμπειρία. Μακάρι να τη ζήσω και με τους άντρες. Είναι ένα συναίσθημα μοναδικό. Στην αρχή υπάρχει πολύ άγχος, μα όταν ξεκινήσει το παιχνίδι και καταλάβεις που βρίσκεσαι τότε το άγχος μετατρέπεται σε χαρά. Δεν γίνεται να μην το διασκεδάσεις.

Πώς κρίνεις το επίπεδο εκγύμνασης των αθλητών στον μαζικό αθλητισμό και εσύ πέρα από την ομάδα στο μπάσκετ, ασχολείσαι με την ενδυνάμωση σου;

Στην Ελλάδα υπάρχει δίψα και όρεξη από τους νέους να μάθουν πράγματα σε αυτό το θέμα, είτε για τους εαυτούς τους είτε επαγγελματικά. Όμως δεν υπάρχουν τόσο καλές υποδομές. Προσωπικά ασχολούμαι με αυτό το κομμάτι. Όσο πιο δυνατός γίνεσαι και όσο πιο πολύ φροντίζεις το σώμα σου, προλαμβάνεις τραυματισμούς και τα επόμενα χρόνια διατηρείσαι σε καλή φόρμα.

Στην Αμερική δινόταν πολύ βάρος σε αυτόν τον τομέα;

Ξεκάθαρα! Δινόταν πολύ βάρος και στην ενδυνάμωση αλλά και στην πρόληψη τραυματισμών. Γινόταν τρομερή δουλειά. Στην Ελλάδα είμαστε πίσω σε αυτό.

Μίλησε μας για το Camp που διοργανώνεις...

Το ''Chalkida Summer Hoops'' πραγματοποιείται από 18 μέχρι 24 Ιουνίου στη Χαλκίδα. Είναι κάτι νέο για την Ελλάδα και ιδίως για την Χαλκίδα. Πέρα από άπλετο μπάσκετ και τους ανθρώπους με τις μπασκετικές γνώσεις που παίρνουν μέρος, θα δοθεί πάρα πολύ βάρος στον πρόληψη τραυματισμών. Θα έρθουν σπουδαίοι άνθρωποι του μπάσκετ, όπως ο Γιώργος Πρίντεζης, ο Ίαν Βουγιούκας, ο Τζειμς Γκιστ, ο Λευτέρης Μποχωρίδης, ο Γιάννης Αιγινήτης, ο Βασίλης Σκουντής, που θα μιλήσει για την εμπειρία του στο χώρο του μπάσκετ. Ο πατέρας μου θα είναι εκεί. Αλλά εγώ από την πλευρά μου θα δώσω πολύ σημασία στην πρόληψη τραυματισμών. Μπορούν να συμμετάσχουν αγόρια και κορίτσια από 10 έως 18 ετών.

Ο πατέρας σου έρχεται στα παιχνίδια σου σε συμβουλεύει;

Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που ήρθαμε πιο κοντά σε αυτό το κομμάτι. Ήρθε με είδε μου είπε κάποια πράγματα. Πιο παλιά είχε την άποψη να πορεύομαι μόνος. Ο πατέρας μου θα με βοηθήσει περισσότερο όχι στο τι να κάνω, αλλά στο τι να μην κάνω.