Μπουντούρης στον ΣΠΟΡ FM: «Δεν έχει χαθεί τίποτα για τον Παναθηναϊκό - Κορυφαίος ο Ομπράντοβιτς»

Με αφορμή την επέτειο της κατάκτησης της δεύτερης Ευρωλίγκας του Παναθηναϊκού πριν 19 χρόνια (20 Απριλίου 2000), ο Νίκος Μπουντούρης, μέλος εκείνης της ομάδας μίλησε στην εκπομπή «Παιδιά για όσΚΑΡ» του ΣΠΟΡ FΜ 94,6 και αναφέρθηκε στη συνεργασία με τους Ζέλικο Ομπράντοβιτς και Ντέγιαν Μποντιρόγκα, στις έντονες στιγμές στο Final Four της Θεσσαλονίκης και σχολίασε την σειρά του Παναθηναϊκού με τη Ρεάλ και την κατάσταση του Ολυμπιακού στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Αναλυτικά, ο Νίκος Μπουντούρης μίλησε στην εκπομπή του ΣΠΟΡ FM 94,6 «Παιδιά για όσΚΑΡ», των σπουδαστών του Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ

Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχεις από εκείνο τον τελικό του Final Four στην Πυλαία και ποιο είναι το συναίσθημα;

«Εκείνη η χρονιά γενικά ήτανε έντονη και τώρα που το αναπολώ ήτανε μεγάλη τιμή και χαρά να λειτουργώ έτσι σε μια ομάδα που ήτανε πολύ καλά οργανωμένη, με πολύ καλούς προπονητές, πολύ καλούς συμπαίκτες κι είχα την τιμή να συνεργάζομαι με πολύ καλούς επαγγελματίες, που ήτανε σοβαροί κι είχανε στόχους κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.»

Ήταν η πρώτη χρονιά του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό. Περίμενες ότι για τα επόμενα χρόνια θα δημιουργήσει μια δυναστεία με τον σύλλογο και ότι θα έγραφε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία της ομάδας και ποια συμβουλή του έχεις να θυμάσαι;

«Ναι όντως ήτανε η πρώτη του χρονιά και δεύτερη δική μου με τον Λευτέρη Σούμποτιτς που κατακτήσαμε πρωτάθλημα Ελλάδος με τον Παναθηναϊκό. Ήρθε τότε ένας προπονητής στην ομάδα που είχε καταφέρει αρκετά πράγματα στη μικρή μέχρι τότε χρονικά περίοδο του, είχε κατακτήσει τίτλους. Αυτό που μου χε κάνει εντύπωση από τον συγκεκριμένο άνθρωπο ήταν η προσήλωσή του στη δουλειά του, κατάφερνε και ενέπνεε του παίκτες του για να βγάζουν τον καλύτερο τους εαυτό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στην πρώτη προπόνηση εκείνης της χρονιάς στην προετοιμασία, ήμασταν πάνω σε ένα βουνό στη Σλοβενία ενώ βρισκόμασταν σε ένα ανοικτό γήπεδο και τρέχαμε με καταρρακτώδη βροχή. Μείναμε εκεί για μία ώρα και στο τέλος ήμασταν εκστασιασμένοι γιατί φαινόταν στα μάτια όλων ότι θα πετύχουμε κάτι σπουδαίο εκείνη τη χρονιά και είχε πει ότι αυτή η μέρα θα μας δώσει πρωτάθλημα. Έδειξε τη νοοτροπία που είχαμε όλοι σαν ομάδα και μόνο έτσι μπορείς να φτάσεις ψηλά για να πετύχεις κάποιους στόχους σε τέτοιο επίπεδο.»

Εκείνη την περίοδο ήσουνα συμπαίκτης με μια ηγετική μορφή της ομάδας, τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Πώς ήταν η συνεργασία μαζί του και πώς τον ζούσες καθημερινά;

«Ο Ντέγιαν ήταν από τους πιο σταθερούς παίκτες που έχω δει, δηλαδή από τα 100 παιχνίδια στα 95 έπαιζε πάρα πολύ καλά και στα υπόλοιπα 5 ήταν απλά καλός. Δεν θυμάμαι να τον έχω δει σε κάποια πολύ άσχημη βραδιά και αυτό έδινε μια σταθερότητα στην ομάδα και σε όποια ομάδα συμμετείχε. Αργότερα βρεθήκαμε κι ως αντίπαλοι, είχαμε μεγάλες κόντρες όταν πήγα κι εγώ στον Ολυμπιακό, συνήθιζα να τον μαρκάρω με δυνατές μονομαχίες σώμα με σώμα. Η αγωνιστική του αξία είναι τεράστια και θεωρώ είναι από τους καλύτερους συμπαίκτες που χα την τιμή να αγωνιστώ».

Είσαι ο μοναδικός Έλληνας που έχεις στο παλμαρέ σου, μεταξύ άλλων, το Κύπελλο Κυπελλούχων, Κύπελλο Κόρατς και Euroleague. Ξεχωρίζεις κάποιο τίτλο;

«Δε ξεχωρίζω κανέναν. Είχα την ευλογία να συμμετέχω σε πολύ καλές ομάδες, άλλωστε ήταν και επιλογή μου. Δε διάλεγα πάντα το μεγαλύτερο συμβόλαιο, αλλά την καλύτερη και πιο οργανωμένη κατάσταση και αυτό μου έδωσε πολλούς τίτλους. Έχω κατακτήσει ότι υπάρχει σε συλλογικό επίπεδο. Σε αυτή την πορεία ξεχωρίζω ανθρώπους. Σίγουρα οι τίτλοι είναι σημαντικοί και μένουν στην ιστορία, αλλά αυτά που διατηρούνται στη μνήμη μου είναι οι άνθρωποι, οι συνεργασίες που είχα μαζί τους , οι δυσκολίες που συναντήσαμε και πόσο ευχαριστημένοι ήμασταν στο τέλος με τις επιτυχίες που ήρθαν».

Έχεις αγωνιστεί στην καριέρα σου σε 7 διαφορετικές ομάδες με μεγάλη επιτυχία, αλλά δεν έχεις φορέσει τη φανέλα κάποιας ομάδας του εξωτερικού. Το έχεις μετανιώσει;

«Όχι, δεν το έχω μετανιώσει. Υπήρχε μία περίπτωση, όταν έπαιξα 9 συνεχόμενα χρόνια στον ΠΑΟΚ, στο τέλος του συμβολαίου μου να πάω σε μια μεγάλη ομάδα της Μπολόνια. Ήμασταν πολύ κοντά στο να συμφωνήσουμε, απλά εκείνη την εποχή στον Παναθηναϊκό είχαν τραυματιστεί κάποιοι παίκτες που έπαιζαν στη θέση μου και χρειάζονταν play maker. Έτσι μπήκε στη διαδικασία ο Παναθηναϊκός και με κράτησε στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να πάω εκεί. Σίγουρα θα είχα διαφορετικές εικόνες, αλλά δεν ξέρω πώς θα είχε εξελιχθεί. Τώρα όμως, δεν έχει νόημα να το συζητάμε, γιατί αυτά που έχω ζήσει με έχουν γεμίσει και οι αναμνήσεις είναι πολλές και ευχάριστες, οπότε καλά έπραξα».

Πώς βλέπετε τη σειρά αγώνων του Παναθηναϊκού με τη Ρεάλ, αλλά και την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό;

«Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να έχει πάρει τη νίκη στο πρώτο παιχνίδι και να είχε φτιάξει ένα καλύτερο περιβάλλον για τη συνέχεια. Δεν έχει χαθεί κάτι, αλλά θέλει ανασυγκρότηση. Βέβαια η χτεσινή του εμφάνιση ήταν άσχημη και μπορεί αυτό να επηρεάσει λίγο την ψυχολογία ή μπορεί και να λειτουργήσει αφυπνιστικά. Είναι σημαντική η έλευση του Ρικ Πιτίνο, καθώς θα μείνει στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ γιατί είναι πολύ μεγάλη παγκόσμια μπασκετική φυσιογνωμία. Κατάφερε μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να παρουσιάσει καλύτερο τον Παναθηναϊκό το οποίο είναι σημαντικό για αυτή την ομάδα.

Όσον αφορά στον Ολυμπιακό, έχει μπει σε μια διαδικασία προβλημάτων τους τελευταίους 3 μήνες που δεν έχουν να κάνουν με το μπάσκετ και αυτό τον έχει επηρεάσει και αγωνιστικά».

Πλέον είσαι υπεύθυνος στα αναπτυξιακά τμήματα των υποδομών του Κρόνου Γέρακα, αλλά γενικά βρίσκεσαι στην οργάνωση συλλόγων. Βλέπεις ότι υπάρχει μέλλον στο ελληνικό μπάσκετ;

«Είμαι προπονητής και παράλληλα οργανώνω αθλητικούς συλλόγους και ακαδημίες. Βρίσκομαι αρκετά χρόνια στα Βριλήσσια και εδώ και ένα χρόνο ασχολούμαι με τον Κρόνο Γέρακα. Έχω διάφορες δραστηριότητες που αφορούν κυρίως νεαρές ηλικίες, όπως camp και κάποια training στην διάρκεια των διακοπών. Είμαι γεμάτος με το κομμάτι μπάσκετ, δηλαδή είμαι συνέχεια μέσα στα γήπεδα και αυτό με ευχαριστεί. Υπάρχουν πολλά παιδιά που ασχολούνται με το άθλημα και το αγαπούν, αλλά το σημαντικό είναι να βρίσκουν στο γήπεδο ανθρώπους που θα τους μάθουν πέρα από τα βασικά, πώς θα σκέφτονται. Για μένα το μείζον θέμα είναι ο χαρακτήρας, ο τρόπος σκέψης και αυτό πρέπει να χτίσουμε και ως αθλητική κοινότητα, αλλά και ως κοινωνία».



Επιμέλεια: Φωτεινή Κρεμαστιώτη - Νίκος Τσώτας