Βλαντιμίρ Κλίτσκο: Όνομα βαρύ σαν ιστορία!

Στην ιστορία της πυγμαχίας έχουν περάσει από τα ρινγκ χιλιάδες πυγμάχοι. Άλλοι έλαμψαν, αλλά η λάμψη τους κράτησε λίγο. Άλλοι δεν κατάφεραν πολλά και έτσι αθόρυβα όπως εμφανίστηκαν, έτσι χάθηκαν.

Μερικοί κατάφεραν κάποιες νίκες, μα ύστερα από κάποια βαριά ήττα εγκατέλειψαν. Ο Βλαντιμίρ Κλίτσκο είναι μια κατηγορία από μόνος του. Ο Ουκρανός πυγμάχος που έκανε καριέρα στην κατηγορία βαρέων βαρών. Με ύψος 1,98 και 109 κιλά κατάφερε όσα όλοι οι πυγμάχοι ονειρεύονται.

Ξεκίνησε κάνοντας σπουδαία καριέρα στην ερασιτεχνική πυγμαχία και ύστερα συνέχισε την διαδρομή του στον κόσμο του επαγγελματικού μποξ.

Ο Βλαντιμίρ Κλίτσκο έχει μείνει στην ιστορία και το αξίζει. Με το ήθος, την επιμονή και την πειθαρχία του κατάφερε να πάρει τα πάντα, για να αποσυρθεί από τα ρινγκ το 2017. Πάντα με το κεφάλι ψηλά.

Το ταξίδι του ξεκινάει το 1990 όταν σε ηλικία 14 ετών η περιέργεια οδήγησε εκείνον και τα φιλαράκια του σε μια σχολή της γειτονιάς του. Τα μαθήματα είχαν στόχο την φυσική κατάσταση, τα γρήγορα αντανακλαστικά και την ταχύτητα. Σιγά-σιγά στο πρόγραμμα εντάχθηκαν και κάποια χτυπήματα καθώς και αρκετή τεχνική. Όσο ο καιρός περνούσε, τα πράγματα γινόντουσαν πιο ζόρικα και απαιτητικά, έτσι ολοένα και περισσότερα παιδιά τα παρατούσαν. Όχι όμως ο Βλαντιμίρ. Κάπως έτσι ο μικρός αθλητής ερωτεύτηκε την πυγμαχία και άρχισε να προπονείται 3-4 φορές κάθε βδομάδα.

Μετά από λίγο καιρό οι προπονητές τον ξεχώρισαν και τον έστειλαν σε αθλητικό σχολείο. Εκεί τα πράγματα ήταν σοβαρά. Πολλή προπόνηση, αρκετό διάβασμα και σχεδόν καθόλου ελεύθερος χρόνος. Ο Βλαντιμίρ μπήκε έτσι σε ένα πρόγραμμα πειθαρχίας. Οι προπονήσεις πήγαιναν εξαιρετικά και ο πρώτος αγώνας δεν άργησε να έρθει. Στη Λευκορωσία θα πατήσει πρώτη φορά σε ρινγκ για να αγωνιστεί. Δεν θα καταφέρει να κερδίσει, αλλά αυτό θα τον πεισμώσει. Ο επόμενος αγώνας του θα πραγματοποιηθεί στην θάλασσα του Αζόφ. Βόρεια από την Ουκρανία και ανατολικά από τη Ρωσία. Εκεί ο Βλαντιμίρ θα γευτεί τη γλύκα της νίκης!

Κάπως έτσι λοιπόν θα ξεκινήσει να χτίζει την καριέρα του στην ερασιτεχνική πυγμαχία. Πολλές ώρες προπόνησης, αρκετές ώρες φυσικής κατάστασης και μπόλικη στρατηγική είναι τα κομμάτια εκείνα που καθημερινά θα δουλέψει. Το 1993 και μετά από έναν τραυματισμό στο γόνατο που τον ταλαιπώρησε αρκετά ο Βλαντιμίρ θα παίξει στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων στη Θεσσαλονίκη. Θα μπει στο ρινγκ κουτσαίνοντας, μα με ψυχή και θέληση θα καταφέρει να κερδίσει τον αγώνα. Έτσι, θα πάρει τον πρώτο του μεγάλο διεθνή τίτλο.

Έναν χρόνο αργότερα, θα κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στην Κωνσταντινούπολη. Θα παίξει κόντρα στον πυγμάχο από την Κούβα, Μίχαελ Λόπεζ, ο οποίος ήταν αριστερόχειρας. Δεν θα πάρει την νίκη αλλά όπως θα δηλώσει αργότερα, είχε μαζέψει πολλή εμπειρία.

Τα πράγματα στην αγωνιστική του πορεία σοβαρεύουν διαρκώς και οι στόχοι ανεβαίνουν. Το 1995 θα συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ερασιτεχνικής Πυγμαχίας στο Βερολίνο. Δεν θα πάει όσο καλά περίμενε διότι ήταν εξουθενωμένος από τις δίαιτες που είχε κάνει ώστε να παίξει σε χαμηλότερη κατηγορία κιλών.

Δεν θα πτοηθεί και την ίδια χρονιά θα αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόπλων Δυνάμεων στη Ρώμη κερδίζοντας το χρυσό, ενώ τέλη του ίδιου έτους θα υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με τo Flensburg Boxing Club στην Γερμανία, όπου και θα μετακομίσει. Στα 19 του λοιπόν ξεκινάει μια νέα καριέρα στη Γερμανία. Ένα τεράστιο βήμα τόσο για την προσωπική του ζωή όσο και την αθλητική του πορεία. Περνάει πλέον επίσημα στην κατηγορία υπερβαρέων βαρών και δεν μπλέκει ξανά με δίαιτες. Αρχίζει να προπονείται πιο σοβαρά και δηλώνει πιο ώριμος από ποτέ. Το πλάνο του; Να κερδίσει τα πάντα στην ερασιτεχνική πυγμαχία και να καταφέρει να πάει στους Ολυμπιακούς.

Έναν χρόνο αργότερα, το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα! Στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα το 1996 ο φιλόδοξος αυτός νέος θα κερδίσει το χρυσό μετάλλιο. Μια νίκη τρομερή. Στον πρώτο του αγώνα θα κερδίσει στα σημεία τον Αμερικάνο Λόρενς Κλέι Μπέι. Στον επόμενο αγώνα θα βγάλει νοκ-άουτ τον Σουηδό Ατίλα Λέβιν, ενώ στον τελικό θα πάρει την νίκη κόντρα στον Γουόλφγκραμ.



Ο Βλαντιμίρ Κλίτσκο φόρεσε Ολυμπιακό μετάλλιο, χρυσό μάλιστα και τότε παίρνει την απόφαση να ακολουθήσει τον δρόμο του χρήματος και της δόξας. Τον δρόμο της επαγγελματικής πυγμαχίας. Έτσι, το 1996 από ερασιτέχνης γίνεται επαγγελματίας και ξεκινάει ατομικά προγράμματα προπόνησης εφαρμοσμένα πλέον στο επαγγελματικό παιχνίδι. Προπονητής του ο Φριτς Σντούνεκ.

Με σταθερά βήματα και πολλή δουλειά το Νοέμβριο του 1996 θα κάνει το ντεμπούτο του στην επαγγελματική πυγμαχία κόντρα στον Φαμπιάν Μέζα. Θα χρειαστεί μόνο 95 δευτερόλεπτα για να στείλει στο καναβάτσο τον Μεξικανό αντίπαλο. Στις δηλώσεις του αργότερα θα πει ότι ένιωθε άβολα επειδή ήταν ο πρώτος αγώνας που έπαιξε χωρίς κάσκα, αφού στην ερασιτεχνική πυγμαχία οι παίκτες φοράνε υποχρεωτικά κάσκα.

Θα δώσει πάρα πολλούς επαγγελματικούς αγώνες χωρίς ήττες αποδεικνύοντας ότι δεν... μασάει πουθενά. Πολλοί είναι εκείνοι που θα τον κατηγορήσουν για τον τρόπο παιχνιδιού του. Σε μια κατηγορία κιλών που το θέαμα μετράει, εκείνος δεν θέλει να χτυπιέται, κρατάει απόσταση και αποφεύγει τα χτυπήματα. Για πολλούς το παιχνίδι του θα χαρακτηριστεί βαρετό.

Στις 4 Φεβρουαρίου του 1998 θα κερδίσει τον πρώτο του επαγγελματικό τίτλο της WBC βγάζοντας τον αντίπαλό του νοκ-άουτ.

Το 2000, η σκληρή δουλειά που έχει κάνει όλα αυτά τα χρόνια θα ανταμειφθεί και θα κερδίσει τον Παγκόσμιο Τίτλο Βαρέων Βαρών κόντρα στον Kρις Μπιρντ. Σε έναν αγώνα 12 γύρων θα φανεί η υπεροχή του.

Το 2004, ο Βλαντιμίρ θα αλλάξει προπονητή και πλέον στη γωνία του θα έχει τον Αμερικάνο Ιμάνουελ Στιούαρντ, ο οποίος ήταν 59 ετών γεμάτος εμπειρία. Μαζί θα δουλέψουν με πρόγραμμα, θα γυμνάσουν σώμα και μυαλό.

Στις 10 Απριλίου του 2004 θα συμβεί κάτι το αναπάντεχο. Στο παιχνίδι του με αντίπαλο τον Λαμόν Μπρούστερ -κι ενώ όλα πήγαιναν περίφημα και ο αντίπαλος ήταν έτοιμος να πέσει στο καναβάτσο- ο Βλαντιμίρ ξαφνικά στον πέμπτο γύρο θα βρεθεί ξαπλωμένος στο πάτωμα. Θα χάσει το παιχνίδι και θα μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Το πόρισμα; Υπερκόπωση.

Δεν θα λυγίσει και θα επιστρέψει πάλι στις προπονήσεις. Το 2005 θα βραβευτεί μαζί με τον αδελφό του με ένα από τα πιο σημαντικά γερμανικά βραβεία, το Bambi. Μπροστά σε 1.200 καλεσμένους θα γίνει η απονομή και από τότε τα αδέλφια θα φέρουν τον τίτλο των ηρώων. Θα χαρακτηριστούν παραδείγματα προς μίμηση.

Θα συνεχίσει ακάθεκτος τους επαγγελματικούς του αγώνες. Το 2014 όμως θα έρθει αντιμέτωπος με μια τρομερή απώλεια. Θα χάσει τον παλιό του προπονητή ξαφνικά από καρδιακή προσβολή. Αυτό θα του δώσει δύναμη και πείσμα να συνεχίσει και να ανέβει ακόμα πιο ψηλά. Στο παιχνίδι του τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους θα βγάλει νοκ-άουτ τον Κουμπράτ Πούλεφ. Το ESPN θα το ονομάσει «Knockout of the year».

Ο δρόμος του πρωταθλητή πολλές φορές κρύβει σκοτεινές ώρες, αλλά και δύσκολες στιγμές. Το Νοέμβριο του 2013, ο Βλαντιμίρ θα χάσει από τον Τάισον Φέρι, αφήνοντας τους πάντες σοκαρισμένους. Στον 68ο επαγγελματικό του αγώνα θα έρθει αντιμέτωπος με την ήττα και θα πει μετά το τέλος του αγώνα: «Πρέπει να το παραδεχτώ ότι ο αντίπαλος ήταν καλύτερος», δείχνοντας έτσι την ποιότητά του ως άνθρωπος αλλά και ως αθλητής.

Το 2016 η Παγκόσμια Ομοσπονδία Πυγμαχίας AIBA θα του δώσει το βραβείο «του θρύλου». Έτσι, ο Κλίτσκο θα περάσει στην ιστορία και ως πυγμάχος αλλά και ως προσωπικότητα.

Η ώρα που Βλαντιμίρ θα κρεμούσε τα γάντια του δεν ήταν μακριά. Στις 19 Απριλίου, ο Κλίτσκο θα κάνει μια κίνηση που από πολλούς θα θεωρηθεί λάθος. Θα παίξει κόντρα στον Βρετανό Άντονι Τζόσουα. Ο 27 ετών τότε Βρετανός βρισκόταν στα καλύτερά του και έτοιμος να διεκδικήσει τον παγκόσμιο τίτλο. Μέσα στο στάδιο Γουέμπλεϊ και με 90.000 θεατές θα συμβεί αυτό που οι φίλοι του Κλίτσκο φοβόντουσαν. Ο γίγαντας της πυγμαχίας θα χάσει. Ο διαιτητής μετά από τρία μετρήματα θα διακόψει τον αγώνα με τεχνικό νοκ-άουτ και έτσι ο Βρετανός Τζόσουα θα κερδίσει τον παγκόσμιο τίτλο. Παρ' όλα αυτά, ο Κλίτσκο θα δηλώσει ευχαριστημένος. Δεν έχει να κάνει πάντοτε το αποτέλεσμα με την επιτυχία άλλωστε.



Η αγωνιστική καριέρα του Βλαντιμίρ Κλίτσκο κάπως έτσι έφτασε στο τέλος της. Δεν έχει σημασία αν έληξε με ήττα. Σημασία έχει ότι ο Βλαντιμίρ απέδειξε όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους πυγμάχους. Ένας άνθρωπος με ήθος, πάθος και διάρκεια.

Ο αξιοθαύμαστος αυτός πυγμάχος είναι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος και αποτελεί σπάνια περίπτωση στον χώρο του πρωταθλητισμού. Απόφοιτος Πανεπιστημίου και κάτοχος ντοκτορά έχει εργαστεί ως αναπληρωτής καθηγητής στη Σουηδία στο Πανεπιστήμιο St. Galle. Θέλει να περάσει στους νέους τις γνώσεις του για τη σωστή αντιμετώπιση των αθλητών, των τραυματισμών και της όλης προετοιμασίας του. Ασχολείται επίσης ενεργά με τις φιλανθρωπίες και βοηθάει παιδιά που το έχουν ανάγκη στην Ουκρανία. Είναι αρραβωνιασμένος με την ηθοποιό Χέιντεν Πενετιέρ και έχουν μια κόρη.

Μεγάλη σημασία στην πορεία του Βλαντιμίρ έπαιξε ο αδελφός του Βιτάλι. Από ερασιτέχνης πυγμάχος θα γίνει επαγγελματίας ενώ θα ασχοληθεί και με το κικ μποξ. Ο Βιτάλι κατάφερε να πάρει πολλούς τίτλους, ήρθε όμως αντιμέτωπος με τραυματισμούς πράγμα που του έφερε την απογοήτευση.

Σε σύνολο 47 αγώνων έχει 45 νίκες, εκ των οποίων 41 νοκ-άουτ. Ένα εντυπωσιακό παλμαρέ αν μη τι άλλο. Δεν θα καταφέρει να βρει την πειθαρχία και την επιμονή που είχε ο αδελφός του. Ο Βιτάλι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία του αδελφού του. Ένας ανταγωνισμός που αργότερα εξελίχθηκε σε έναν πολύ έντονο δεσμό. Βοήθησε τον Βλαντιμίρ στην πορεία του προς την δόξα.

Αφού άφησε την πυγμαχία ασχολήθηκε με αυτό που αγαπούσε, με την πολιτική. Έχει υπάρξει αρχηγός του κόμματος Ουκρανική Δημοκρατική Συμμαχία για τη Μεταρρύθμιση. Είναι ένας από τους πιο προβεβλημένους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Έχοντας διατυπώσει τις νεοφιλελεύθερες θέσεις στα οικονομικά και έχοντας κάνει σαφή τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό, ο Dr Irofist όπως είναι το παρατσούκλι του, ίδρυσε το 2010 το κόμμα UDAR.

Αυτός ο άνθρωπος φτιάχτηκε για να πυγμαχεί. Κατάφερε να πάρει τίτλους και να επικρατήσει στην ιδιαίτερη κατηγορία των βαρέων βαρών. Σε μια κατηγορία που τα χτυπήματα δεν αστειεύονται και που η ψυχραιμία και η ωριμότητα παίζουν καθοριστικό ρόλο.

Ο Βλαντιμίρ Κλίτσκο με τα κατορθώματα του έχει διδάξει ότι η πυγμαχία είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας. Και πως στα δυνατά χτυπήματα πρέπει να βρίσκεις την δύναμη να στέκεσαι όρθιος. Αλλά ακόμα και αν πέσεις πρέπει να βρίσκεις την δύναμη να σηκωθείς…Και στο ρινγκ, μα και στην ζωή.

Επιμέλεια: Νικολέττα Γκαρέτσου