Την εποχή που ήμουν 18άρης ο νυν προπονητής της ΑΕΚ στο μπάσκετ, βρισκόταν στα ντουζένια του. Άλλωστε αυτή τη χρονιά πήρε και το βαρύτιμο τρόπαιο σαν παίκτης με τη φανέλα της Λιμόζ σε έναν αλησμόνητο τελικό χαρακωμάτων με αντίπαλο την Μπενετόν Τρεβίζο. Μετά οι Έλληνες φίλαθλοι είχαν την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουν πολλές φορές από κοντά με τη φανέλα του Ηρακλή.
Ένας εγκεφαλικός παίκτης που ήξερε ν’ ανταποκρίνεται σε δύσκολες καταστάσεις, καθοδηγώντας μαεστρικά τις ομάδες του. Μπορεί να μην είχε την λάμψη των άλλων αστέρων της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, αλλά ήταν πάντοτε ο παίκτης της ομάδας. Εκείνος που θα ενορχήστρωνε με μοναδικό τρόπο τις επιθέσεις, ο παίκτης που θα έπαιζε την πιο τρελή άμυνα, απέναντι στον πλέον επικίνδυνο γκαρντ της ομάδας.
Ο Ζντοβτς την φιλοσοφία που είχε σαν παίκτης, ακριβώς αυτή υπηρετεί και σαν προπονητής. Το δόγμα της άμυνας από το οποίο ξεκινάνε τα πάντα στο μπάσκετ, αλλά και των ορθά δομημένων επιθέσεων, σε μία εποχή βέβαια που το μπάσκετ δεν έχει καμία σχέση τον καιρό που έπαιζε, αποτελούν τα μεγάλα ατού του. Στην ΑΕΚ πέρσι με δεδομένο πως είχαν γίνει πολλές αλλαγές, αλλά και με την πίεση να είναι μεγάλη, υπήρξαν σίγουρα κι από μέρους του αστοχίες. Ασκήθηκε κριτική, πότε δίκαιη και πότε άδικη, όμως στη φετινή σεζόν, όπου οι επιλογές ήταν ολοκληρωτικά δικές του, φαίνεται όλα να έχουν λογική, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Γιατί σε αυτό το σημείο, θα επισημάνω πως θα έρθει και το ντεφορμάρισμα και τα πιο δύσκολα ματς. Αλλά τουλάχιστον, ο Ζντοβτς κατάφερε μία ομάδα που ημερολογιακά πριν δύο χρόνια ψαχνόταν, να είναι μια δομημένη ομάδα, με συγκεκριμένο προσανατολισμό στο γήπεδο, με προσωπικότητα και με παίκτες που γνωρίζουν τι δουλειά θα πρέπει να κάνουν μέσα στο γήπεδο.
Ασφαλώς ο χρηματοδότης της ομάδας, έχει κάνει στο μέτρο του δυνατού, το καλύτερο που μπορεί για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του. Γι’ αυτό και ο κόσμος θεωρώ πως είναι υποχρεωμένος να στηρίξει αυτή την προσπάθεια. Αλλά και την υποχρέωση να μη νιώθεις, απέναντι σε κανέναν, αυτή η φετινή ΑΕΚ στο μπάσκετ, ο τρόπος που παλεύει και που κερδίζει, σε κάνει να αισθάνεσαι και περήφανος και σίγουρος πως ακόμα και αν χάσει, θα έχει καταθέσει τα πάντα μέσα στο γήπεδο.
Το γράφω τώρα που η μία νίκη διαδέχεται την άλλη, αλλά το ίδιο θα ισχύσει κι όταν θα έρθουν οι ήττες. Ο τρόπος που αγωνίζεται η φετινή μπασκετική ΑΕΚ, έστω και αν είναι αδόκιμες τέτοιες συγκρίσεις, μου θυμίζει πολύ σε χαρακτήρα την ποδοσφαιρική ομάδα που πέρσι κατέκτησε το Κύπελλο. Κι επειδή είναι αφελές να πιστεύει κανείς πως η ομάδα που πήρε το Κύπελλο, ήταν του Μανωλά, την προσωπικότητα στην Ένωση πέρσι την έδωσε ο Γουστάβο Πογέτ.
Αυτό που στενοχωρεί ως τώρα λοιπόν στο ποδοσφαιρικό τμήμα είναι πως τουλάχιστον στην εκκίνηση, φάνηκε να μην υπάρχει η λογική για μία ανάλογη δημιουργία, θεμελιωμένη πάνω στα «πιστεύω» και στη φιλοσοφία του προπονητή. Απογοητευτική ήταν η επιλογή, εκ του αποτελέσματος, αλλά και η έλλειψη ενός ξεκάθαρου πλάνου για το τι ΑΕΚ, θέλει ο χρηματοδότης να φτιάξει ως προς την ποδοσφαιρική ομάδα. Μπορεί το θέαμα να μην ήταν το καλύτερο δυνατό, μπορεί σαν ποιότητα ποδοσφαίρου η «Ένωση» να μην έθελξε με την απόδοση της, αλλά τουλάχιστον η ΑΕΚ της περασμένης σεζόν, έκλεισε την χρονιά έχοντας κερδίσει τα τρία εντός έδρας ντέρμπι και βέβαια με έναν τίτλο. Έναν τίτλο που έφερε 100% τη σφραγίδα του προπονητή της.
Εκτιμώ λοιπόν πως προτεραιότητα για την ποδοσφαιρική ΑΕΚ θα είναι ν’ ακολουθήσει τα χνάρια της μπασκετικής, ως προς τον άνθρωπο που έχει ή θα πάρει τα κλειδιά τα επόμενα χρόνια για να δημιουργήσει την «Ένωση» στο ποδόσφαιρο, ως μία συνεπή δύναμη που θα έχει προσωπικότητα και πάνω απ’ όλα αρχές στο παιχνίδι της. Το αν αυτές θα είναι αμυντικογενείς ή θα έχουν στόχο το καλύτερο θέαμα, αποτελεί υπόθεση της διοίκησης. Εύχομαι ο προπονητής που υπάρχει τώρα, να συνεχίσει πέρα από το καλοκαίρι.
Αρκεί βέβαια και η ΠΑΕ να του παρέχει τα εχέγγυα για να συνεχίσει στον πάγκο της και απαραίτητα να δείξει κι ο ίδιος ο Μοράις πως διαθέτει κάποια στοιχεία για να επενδύσει πάνω του η ΑΕΚ. Πριν φτάσεις να βάζεις στόχους όπως η κατάκτηση τίτλων, πρέπει πάνω απ’ όλα να καθορίσεις τους προσανατολισμούς σου σαν ομάδα. Ο προπονητής σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα, είναι εκείνος που καθορίζει τον χαρακτήρα της ομάδας του. Αρκεί και η διοίκηση να πιστεύει και να στηρίζει το έργο του και να μην τον θεωρεί αναλώσιμο.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
