Μέχρι το τέλος σαν Παναθηναϊκός

Ένα δίκαιο αποτέλεσμα συνολικά, αλλά με άδικο τρόπο για τον Παναθηναϊκό που ισοφαρίστηκε στη τελευταία φάση του αγώνα, προέκυψε στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Οι πράσινοι είχαν τη νίκη στα πόδια τους, κράτησαν τους κιτρινόμαυρους μακριά από τη περιοχή τους, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά πλήρωσαν μια στιγμιαία αδράνεια και έτσι έχασαν δύο πολύτιμους βαθμούς από το γκολ του Λιβαγια.

Για μια σειρά από αυτονόητους λόγους, είναι δύσκολο να είσαι αυστηρός με αυτόν τον Παναθηναϊκό. Στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, προστέθηκε στη διάρκεια του αγώνα ο τραυματισμός και η απώλεια του Μολέδο, που δεν είναι απλά ένας παίκτης στην ενδεκάδα, αλλά ένας ποδοσφαιριστής που αποτελεί ογκόλιθο στην άμυνα και δίνει σιγουριά στα μετόπισθεν της ομάδας.

Ταυτόχρονα, οι λύσεις και οι επιλογές από τον πάγκο ήταν μετρημένες για τον Μαρίνο Ουζουνίδη, που είδε τρεις παίκτες του να παίζουν με προβλήματα σε όλο το δεύτερο ημίχρονο (Βιγιαφάνιες, Κουρμπέλης και Μόλινς), με ότι δυνάμεις τους είχαν απομείνει. Παρά το γεγονός ότι δεν πήγαινε τίποτα καλά, το τριφύλλι κατάφερε να κρατάει τη νίκη μέχρι το 94΄.

Το μεγαλύτερο παράσημο όμως για τους πράσινους είναι ότι ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές και για όσο αντέξουν παίζουν σαν Παναθηναϊκός. Δηλαδή, μια ομάδα με αξιοπρέπεια, με αρχές στο παιχνίδι της, που θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της και το σημαντικότερο, δεν θα χαριστεί σε κανέναν…

Αποτελεί παράσημο για τον Παναθηναϊκό που έχει στον πάγκο του έναν άνθρωπο όπως ο Μαρίνος Ουζουνίδης. Ποτέ δεν κρύβεται με δικαιολογίες, ποτέ δεν προκαλεί αντιπάλους και πάντα προστατεύει τους παίκτες και την ομάδα του. Το ακριβώς αντίθετο με τον Μανόλο Χιμένεθ…

Ο Ισπανός τεχνικός προχώρησε σε ένα ρεσιτάλ γραφικότητας μέχρι το 85΄λεπτό που αποβλήθηκε από τον πάγκο. Συνεχόμενες διαμαρτυρίες, χειρονομίες και συνολικά μια προκλητική στάση που έχει να εμφανιστεί στο γήπεδο της Λεωφόρου από την επίσκεψη του Βίτορ Περέιρα… Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους φίλους του Παναθηναϊκού που δεν απάντησαν στις συνεχόμενες προκλήσεις του Χιμένεθ, γιατί σήμερα ο Παναθηναϊκός θα ήταν ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στον γκρεμό.

Είναι προφανές ότι κάποιος πρέπει να τον… μαζέψει, γιατί είναι ακόμη χειρότερο από την χειρονομία του Ισπανού, το γεγονός ότι δεν ζήτησε καν συγγνώμη στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, αλλά ήθελε να μιλήσει για ποδόσφαιρο... Κρίμα που το έμαθε έτσι το άθλημα ο συγκεκριμένος, γιατί οι συμπατριώτες του που έχουν εργαστεί στη χώρα μας(Βαλβέρδε, Φερέρ, Μίτσελ, Μουνιόθ) είχαν και γνώσεις, αλλά και ήθος.

Κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει ότι ο προπονητής είναι και παιδαγωγός και μακάρι τα νέα παιδιά της ΑΕΚ να μην μιμηθούν τις τακτικές του. Η περίπτωση του αναμφισβήτητα θα πρέπει να προβληματίσει τους ανθρώπους της Ένωσης, που δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι τους εκφράζει αυτή η συμπεριφορά… Ειδικά σε μια έδρα που η φιλοξενία για την κιτρινόμαυρη αποστολή δεν ήταν εχθρική και η διαιτησία ήταν ιδανική για ομάδα που παίζει ντέρμπι εκτός έδρας.

Όσο για τον Παναθηναϊκό, είναι πια υποχρεωμένος να αφήσει πίσω του αυτό το παιχνίδι και να συνεχίσει με ψηλά το κεφάλι την τίμια προσπάθεια του. Τα εμπόδια και τα προβλήματα είναι πολλά, αλλά η φανέλα, η αξιοπρέπεια και το ειδικό βάρος του Συλλόγου, τον αναγκάζουν να παλέψει μέχρι τέλους και ότι βγει…