O Αραούχο της μπασκετικής ΑΕΚ και ο Χάρις της ποδοσφαιρικής

Ο Μάκης Αγγελόπουλος έκανε στις τελευταίες δύο-τρεις εβδομάδες τις μεταγραφές-υπέρβαση. Αυτές, που λες, υπολογίζεις, ελπίζεις ως Ενωσίτης πως θα σε εκτοξεύσουν σαν ομάδα. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν πιστεύω πως η ΑΕΚ, με αυτές τις προσθήκες, μπορεί να πάει ακόμα για κάτι παραπάνω από την 3η θέση. Όμως, στην 4η σεζόν που θα αρχίσει στην εποχή του σπουδαίου παράγοντα για την Ένωση, όλα αυτά που είχε στο μυαλό του, παρά τα λάθη που ήταν αναπόφευκτα τις προηγούμενες σεζόν, φαίνεται να σχηματοποιούνται με σωστό τρόπο και γερές βάσεις, αν θέλετε ορθή δομή, για τη σεζόν που αρχίζει.

Η ΑΕΚ έπρεπε να βρει έναν παίκτη που να της κάνει διαφορά στο κουμάντο. Ο Γκριν έχει όλες τις συστάσεις πως είναι ένας τέτοιος παίκτης, ενώ πίσω του θα υπάρχουν ο έμπειρος Ξανθόπουλος και το νέο αστέρι του ελληνικού μπάσκετ, ο Μωραϊτης, που φέτος φαίνεται πως έχει έρθει η ώρα να πάρει χρόνο συμμετοχής. Ο Μάνι Χάρις είναι ο χαρισματικός σκόρερ, σύμφωνα με τις συστάσεις που τον συνοδεύουν, όμως που θα την ξεκολλήσει στις κρίσιμες στιγμές.

Αν θέλετε και το στιλ παιχνιδιού του, μιας και είναι παίκτης που αρέσκεται στις διεισδύσεις και στο σουτ από μέση απόσταση μετά από ντρίπλα, που μπορεί να πάρει επιθέσεις με ορθόδοξο τρόπο. Μια πολύ ασφαλής επιλογή από τα τρίποντα, που ήταν ο τρόπος με τον οποίο ζούσε ή πέθαινε αγωνιστικά η ΑΕΚ τα προηγούμενα χρόνια. Άρα, ήδη στην περιφέρεια, μαζί με τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, που, επίσης, δείχνει να ωριμάζει, όλο και περισσότερο η περιφέρεια θα είναι πιο δυνατή.

Το γεγονός πως ο παίκτης έπαιζε έστω και σαν 2η-3η λύση για τον Παναθηναϊκό, αναδεικνύει και αποδεικνύει το δεδομένο πως η ΑΕΚ πήρε τον καλύτερό της παίκτη από το πάνω ράφι. Και αυτή είναι μια υπέρβαση, που πιστώνεται, φυσικά, στο αφεντικό της Ένωσης, τον Μάκη Αγγελόπουλο, που σαφώς έχει βγάλει ξανά την ομάδα στον αφρό, από εκεί που βολόδερνε μέχρι και πριν μερικά χρόνια στις πιο κάτω κατηγορίες.

Ασφαλώς, η ΑΕΚ ίσως να έχει την ανάγκη και για έναν πιο ποιοτικό ψηλό από τον Ελόνου, που, πάντως, αποτελεί δοκιμασμένη λύση. Η ΑΕΚ έψαξε, δεν βρήκε κάτι μέχρι στιγμής, αλλά ο Αγγελόπουλος δείχνει πως συνεχώς μπορεί να ξεπερνά το ταβάνι. Η ουσία είναι πως με την απόκτηση του Μάνι Χάρις, η ΑΕΚ βρήκε τον αντίστοιχο ποδοσφαιρικό… Αραούχο σε κάθε περίπτωση.

Στην ποδοσφαιρική ΑΕΚ όλα κινούνται στους ρυθμούς του αγώνα με την Μπριζ, όπως είναι φυσιολογικό. Ανεξάρτητα με την εξέλιξη του ζευγαριού, πάντως, τα ζητούμενα που έχει ακόμα η ομάδα από το μεταγραφικό παζάρι παραμένουν. Πέρα από την ανάγκη για έναν επιθετικό, ασφαλώς υπάρχει η ανάγκη για έναν ποδοσφαιριστή που θα μπορέσει να δώσει στην ΑΕΚ την κάθετη πάσα, που θα μπορεί να τον νιώσει πιο πολύ η αντίπαλη άμυνα.

Έναν παίκτη κεντρώο, που θα μπορεί και να σκοράρει, αφού, κακά τα ψέμματα, η Ένωση δεν δείχνει να διαθέτει παίκτες που έχουν εύκολα το γκολ. Στην ΑΕΚ, όμως, η αλήθεια είναι πως και για ψυχολογικούς λόγους, λείπει εκείνος που της άλλαξε σε μεγάλο ποσοστό τη σεζόν που πέρασε και δεν είναι άλλος από τον Σέρχιο Αραούχο.

Ο Αργεντινός δεν φαίνεται να βρίσκεται στα πλάνα του Μάρκεθ. Στα δύο πιο δύσκολα θεωρητικά παιχνίδια δεν ήταν βασικός και μάλιστα, χθες δεν έπαιξε καν. Έπαιξε μόνο απέναντι στην Κάντιθ και όχι στη θέση του, πράγμα που σημαίνει πως δεν βρίσκεται στις πρώτες επιλογές. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε η Λας Πάλμας το όλο θέμα, σου δίνει την εντύπωση πως κράτησε τον παίκτη ως τώρα, μήπως και εμφανιστεί υποψήφιος αγοραστής. Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να συμβαίνει, ενώ βρισκόμαστε στα μέσα Αυγούστου. Είναι ακριβώς η εποχή που η ΑΕΚ προσδοκούσε πως το θέμα του Αραούχο μπορεί να αναζωπυρωθεί ή αν θέλετε η εποχή που θα έδειχνε κατά πού πάει το πράγμα.

Ο Αραούχο, βλέπετε, είναι κάτι σαν τον… Μάνι Χάρις για το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ. Είναι εκείνος που άλλαξε στην πράξη την ροή της ιστορίας στη σεζόν που τελείωσε, είναι εκείνος που δίνει άλλη ψυχολογία στον κόσμο της Ένωσης. Είναι εκείνος που μπορεί να δηλώσει κάτι αισιόδοξο για έναν στόχο και πιστεύεις πως εκείνος θα το κάνει γιατί μπορεί. Η Ένωση θέλει τον Αραούχο και έναν-δύο ακόμα με αυτή την προσωπικότητα σε διάφορες θέσεις, όπως, για παράδειγμα, στο κέντρο, στα εξτρέμ ή στην άμυνα.