Άρχισε να θυμίζει Λύμπε ο Λάζαρος

Ήταν λυτρωτικό γκολ. Ήταν ένα σπουδαίο γκολ από έναν ποδοσφαιριστή που έχει ποιότητα, που χρειάστηκε να κάνει ένα βήμα πιο μπροστά από τους άλλους απόψε, γιατί μπορεί. Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος με ένα σουτ που μόνο εκείνος είχε την ποιότητα να κάνει, να το σκεφτεί, να το εκτελέσει, έδωσε μια υπεραπαραίτητη νίκη στην ΑΕΚ, που της δίνει τα απαραίτητα βαθμολογικά καύσιμα για τη συνέχεια. Για να παλέψει μέχρι τέλους την υπόθεση της εξόδου στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Μια πρωτιά στα πλέι-οφ που θα της δώσει το δικαίωμα για να έχει δύο ευκαιρίες για να περάσει σε ομίλους.

Η ΑΕΚ κέρδισε ένα ματς που πήγε πάλι κι έκανε πολλά για να μην το κατακτήσει. Αυτή τη φορά και με δεδομένες τις απουσίες που είχε ο αντίπαλος της, δεν μπορούσε να κινδυνεύσει ουσιαστικά, αλλά ταλαιπωρήθηκε για 85 λεπτά προκειμένου να πάρει το πολυπόθητο προβάδισμα, που αν ερχόταν νωρίς θα μπορούσε να της προσφέρει μια πολύ πιο εύκολα διαχειρίσιμη νίκη, απ’ αυτή που τελικά πήρε. Η ΑΕΚ μπορεί σε όλη τη χρονιά να μην είναι η πλέον παραγωγική ομάδα από άποψη ευκαιριών, όμως αυτές που χάνει κρίνουν ματς. Κι αφού ο Μάνταλος και ο Αλμέιδα δεν μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις δικές τους, χρειαζόταν κάτι από τον πάγκο για να έρθει και να κάνει το απροσδόκητο. Μπορεί αυτός να μην ήταν ο Αραούχο, ήταν όμως ο Λάζαρος που θα το διατυπώσω για μια ακόμα φορά, τον τελευταίο 1,5 μήνα αποδεικνύει πως είναι ένα βήμα πιο μπροστά, όταν η μπάλα «καίει». Ας μην ξεχνάμε πως είναι κι εκείνος που δείχνει το μεγαλύτερο πάθος σε κάθε ντέρμπι. Αρχίζει να θυμίζει πολύ κάτι από Λυμπερόπουλο στην ΑΕΚ, ο Χριστοδουλόπουλος.

Τώρα θέλω να καταγράψω και ορισμένα πράγματα, ως προς τη γκρίνια που υπάρχει σχετικά με τις αρχικές επιλογές ειδικά στα δύο τελευταία παιχνίδια. Για το ματς με τον Πανιώνιο, θεωρώ κι εγώ πως σίγουρα η επιλογή συστήματος, αλλά και προσώπων θα έπρεπε να είναι διαφορετική στον αγώνα της Τετάρτης. Όμως σήμερα και όσο πάμε πιο βαθιά σε χρόνο μέσα σε αυτή τη διαδικασία των πλέι-οφ, θα χρειαστούν όλοι. Φαίνεται παράδοξη η μη χρησιμοποίηση του Αραούχο από την αρχή, ωστόσο ο προπονητής είναι εκείνος που κρίνει καλύτερα. Περιμένοντας μια ομάδα που θα περιμένει στο δικό της μισό, τουλάχιστον στην εκκίνηση του αγώνα και πως έπρεπε να ζήσει με ένα δυνατό κορμί στην περιοχή, η επιλογή του Αλμέιδα είχε λογική, όπως και το γεγονός της χρήσης δύο πλάγιων που έχουν και τα χαρακτηριστικά των πασέρ. Η Ένωση έβγαλε λίγες αλλά καθαρές ευκαιρίες και είχε σουτ με καλές προϋποθέσεις, που δεν βρήκαν όμως στόχο.

Στα κέρδη μπορώ να καταγράψω την εμφάνιση του Μιχάλη Μπακάκη, ειδικά στο δεύτερο μέρος, όταν βοήθησε πολύ στην ανάπτυξη. Ο Γαλανόπουλος έκανε ένα σπουδαίο ματς με την σειρά του και όσο περνάει ο καιρός φαίνεται πως θα παίρνει ολοένα και περισσότερες ευκαιρίες. Όπως δείχνει με τον καιρό, χωρίς να το γράφω για το σημερινό ματς, το δίδυμο του Τσιγκρίνσκι με τον Βράνιες να «δένει». Όσο θα παίζουν, τόσο καλύτερα θ’ αφομοιώνουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Η ουσία είναι πως η ΑΕΚ παραμένει ζωντανή. Πάμε για το επόμενο ματς.