Η ΑΕΚ έχασε από έναν κακό ΠΑΟΚ, με ένα ρόστερ που έχει ξεπεράσει τα όριά του

Στην Τούμπα συνέβη το απόλυτα φυσιολογικό. Η ΑΕΚ με τα χαφ της σκασμένα και παρά το γεγονός πως στην εκκίνηση και το φινάλε του πρώτου μέρους είχε μια ελαφρά υπεροχή, έχασε καθαρά. Ηττήθηκε γιατί στάθηκε και άτυχη, αλλά όχι εξαιτίας αυτού. Γιατί στο ποδόσφαιρο νικά, αυτός που θα στείλει την μπάλα στο πλεκτό. Η Ένωση πληρώνει κάθε λάθος που κάνει, είχε εκτός τόπου και χρόνου, δύο από τους τέσσερις αμυντικούς της (Μπακάκη και Λαμπρόπουλο), ένα κέντρο καταπονημένο και ανήμπορο να ακολουθήσει σε πολλές στιγμές τον ρυθμό του ματς. Όταν και ο ηγέτης αυτής της ομάδας, δεν μπορεί να πάρει ούτε μια σωστή απόφαση και παρατάει μια φάση για να διαμαρτυρηθεί σε Φινλανδό διαιτητή, τότε τα πάντα έχουν τελειώσει.

Ο αγώνας συνοψίζεται στη φάση του 2ου γκολ. Ο Μάνταλος σταματάει για μια φάση, ώστε να διαμαρτυρηθεί για ένα τζαρτ με τον Μαουρίτσιο. Ο Μάτος βουτάει την μπάλα και τρέχει περνώντας ανάμεσα από τον Γαλανόπουλο και τον Σιμόες. Αυτός την δίνει στον Πρίγιοβιτς, ξαναπηγαίνει δεξιά και παίρνει την μπάλα και ο Σέρβος στράικερ με την ησυχία του πάει και παίρνει θέση στην περιοχή. Ο Λαμπρόπουλος που ήδη έχει κάνει το «τσαφ» στο πρώτο γκολ, βρίσκεται να παρακολουθεί τον παίκτη που βρίσκεται στον χώρο ευθύνης του. Σε μια φάση τρεις παίκτες της ΑΕΚ είναι θεατές και ένας έχει παρατήσει τη φάση για να φωνάξει στον διαιτητή. Δε νομίζω πως χρειάζεται να κουβεντιάσουμε κάτι παραπάνω.

Είναι φανερό πως κομβικοί ποδοσφαιριστές της Ένωσης έχουν σκάσει. Η ΑΕΚ από τα άκρα, αφού και το τρικ με τους Μάνταλο και Μπακασέτα δεν μπορεί να πιάνει πάντα, δεν μπορεί να απειλήσει. Στα χαφ δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να μπορεί να δημιουργήσει. Το "έγκλημα" με τις μεταγραφές που δεν έγιναν, τιμωρείται από το ίδιο το ποδόσφαιρο και σε αυτό δεν υπάρχει καμία κουβέντα και συζήτηση που να μπορεί να κάνει κάποιος. Τώρα που άρχισε το βαρύ πρόγραμμα, ήταν μοιραίο πως θα συμβούν όλα αυτά. Κανέναν παίκτη δεν θα κακίσω, με μόνη εξαίρεση τη λάθος νοοτροπία σε ορισμένες φάσεις.

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα είναι φανερό κάτι ακόμα. Πως η ΑΕΚ πιθανότατα, με τον Σιμόες να παρουσιάζει σε κάθε παιχνίδι συνεχώς χειρότερη εικόνα, είναι προφανές πως χρειαζόταν και εξάρι και φυσικά οκτάρι που να βοηθήσει το παιχνίδι της. Η Ένωση έχασε από έναν ΠΑΟΚ που δεν βρέθηκε ούτε εκείνος σε καλή μέρα και αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό.

Πλέον ψυχολογικά η ΑΕΚ έχει να ανέβει ένα βουνό. Το ζήτημα είναι πως έχασε για μια ακόμα φορά από τον ΠΑΟΚ σε ένα ματς που δεν έπρεπε να δώσει δικαιώματα και τώρα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια της. Οι συνθήκες δεν είναι υπέρ της, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχει το βάθος που απαιτείται για ν’ ανταποκριθεί, έχοντας να παίξει σε μια διοργάνωση πολύ πιο δύσκολη από το Europa League. Επιπλέον η φανερή κόπωση σημαντικών παικτών, φέρνει και κρούσματα απειθαρχίας μέσα στο παιχνίδι. Όταν είσαι κουρασμένος πνευματικά δεν μπορείς να λειτουργήσεις σε κάθε τομέα και πολύ περισσότερο να είσαι τακτικά προσηλωμένος.

Θυμίζω την αποστροφή με την οποία κατέληξα στο κομμάτι την ημέρα που τελείωσαν οι μεταγραφές: «Αν και πολύ το πάλεψα να βρω άλλη λέξη, εδώ ταιριάζει μόνο το φιάσκο. Μακάρι να είναι μόνο επικοινωνιακό κι η ομάδα να αντέξει και να ξεχαστεί αυτό που συνέβη, μα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτό το ρόστερ έχει κάνει ήδη πολλές υπερβάσεις!». Κι οι υπερβάσεις κάποια στιγμή, θα σταματήσουν.