Κώστας Μιαούλης

Το ονειρεμένο φινάλε της ΑΕΚ στη δική της γειτονιά

Ο Κώστας Μιαούλης γράφει για την Πρωταθλήτρια ΑΕΚ, για τις σπουδαίες στιγμές μιας επικής σεζόν και για την αξία αυτού του τίτλου, που θ’ αποτελέσει ορόσημο στην ιστορία της.

Ένα μαγικό τριήμερο ξεκινά από την Παρασκευή και όλοι έχουν την προσδοκία να έχει και το φινάλε που αρμόζει στην προσπάθεια που κατέβαλλαν όλοι σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ αυτή τη χρονιά.

Το Διαιτητικό Δικαστήριο, ο 3ος και τελευταίος βαθμός που θα μπορούσε η δικομανής ομάδα να προσφύγει, απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες τα όσα ισχυρίστηκε ο ΠΑΟΚ. Η σεζόν ως προς το πρωτάθλημα, είχε το τέλος που αρμόζει στην κάθε ομάδα.

Ο σύλλογος που θα έπρεπε να έχει τιμωρηθεί από το ματς με τα Γιάννενα και να δεχτεί τότε το πρώτο μείον τρία. Με βάση το άρθρο που θα έπρεπε να κληθεί τότε, η ποινή ήταν δεδομένη, αλλά για τις ομορφιές στην πόλη της Ηπείρου δεν υπήρξε κάποια κύρωση. Το αστείο είναι πως αν είχαν τιμωρηθεί τότε με το -3, ίσως και να είχαν συνετιστεί και να απέφευγαν τις κακοτοπιές στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ.

Η ομάδα που άντεξε όλη τη χρονιά, ενώ δεν θα άντεχε, στάθηκε με αξιοπρέπεια στην Ευρώπη, παίρνει και τον τίτλο. Δικαίως 100%, με τον κόσμο της, όσο και αν θέλουν κάποιοι να το βλέπουν αλλιώς, να το ευχαριστιέται… 1000%, απέναντι σε μια ομάδα που με τον τρόπο της κατάφερε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να γίνει αντιπαθής. Η ΑΕΚ θα πανηγυρίσει στη δική της γειτονιά, εκεί κοντά στο σπίτι της και οι στιγμές που θ’ ακολουθήσουν την απονομή του τροπαίου, μέχρι το τρόπαιο να πάει στο Ναό, θα είναι σίγουρα μοναδικές.

Αυτή η ΑΕΚ που είδαμε φέτος ήταν το αποτέλεσμα μιας δουλειάς που άρχισε από την επομένη της πτώσης. Είχα αναφέρει πολλές φορές και σε κείμενα, αλλά και στα ερτζιανά πως η ομάδα, με δεδομένη αυτή την περιπέτεια στα κατώτερα στρώματα του ποδοσφαίρου θα γύριζε πιο δυνατή. Και πως ακόμα και τα χαρακτηριστικά της ως ποδοσφαιρικού οργανισμού θα την δυνάμωναν και της ενίσχυαν τον χαρακτήρα.

Είμαι βέβαιος πως μια ΑΕΚ, των πέτρινων ετών ακόμα και τον φετινό τίτλο θα τον έχανε, ακόμα και με καλύτερο ρόστερ. Όλη αυτή την πενταετία η Ένωση δημιούργησε DNA νικητή, ειδικά στα ντέρμπι. Και σε αυτό το έργο, έχουν όλοι συνεισφορά, πλην των Κετσπάγια και Μοράις. Ο Τραϊανός Δέλλας ακόμα και με τα λάθη του, ο Γουστάβο Πογιέτ και ο Μανόλο Χιμένεθ κυρίως μετά, έφτιαξαν αυτό το νέο μέταλλο για την ΑΕΚ που δεν είχε να φοβηθεί κανένα.

Φυσικά και τον χαρακτήρα του αφεντικού της, γιατί μια ποδοσφαιρική ομάδα, πάντοτε έχει τον χαρακτήρα του ανθρώπου που κρατάει τις τύχες της. Ο ΠΑΟΚ είναι μια πολύ καλή ομάδα, αλλά έχει τα στοιχεία ακόμα του αυτοκαταστροφικού παρορμητισμού του αφεντικού του, όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα. Όταν θα πέσουν οι τόνοι, θα το διαπιστώσουν πιο ξεκάθαρα και οι φίλοι του, όσο και αν ορισμένοι θέλουν να τους κάνουν να δουν κάτι άλλο, από αυτό που πραγματικά συνέβη.

Η Ένωση το Σάββατο θα πανηγυρίσει τον 12ο τίτλο της. Σε αυτόν έχουν μερίδιο και όσα παιδιά αγωνίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια από το 2013 και μετά, γιατί έβαλαν το δικό τους λιθαράκι ώστε να βλέπουμε αυτή την ισχυρή σε χαρακτήρα ΑΕΚ. Ένα μικρό μερίδιο ανήκει στον ψυχίατρο Βάργκας, στον σπουδαίο Μπαρμπόσα, στον Ενωσίτη Αραβίδη, στον απίστευτο σε εκείνο τον τελικό με τον Ολυμπιακό του 2016, Άρθο. Όπως και για μένα θα πρέπει να αφιερωθεί και σε εκείνους τους «κιτρινόμαυρους» που έφυγαν από τη ζωή όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να δουν έστω για τελευταία φορά, την ΑΕΚ πρωταθλήτρια.

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

close menu
x