Τελικά φοβήθηκε τόσο πολύ ο Πέδρο Μαρτίνς με τον Παναιτωλικό των 10 παικτών;

· Να παίζεις μέσα στο Καραϊσκάκη με τον Παναιτωλικό, να προηγείσαι 2-1, να έχεις παίκτη παραπάνω και να βγάζεις εξτρέμ (Ναουέλ) και να βάζεις μπακ (Τοροσίδη), αλλά και να βγάζεις δεκάρι και να βάζεις κόφτη (Μπουχαλάκη), είναι κάπως.

· Άραγε, ο Πέδρο Μαρτίνς φοβήθηκε τόσο πολύ και πρώτα στο 73’ και μετά στο 87’ έκανε αυτές τις «αμυντικογενείς» αλλαγές;

· Κατ΄ αρχάς, εγώ νομίζω ότι καλά έκανε! Γιατί έτσι όπως πάει το φετινό πρωτάθλημα, με τη διαιτησία να έχει μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, πρωτίστως μετράνε οι βαθμοί. Άρα, πάνω απ΄ όλα σημασία έχει να παίρνεις τους βαθμούς.

· Τώρα, γιατί θεωρώ ότι καλά έκανε, παρότι επρόκειτο για κινήσεις που λογικά δεν είναι από αυτές που μας αρέσουν να βλέπουμε στον Ολυμπιακό…

· Γιατί πολύ απλά, αν μπορώ να μπω στο μυαλό του Πορτογάλου, έτσι όπως εξελίσσονταν το β΄ ημίχρονο, φοβήθηκε το χειρότερο ενδεχόμενο. Το όντως ακραίο ενδεχόμενο να γίνονταν καμία στραβή και να έληγε 2-2 το παιχνίδι, κάτι που θα αποτελούσε το «κάζο του αιώνα»! Από 2-0 σε 2-2, με παίκτη παραπάνω.

· Τι έγινε, όμως, στο β΄ ημίχρονο;

· Πρώτα αποβλήθηκε ο Χαντάκιας κι έμεινε με δέκα ο Παναιτωλικός, γρήγορα γρήγορα.

· Στη συνέχεια, είχε ο Ολυμπιακός ένας δεκάλεπτο, από το 59’ έως το 68’, απίστευτης πίεσης επί του Παναιτωλικού, με την μπάλα όμως να μην μπαίνει με τίποτα μέσα. Έχασε ο Γκερέρο το τετ α τετ, έχασε κι ο Σισέ το γκολ με την κοντινή κεφαλιά, αστόχησε κι ο Φορτούνης με την κεφαλιά από την άριστη θέση και τέλος πάντων το σκορ έμεινε στο 2-0, μολονότι ο Ολυμπιακός είχε σε αυτό το δεκάλεπτο εφτά (!) τελικές κι άλλη μία φάση στην οποία απείλησε, αλλά δεν έκανε τελική.

· Κι εντελώς κόντρα στη ροή του αγώνα, έρχεται το γκολ του Αγρινίου από το πουθενά, στο 70’. Με τον Ολυμπιακό να έχει την μπάλα στην περιοχή του Παναιτωλικού, τον Κούτρη να κάνει μπάσιμο και να δίνει ωραία στον Φορτούνη, αλλά τον Λουσέρο να τον κόβει την στιγμή που πάει να γυρίσει και να σουτάρει, μεταβιβάζοντας παράλληλα ωραία την μπάλα στον Μάζουρεκ, στα 10 μέτρα έξω από την περιοχή του Ολυμπιακού.

· Εκεί ο Γκιγιέρμε δεν πάει όσο αποφασιστικά έπρεπε πάνω στη φάση, για να κάνει έστω ένα φάουλ στον Μάζουρεκ κι αυτός του ξεφεύγει. Ο δε έτερος κεντρικός χαφ του Ολυμπιακού, ο Νάτχο, δεν βοηθάει όπως θα έπρεπε τον συμπαίκτη του κι έτσι ο Μάζουρεκ ουσιαστικά με την άνεση του βγάζει την κάθετη πάσα στον ταχύτατο Καμαρά. Ο Βούκοβιτς δεν είναι γρήγορος, για να τον πιάσει στον χώρο, αλλά το λάθος είναι ότι κοίταζε μόνο την μπάλα και ποτέ τον παίκτη του. Στην ταχύτητα ήταν εύκολο να τον περάσει ο Καμαρά κι ο Σισέ που είναι πιο γρήγορος θα μπορούσε να τον κόψει με φάουλ έξω από την περιοχή, μόνο που θα έπαιρνε δεύτερη κίτρινη η, ίσως κι απευθείας κόκκινη, παραμονή του αγώνα στην Ξάνθη.

· Τέλος πάντων, ο Ολυμπιακός αντί να κάνει το 3-0 σε τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις στο δεκάλεπτο 59’-68’ βρέθηκε να είναι στο 2-1 στο 70’, στη μία τελική του Αγρινίου σε όλο το β΄ ημίχρονο. Βλέποντας λοιπόν ο Μαρτίνς ότι φέτος όλα γίνονται στον Ολυμπιακό, αποφάσισε να το πάει στη διαχείριση.

· Τον Ναουέλ ούτως η, άλλως έπρεπε να τον βγάλει, αφού για άλλη μία φορά η απόδοση του στο β΄ ημίχρονο ήταν πολύ φτωχή. Θα μπορούσε να περάσει τον Λάζαρο, αλλά δεν θέλησε να το ρισκάρει, καθότι προερχόμενος από θλάση. Κι έτσι επέλεξε τον Τοροσίδη, για να έχει τα νώτα καλυμμένα και πέρασε έξω δεξιά τον Ομάρ, που την ξέρει τη θέση-μεταξύ μας απορώ, γιατί δεν το κάνει συχνότερα αυτό ο προπονητής, αφού ο Ομάρ έχει καλύτερη σέντρα απ΄ όλους τους εξτρέμ της ομάδας…

· Και πάλι ο Ολυμπιακός όχι μόνο δεν απειλήθηκε-ο Παναιτωλικός δεν είχε καν τελική- αλλά ήταν αυτός που θα μπορούσε να κλειδώσει τη νίκη με την καλή κεφαλιά πάλι του Σισέ στο 80’, ενώ κι ο Νάτχο κι ο Φορτούνης κι ο Γκερέρο είχαν μετά το 2-1 τις χειρότερες επιλογές στις ευκαιρίες που τους παρουσιάστηκαν. Κάπως έτσι, έφτασε το ματς στο 87’ κι άλλαξε τον Φορτούνη με τον Μπουχαλάκη, για φρέσκα πόδια. Μάλιστα, από μία έξοχη πάσα του Μπουχαλάκη, ο Κούτρης πέρασε καλή σέντρα στον Γκερέρο, χωρίς όμως ποτέ να γίνει το 3-1.

· Ο Μαρτίνς έχοντας δει τον Ολυμπιακό να χάνει από τον ΠΑΟΚ με το αυτογκόλ της δεκαετίας, να ισοφαρίζεται από την ΑΕΚ στο 90’ με τον Φετφατζίδη να χάνει την ευκαιρία της χρονιάς στο 94’ και διάφορα άλλα «φοβερά και τρομερά», σκέφθηκε να το πάει συντηρητικά το παιχνίδι, με το σκεπτικό ότι μπάλα είναι, ένα γκολ μπορεί να το φας και στο τελευταίο λεπτό από μία καραμπόλα.

· Κι είδαμε, άλλωστε, ότι στο 93’ ο διαιτητής Κουμπαράκης έβαλε τον Ολυμπιακό στα καρέ του Σα, δίνοντας υπέρ του Παναιτωλικού ένα ανύπαρκτο φάουλ εις βάρος του Κούτρη έξω από την περιοχή-δεν ξέρω αν το υπέδειξε ο επόπτης Κούλα Χασάν, αλλά ήταν μία πραγματικά ακατανόητη απόφαση, που θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα το παιχνίδι.