Το καλό του Ολυμπιακού η αντίδραση, το κακό ότι έκανε ο ίδιος τη ζωή του δύσκολη…

• Τα δύο τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού, στο Καραϊσκάκη, την Πέμπτη με την Μπέρνλεϊ για το Γιουρόπα Λιγκ και την Κυριακή με το Λεβαδειακό για το πρωτάθλημα, υποτίθεται ότι είχαν μία μεγάλη διαφορά: το πρώτο ήταν το πιο δύσκολο τεστ για τους «ερυθρόλευκους» στο ξεκίνημα της σεζόν και το δεύτερο ήταν το πιο εύκολο απ΄ όσα είχαν δώσει μέχρι στιγμής.

• Τελικά είχαν ένα μεγάλο κοινό σημείο: και τα δύο «στράβωσαν» άσχημα για τον Ολυμπιακό! Στο ένα ισοφαρίστηκε στο 33’ και δη με ένα πέναλτι τραβηγμένο από τα μαλλιά. Στο άλλο τέλειωσε επίσης ισόπαλο το α΄ ημίχρονο (0-0), χάνοντας ο ίδιος ένα πέναλτι και μάλιστα στο φινάλε, στο 41’…Δύο παιχνίδια, που έτσι έρχονταν σε πλήρη αντίθεση με τα δύο πρώτα του, με τη Λουκέρνη, στα οποία ο Ολυμπιακός στο α΄ ημίχρονο ήταν 3-0 στο Καραϊσκάκη και 1-0 στην Ελβετία…

• Το καλό για τον Ολυμπιακό είναι ότι και τις δύο φορές έβγαλε πολύ καλή αντίδραση στο β΄ ημίχρονο. Λες και στην ανάπαυλα ο προπονητής με ένα μαγικό ραβδάκι άλλαξε την ομάδα! Κι η αντίδραση ήρθε από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Με την Μπέρνλεϊ απείλησε από το 46’ κιόλας (τη βολίδα του Μπουχαλάκη) και με το Λεβαδειακό επίσης στο 46’ και το 48’ (δύο στιγμές του Χασάν)-την στιγμή που στο ξεκίνημα του αγώνα ο Λεβαδειακός είχε αυτός την πρώτη τελική, μόλις στο 2’... Κάπως έτσι, με τη θεαματική άνοδο του, στο 48’ και στο 60’ ήρθαν δύο γκολ κατά των Άγγλων και στο 60’ το ένα γκολ κατά των Βοιωτών κι ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε, το τρίποντο την Κυριακή και ένα καλό σκορ (όχι όμως ασφαλείας) την Πέμπτη.

• Το κακό για τον Ολυμπιακό ήταν η εικόνα του στα πρώτα 45 λεπτά, που θύμισε λίγο την περσινή ομάδα, που μας είχε συνηθίσει να αφήνει τα α΄ ημίχρονα της να περνάνε…έτσι, σε τέτοιο σημείο που όταν σκόραρε σε αυτά να συνιστούσε όχι είδηση, αλλά έκπληξη! Και ναι μεν καταλαβαίνουμε ότι αυτή την εποχή και ιδιαίτερα μία τόσο καινούργια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός δεν είναι εύκολο να έχει καλά και τα δύο του ημίχρονα, ωστόσο οι διαφορές από ημίχρονο σε ημίχρονο ήταν πραγματικά πολύ μεγάλες. Γιατί αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός σε αυτά τα δύο παιχνίδια στα α΄ ημίχρονα του.

• Για την ακρίβεια στον αγώνα πρωταθλήματος ήταν μέτριος, εξ ου και δεν έφτιαξε καμία καθαρή ευκαιρία για γκολ, με εξαίρεση το πέναλτι από την προσωπική ενέργεια του Φορτούνη. Και ούτε στον ευρωπαϊκό αγώνα ήταν καλός, εξ ου και έγινε επικίνδυνος για τους Άγγλους μόνο σε δύο-τρεις ολιγόλεπτες εξάρσεις του. Άλλωστε, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους: με την Μπέρνλεϊ στο α΄ημίχρονο οι τελικές ήταν 2-4 και στο β΄ 11-0!!! Και με τον Λεβαδειακό στο α΄ ημίχρονο οι τελικές ήταν 9-3 και στο β΄ 14-2…

• Ποιο είναι το πρόβλημα, όμως, από την στιγμή που ο Ολυμπιακός πήρε αυτό που ήθελε; Πολύ απλά ότι χρειάστηκε να μπει στο μάξιμουμ στο β΄ ημίχρονο, φόρτσαρε πάρα πολύ για περίπου 30 λεπτά κι αναπόφευκτα, και λόγω εποχής, στο φινάλε και των δύο αγώνων δεν μπορούσε να ήταν όσο καλός έπρεπε. Η συνέπεια ήταν με τους Άγγλους να μην μπορέσει να εκμεταλλευθεί τον παίκτη παραπάνω, λόγω της αποβολής και να έχει στο τελευταίο 20λεπτο μόλις δύο τελικές κι αυτές εντελώς ακίνδυνες και με τον Λεβαδειακό να έχει το ματς σε τεντωμένο σκοινί, λόγω του ρευστού 1-0, δίνοντας μία ελπίδα στους φιλοξενούμενους αν μη τι άλλο να το παλέψουν ως το 93’, όπως κι όντως έγινε, άσχετα αν δεν απείλησαν. Όμως, ακόμη κι έτσι είδαμε ότι στο 80’ θα μπορούσε να γίνει το 1-1 από ένα λάθος του Καμαρά και ήταν τυχερός ο Γιαννιώτης που ο σκόρερ Γιακουμάκης ήταν σε θέση οφσάϊντ, αλλά σχεδόν οριακά.

• Που θέλω να καταλήξω, ενόψει της ρεβάνς με τους Άγγλους και γενικότερα της συνέχειας: ο Ολυμπιακός πρέπει να μπαίνει καλύτερα στα παιχνίδια του, σε σχέση με τα δύο τελευταία του στο Καραϊσκάκη. Είναι λάθος να «χάνει», για τον άλφα η, τον βήτα λόγο, τα πρώτα 45 λεπτά και να κάνει τη ζωή του πιο δύσκολη.

• Ας σκεφθούμε απλά και μόνο ότι με ημίχρονο 1-0 μεθαύριο, ο Ολυμπιακός θα είναι ένα γκολ μακριά από τον αποκλεισμό, ενώ με 0-1 στο ημίχρονο ο Ολυμπιακός θα πρέπει να φάει τέσσερα για να αποκλειστεί…