Οι «μικροί» δεν έχουν άραγε δικαίωμα στο όνειρο;

H νίκη της Κύπρου στη Βοσνία και των Αλβανών στο Αβέιρο με αντίπαλο την Πορτογαλία ήταν αποτελέσματα που υπενθύμισαν σε όλους πως οι πρεμιέρες ομίλων όταν είμαστε ακόμη στον Σεπτέμβριο και έχουν μεσολαβήσει λιγότερες από 60 μέρες από το τέλος ενός μεγάλου τουρνουά, πάντα κρύβουν εκπλήξεις. Γίνεται αντιληπτό επίσης πως δεν φέρνει καταστροφή μία ήττα όπως η δική μας σε ματς ειδικών συνθηκών όπως με τη Ρουμανία, ωστόσο ο νέος τρόπος πρόκρισης αφήνει περιθώρια σε πολλούς να ονειρεύονται την υπερβαση.

Για παράδειγμα και οι Βορειοϊρλανδοί που νίκησαν στην Ουγγαρία αλλά και οι Φινλανδοί που ξεκίνησαν με τρίποντο (έστω και αν αντίπαλος ήταν τα Νησιά Φερόε) ελπίζουν πως μπορούν να πάρουν την τρίτη θέση που θα τους στείλει στα μπαράζ! Και αυτό κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη συνέχεια, αφού αδιάφορες ομάδες που θα έχουν αποκλειστεί νωρίς δεν θα υπάρχουν εύκολα σε κανένα όμιλο! Είδαμε τι πήγε να πάθει η Κροατία, πόσο δύσκολα νίκησε χάρη στον Γκάρεθ Μπέιλ η Ουαλία στην Ανδόρα και επίσης το πώς οι Σκωτσέζοι πάλεψαν με νύχια και δόντια κατά των παγκόσμιων πρωταθλητών Γερμανών!

Το νέο σύστημα διεξαγωγής των τελικών στα Euro με 24 ομάδες έχει πολλά τρωτά, αφού οι διοργανώσεις με 16 φιναλίστ ήταν όλες εξαιρετικές από το 1996 και έπειτα. Από την άλλη γίνεται αντιληπτό πως σχεδόν 36 από τις 53 χώρες έχουν βάσιμους λόγους να πιστεύουν πως μπορεί να είναι στη Γαλλία το μεθεπόμενο καλοκαίρι. Και αυτό προσδίδει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην εξέλιξη των προκριματικών. Ναι, κάποτε οι 8 φιναλίστ έβγαιναν μέσα από 34 χώρες στη δεκαετία του '80, αλλά ο κόσμος άλλαξε δραματικά με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και τη διάσπαση της Σοβιετικής Ενωσης. Επίσης ο εμφύλιος πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία και ο διαμελισμός της δημιούργησε νέες συνθήκες. Το να καθόμαστε και να συζητάμε για το αν οι 24 ομάδες θα υποβιβάσουν το επίπεδο, νομίζω πως δεν έχει νόημα. Πιθανότατα αν παρέμεναν 16 οι ομάδες για το Euro 2016 να είχαμε έναν πολύ έντονο συναγωνισμό, αφού παραδοσιακά ένας όμιλος στο Euro είναι πιο δύσκολος από έναν αντίστοιχο σε τελική φάση Μουντιάλ.

Από την άλλη, χώρες όπως η Ουαλία, η Αλβανία, η Φινλανδία, η Εσθονία, η Κύπρος, η Λιθουανία, η Βόρειος Ιρλανδία, η Λευκορωσία, η Ισλανδία (που ξεκίνησε εντυπωσιακά) γιατί να μη βιώσουν τη χαρά ενός μεγάλου τουρνουά; Δεν έχουν και αυτοί το δικαίωμα στο όνειρο; Και ποιος εγγυάται πως θα είναι χειρότερες από κάποιες άλλες που προκρίθηκαν στα τελευταία τέσσερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα; Η απάντηση είναι προφανής και τελικά ο μόνος καθρέπτης για το ποιος αξίζει να είναι εκεί και ποιος όχι δεν είναι τα λόγια αλλά τα έργα... Ο,τι δηλαδή θα συμβεί σε αυτούς τους 13 μήνες στο γήπεδο!


Η κουβέντα για το εκτός έδρας γκολ...

Η ΟΥΕΦΑ κάνει κουβέντα με τους προπονητές και με τις ομάδες κατά καιρούς στα διάφορα forum και μία από τις συζητήσεις που έγινε στο Μονακό και πέρασε στα «ψιλά» είναι για το αν πρέπει να καταργηθεί το εκτός έδρας γκολ! Το έβγαλε προς τα έξω ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον που ήταν ο άτυπος πρόεδρος σε αυτή τη στρογγυλή τράπεζα, και μάλιστα έδειξε να το υποστηρίζει!

Είναι ένας κανονισμός που ισχύει από το 1968 και που αν πάψει να υπάρχει θα μας ξενίσει! Μπήκε στη ζωή των ομάδων πριν από τη διαδικασία των πέναλτι, που ακολούθησε το 1970 και σκοπός της ήταν να ξεδιαλύνει τα άλυτα προβλήματα πρόκρισης για να μην καταφεύγουν οι διαιτητές στο στρίψιμο νομίσματος! Γιατί αυτό ακριβώς ίσχυε τότε σε περιπτώσεις διπλών αγώνων που οι δύο ομάδες τελείωναν με ίδιο αριθμό γκολ. Αν το ένα ματς είχε λήξει με 0-0 και το άλλο με 2-2 για παράδειγμα οι αρχηγοί πήγαιναν στη σέντρα και ο διαιτητής με το στρίψιμο του κέρματος έκρινε την πρόκριση!

Η χρήση τού εκτός έδρας γκολ γλίτωσε από πολλές παρενέργειες. Μετά ήρθαν και τα πέναλτι οπότε το γλυκό έδεσε. Ναι, είναι άδικο μερικές φορές και δεν είναι απαραίτητο να θεωρείται πως αποδίδεται δικαιοσύνη, αλλά ας μου βρει κάποιος έναν άλλο τρόπο που να μπορούσε να αντικαταστήσει τον τρόπο προσδιορισμού της πρόκρισης! Φυσικά αυτό που μπορούσε να γίνει στη δεκαετία του '50 και του '60 με τη διεξαγωγή τρίτου ματς σε ουδέτερη έδρα, είναι πια ουτοπικό! Αρα αν είναι να καταργήσουν κάτι που 45 χρόνια λειτουργεί, καλύτερα να έχουν βρει κάτι άλλο που να αξίζει τον κόπο! Ομως μάλλον δεν υπάρχει!