Η διοργάνωση της ζωής τους…

Όπως γινόταν και παλιά, με μερικούς εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών στην ιστορία με τις ενέργειες τους, τις επινοήσεις τους και τα γκολ τους να οδηγούν τις ομάδες τους στην κατάκτηση του Μουντιάλ και το sport-fm.gr παρουσιάζει τα επιτεύγματά τους.

Πέπε Σκιαφίνο 1950
Ο συγχωρεμένος από το 2002 Ουρουγουανός ήταν ο παίκτης που οδήγησε τη «σελέστε» στην κατάκτηση του Μουντιάλ του 1950 στα γήπεδα της Βραζιλίας, με την Ουρουγουάη να νικά στο ματς-τελικό, όπως ήταν τότε το σύστημα της διοργάνωσης, 2-1 τη διοργανώτρια «σελεσάο» και να φέρνει θανάτους μέσα στο «Μαρακανά».

Ο Σκιαφίνο σημείωσε τρία μόνο γκολ, τα δύο κόντρα στη Βολιβία στο μοναδικό ματς του πρώτου γύρου και την ισοφάριση κόντρα στη Βραζιλία, όμως ήταν ο ηγέτης και ο ασίστμαν στα περισσότερα γκολ των παγκόσμιων πρωταθλητών, όντας εκ των κορυφαίων ποδοσφαιριστών της εποχής.



Πελέ 1958
Ο 18χρονος Εντσον Αράντες Ντο Νασιμέντο έδωσε σχεδόν μόνος του το Μουντιάλ του 1958 στη Βραζιλία, σκοράροντας μόνο σε όλα τα «νοκ άουτ» από τα προημιτελικά και μετά και μέχρι τον νικηφόρο τελικό κόντρα στην «οικοδέσποινα» Σουηδία και έδειξε αμέσως το σπάνιο ταλέντο του, το οποίο ανέτειλε στις τρεις επόμενες διοργανώσεις, που οι δύο ήταν νικηφόρες για τους «καριόκας».

Ο Πελέ έδωσε την πρόκριση κόντρα στην Ουαλία, πέτυχε τρία γκολ κόντρα στη Γαλλία στα ημιτελικά και δύο στο 5-2 του τελικού κόντρα στους Σκανδιναβούς.

Τζεφ Χαρστ 1966
Ο άνθρωπος που οδήγησε την Αγγλία στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διοργάνωσαν οι Βρετανοί, έστω και αν σημείωσε τέσσερα γκολ στη συγκεκριμένη διοργάνωση, αφού πέτυχε τρία γκολ στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία και το πιο αμφιλεγόμενο τέρμα στην ιστορία της διοργάνωσης, περισσότερο και από το χέρι του «Θεού» το 1986. Ο 77χρονος σήμερα Χαρστ είχε δώσει την πρόκριση κόντρα στην Αργεντινή στα προημιτελικά.



Γκερντ Μίλερ 1974
Μπορεί να βγήκε πρώτος σκόρερ το 1970 και στη συγκεκριμένη διοργάνωση να σημείωσε μόνο τέσσερα γκολ, όμως ο απίθανος αυτός κοντός γκολτζής του παγκοσμίου ποδοσφαίρου σκόραρε στα ματς που έδωσαν ουσιαστικά στον τίτλο στην «οικοδέσποινα» «νασιοναλμασάφτ», όπως στο καθοριστικό ματς με την Πολωνία στον όμιλο και βάζοντας το δεύτερο καταπληκτικό γκολ στον τελικό κόντρα στην Ολλανδία που «ανέτρεψε» την κατάσταση κόνρρα στους «οράνιε» του μεγάλου Γιόχαν Κρόιφ.



Μάριο Κέμπες 1978
Ο άνθρωπος που οδήγησε από τη δεύτερη φάση και μετά την Αργεντινή στον τίτλο στη «χώρα του τανγκό» υπό την περιβόητη δικτατορία του Βιντέλα, ο οποίος θα έκανε τα πάντα για να οδηγήσει την «μπιανκοσελέστε» στον πρώτο της θρίαμβο μετά από τόσες αποτυχίες.

Ο Κέμπες πέτυχε δύο γκολ κόντρα στην Πολωνία, δύο γκολ στην εξάρα επί του Περού και τα δύο εκ των τριών στον τελικό με την Ολλανδία και όλα αυτά ήταν αρκετά για να τον αναδείξουν ως ένα «μύθο» της κορυφαίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη.



Πάολο Ρόσι 1982
Κάτι σαν τον προηγούμενο κύριο ήταν ο «Παμπλίτο», που σημείωσε έξι γκολ από τη δεύτερη φάση των ομίλων μέχρι τον τελικό και οδήγησε τους «ατζούρι» σε έναν πρωτοφανή θρίαμβο στα ισπανικά γήπεδα, τη στιγμή που κανένας δεν τους υπολόγιζε μετά το «στραπάτσο» που πήγαν να πάθουν στον πρώτο γύρο.

Ο άσος της Γιουβέντους σημείωσε χατ τρικ κόντρα στη Βραζιλία και με το 3-2 την άφησε εκτός, τα δύο στον ημιτελικό με την Πολωνία και το πρώτο γκολ στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία και, έτσι, έγινε ο ήρωας από το πουθενά σε μία ομάδα με αρκετά αστέρια, αλλά ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο.



Ντιέγκο Μαραντόνα 1986
Ο «Πίμπε Ντ’ Ορο» άλλαξε τις ισορροπίες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και με τα όσα έκανε στο Μεξικό οδήγησε κυριολεκτικά την Αργεντινή στην κατάκτηση του δεύτερου τροπαίου στη διοργάνωση, οκτώ χρόνια μετά την πρώτη επιτυχία στα γήπεδα της πατρίδας του.

Ο «Ντιεγκίτο» πέτυχε το περιβόητο «χέρι του Θεού» κόντρα στην Αγγλία και μετά πέρασε όλα τα «τρία «λιοντάρια» για να κάνει το 2-0 με το καλύτερο γκολ όλων των εποχών και τα δύο εκπληκτικά γκολ κόντρα στο Βέλγιο στα ημιτελικά, οπότε αναδείχθηκε ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών μέχρι σήμερα, έχοντας δώσει και την εκπληκτική ασίστ στον Χόρχε Μπουρουσάγα για να κάνει το 3-2 στον τελικό με τη Δυτική Γερμανία.



Ρομάριο 1994
Στο μοναδικό Μουντιάλ της καριέρας του ο τότε επιθετικός της Μπαρτσελόνα βοήθησε τη «σελεσάο» να επιστρέψει στην κορυφή, ύστερα από 24 χρόνια. Σημείωσε καθοριστικά γκολ και ειδικότερα αυτό κόντρα στη Σουηδία στον ημιτελικό που έδωσε την πρόκριση στον τελικό και εκεί πέτυχε το ένα από τα πέναλτι, ενώ συνεργάστηκε άψογα με τον Μπεμπέτο, που πέτυχε καθοριστικά γκολ, ειδικότερα αυτό κόντρα στις ΗΠΑ στους «16».



Ζινεντίν Ζιντάν 1998
Ο λόγος που ο «Ζιζού» θεωρείται από τον υπογράφοντα του αφιερώματος ως ο δεύτερος καλύτερος όλων των εποχών μετά τον «Ντιεγκίτο». Μπορεί να σημείωσε μόνο δύο γκολ, αυτά κόντρα στη Βραζιλία στον τελικό και να άνοιξε το δρόμο προς το μοναδικό τρόπαιο των «τρικολόρ», όμως ήταν ο φυσικός ηγέτης της ομάδας από τη φάση των ομίλων μέχρι το τέλος και τα όσα έκανε τον τοποθέτησαν δίπλα στους κορυφαίους βιρτουόζους όλων των εποχών στο άθλημα.



Ρονάλντο 2002
Στο Μουντιάλ των μεγάλων εκπλήξεων και των διαιτητικών «οργίων» το «φαινόμενο» δεν ασχολήθηκε με όσα γίνονταν γύρω του με τη Βραζιλία. Με εννιά γκολ και τα δύο στον τελικό κόντρα στη Γερμανία οδήγησε τους «καριόκας» στον πέμπτο τους τίτλο στη διοργάνωση, σκοράροντας σε όλες τις αναμετρήσεις και με όλα αυτά μπήκε στο πάνθεον με τους καλύτερους φορ όλων των εποχών.



Νταβίντ Βίγια 2010
Ο επιθετικός της Μπαρτσελόνα οδήγησε την Ισπανία στα ημιτελικά με τα πέντε γκολ του μέχρι το ματς με την Παραγουάη και μετά άφησε τους Αντρές Ινιέστα και Κάρλες Πουγιόλ να οδηγήσουν τους «φούριας ρόχας» στο τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία τους και στον ενδιάμεσο από τους τρεις συνεχόμενους σε Μουντιάλ και EURO, με την ομάδα του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε να έχει ως σκόρερ της μόνο παίκτες των «μπλαουγκράνα» σε όλη τη διοργάνωση.



Επιμέλεια: Παναγιώτης Βλαχαδάμης