Πρόκληση: Ετοιμάζουν τον Παπαδόπουλο για τη λίστα των διεθνών διαιτητών!

Παρότι αυτό βρίσκεται πλέον υπό την επιτήρηση των FIFA και UEFA, μαίνεται ο πόλεμος των αντιμαχόμενων «παρατάξεων» για την επικράτηση στο (νέο και υπό διαμόρφωση) παρασκήνιο. Με μυστικές επαφές, κρυφές συζητήσεις και συνεχείς πιέσεις και παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα…

Είτε ο Βασάλο εμφανιστεί στην ΕΠΟ, είτε ο Περέιρα είτε ο Θεός ο ίδιος, το χούι του παραγοντισμού και του «νταραβεριού» δεν βγαίνει με τίποτα…

Το power game ένθεν κακείθεν μόλις ξεκίνησε και ουδείς μπορεί να προβλέψει πού θα οδηγηθεί η κατάσταση όσο εξελίσσεται και η ανάβει η μάχη για το πρωτάθλημα (αλλά και για το Κύπελλο, που την περασμένη σεζόν αποτέλεσε αιτία συρράξεων ελέω Κύζα και Καλφόγλου).

Τελευταίο αντικείμενο έντονων συζητήσεων και διεργασιών στο παρασκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι η κατάρτιση του πίνακα των διεθνών διαιτητών.

Σε αυτόν λοιπόν φέρονται από την ΕΠΟ και την ΚΕΔ έτοιμοι να περιλάβουν και τον Ιωάννη Παπαδόπουλο από τον σύνδεσμο Μακεδονίας!
Κίνηση που αναμφίβολα προκαλεί το κοινό αίσθημα και δείχνει ότι και η νέα ηγεσία της ΕΠΟ κινδυνεύει να διολισθήσει σε πρακτικές «εξυπηρετήσεων» και «τακτοποίησης» των «δικών μας» παιδιών (μια και ο Παπαδόπουλος προέρχεται από την ΕΠΣ Γραμμένου με τον οποίο παρεμπιπτόντως κυκλοφορεί πως διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις).

Πώς το είχε πει ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Νίκος Καρανίκας; «Η καριέρα είναι χολέρα». Στο ελληνικό ποδόσφαιρο προφανώς η αξιοκρατία και οι δίκαιες αξιολογήσεις είναι… χολέρα.

Δεν πάνε ούτε δέκα μέρες από την ξεκάθαρη αλλοίωση αποτελέσματος που διέπραξε ο Παπαδόπουλος στο παιχνίδι Κέρκυρα-Παναθηναϊκός (1-0).

Σε αυτό το παιχνίδι ο Μακεδόνας ρέφερι «κατάπιε» το φάουλ και την απευθείας κόκκινη κάρτα στον Γρομητσάρη στη φάση που έβγαινε τετ α τετ ο Τσάβες μόλις στο 11ο λεπτό. Και στο 88’ αρνήθηκε το οφθαλμοφανές πέναλτι στην κλοτσιά του Σοϊλέδη στον Καμπέσας, παρότι ο παίκτης του Παναθηναϊκού τραυματίστηκε (!) σε αυτή τη φάση από το μαρκάρισμα στον αστράγαλο και τέθηκε νοκ άουτ από το ματς με τον Απόλλωνα.

Είναι βέβαια ένας διαιτητής που έχει προκαλέσει και στο παρελθόν την κοινή γνώμη με τις εμφανίσεις και τις αποφάσεις του.

Όπως και τότε που δεν είχαν αλλάξει ακόμα τα «κόζια» και ο Παπαδόπουλος ήταν ένα από τα «αγαπημένα παιδιά» και της προηγούμενης τάξης πραγμάτων στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Τον θυμόμαστε όλοι, για παράδειγμα, να επινοεί την αποβολή του Κυριακίδη στο 45ο λεπτό του αγώνα Ολυμπιακός-Παναιτωλικός, τον Δεκέμβριο του 2015, σε μία φάση που είχαν προηγηθεί δύο επιθετικά φάουλ του Ιντέγε (σε Χαντάκια και Κυριακίδη). Λίγο αργότερα ο Ολυμπιακός σκόραρε και κέρδισε 1-0, εκμεταλλευόμενος και την αριθμητική υπεροχή του…

Από τότε έχουν μεσολαβήσει βέβαια και άλλες κακές διαιτησίες του Παπαδόπουλου. Και επί Γκιρτζίκη και μετά τον Γκιρτζίκη. Και επί διοικούσας επιτροπής και επί Γραμμένου. Και χθες και προχθές και… σήμερα.

Μέχρι και σε αγώνα Β’ Εθνικής τα έκανε μαντάρα: τον περασμένο Απρίλιο, στο ΟΦΗ-Απόλλωνας, είχε «ανακαλύψει» πέναλτι-φάντασμα (ο Χαντί δεν είχε ακουμπήσει καν τον Αλμπάνη) με το οποίο η Ελαφρά Ταξιαρχία ισοφάρισε σε 1-1, διαμορφώνοντας και αλλοιώνοντας έτσι το τελικό αποτέλεσμα. Το «Γεντί Κουλέ» πήγε να… πέσει από τις διαμαρτυρίες και το παιχνίδι είχε διακοπεί για περίπου 10 λεπτά μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα…

Αλλά ο Μακεδόνας ρέφερι του συνδέσμου Γραμμένου παραμένει ακλόνητος. Ίσως επειδή, όπως λένε οι κακές γλώσσες στον χώρο της διαιτησίας, είναι αρκετά ευέλικτος και έξυπνος και οσμίζεται έγκαιρα προς τα πού φυσάει ο άνεμος ώστε να παίρνει τις κατάλληλες θέσεις και να μην τον έχει κόντρα.

Σημασία έχει ότι ένας ρέφερι με χαμηλό «ταβάνι» και αποδεδειγμένες αδυναμίες στην άσκηση των καθηκόντων του μέσα στο γήπεδο, ο οποίος τυγχάνει να «χρεώνεται» πλέον στη νέα τάξη πραγμάτων της ΕΠΟ και ειδικά στη διοίκηση Γραμμένου, προαλείφεται για διεθνής ενώ οι διαιτησίες του δεν βοηθούν το ελληνικό ποδόσφαιρο να γυρίσει, επιτέλους, σελίδα. Και να διώξει από πάνω του την καχυποψία και τη σεναριολογία.

Το ζητούμενο είναι οι διαιτητές να εμπνέουν εμπιστοσύνη και αίσθημα δικαιοσύνης και όχι να ορίζονται ή να ανελίσσονται ανάλογα με το ποιος τους «υποστηρίζει».

Εκτός αν όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν σε αντιλήψεις και πρακτικές…