Σιμόες: «Η ΑΕΚ ήταν ένας κοιμώμενος γίγαντας»

Δικαιωμένος από την επιλογή του να παίξει στην ΑΕΚ δήλωσε ο Αντρέ Σιμόες σε συνέντευξή του στην Πορτογαλία. Ο εκ των αρχηγών της «Ένωσης» δεν έκρυψε πως δεν θα έλεγε όχι στην επιστροφή του σε μια μεγάλη ομάδα της πατρίδας του, αλλά ξεκαθάρισε πως είναι χαρούμενος στην Ελλάδα.

Αναλυτικά, ο Αντρέ Σιμόες μίλησε για:

-τον απολογισμό στην τριετία του στην Ελλάδα: «Είναι πολύ θετικός. Ήταν στοίχημα για μένα να πάω εκτός Πορτογαλίας, γιατί ήθελα να παίξω σε ένα επίπεδο που δεν μπορούσα στις μικρές ομάδες της Πορτογαλίας. Ήταν ένα πρότζεκτ μιας ομάδας που έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία, αλλά ήταν ένα μεγάλο κλαμπ με προοπτικές. Το πρωτάθλημα που κατακτήσαμε φέτος μού δίνει έναν ακόμη λόγο να είμαι ικανοποιημένος με την επιλογή μου».

-τους τίτλους που κατέκτησε: «Ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Έφυγα από μια μικρή ομάδα της Πορτογαλίας και ήρθα σε ένα πρότζεκτ μεγάλου κλαμπ. Η ΑΕΚ ήταν ένας κοιμώμενος γίγαντας, ένας σύλλογος που βρέθηκε στις μικρότερες κατηγορίες, που ήθελε τίτλους και γρήγορα μετά την επιστροφή της. Το γιορτάσαμε πολύ το Κύπελλο, αλλά δεν υπάρχει σύγκριση με το πρωτάθλημα. Ήταν τρελό αυτό που έγινε. Το να κατακτάς το πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια. Δεν ξέρω αν ο κόσμος καταλαβαίνει το συναίσθημα».

-το γεγονός ότι ήταν αρχηγός: «Έδωσε μεγαλύτερη αξία στο πρωτάθλημα για μένα. Δεν ήμουν ο πρώτος αρχηγός, αλλά εκείνος ήταν τραυματίας και έτσι άρχισα να παίρνω το περιβραχιόνιο. Είναι πολύ σημαντικός αυτός ο ρόλος. Ήταν χαρά μου να το φοράω γιατί τώρα έχει μια ιστορία να πεις. Γίναμε πρωταθλητές 24 χρόνια μετά και στο τελευταίο ματς ήμουν εγώ ο αρχηγός».

-το αν σκέφτηκε να φύγει από την Ελλάδα λόγω της κρίσης: «Όχι, ποτέ δεν το σκέφτηκα. Όταν ήρθα υπήρχαν διαδηλώσεις, η χώρα ήταν σε κρίση όπως και στην Πορτογαλία, αλλά τα πράγματα βελτιώνονται. Ποτέ δεν σκέφτηκα να εγκαταλείψω ένα αθλητικό πρότζεκτ για πολιτικούς λόγους».

-τους Πορτογάλους συμπαίκτες του: «Με βοήθησαν όλοι στην προσαρμογή μου, ειδικά ο Μπαρμπόσα, που ήταν εδώ όταν ήρθα. Με βοήθησε να γνωριστώ με τους άλλους παίκτες αλλά και να μάθω την πόλη. Μετά ήρθαν ο Αλμέιδα και ο Λόπες. Πάντα είναι καλό να έχεις έναν συμπατριώτη σου στην ομάδα».

-τις διαφορές των πρωταθλημάτων Ελλάδας και Πορτογαλίας: «Το πορτογαλικό είναι πιο δυνατό, οι μεγάλες ομάδες είναι πιο ισχυρές και στην Ελλάδα όμως υπάρχουν ανισορροπίες. Η βασική διαφορά είναι πως τα γήπεδα στην Πορτογαλία είναι πιο σύγχρονα και ασφαλή. Στην Ελλάδα υπάρχει περισσότερος φανατισμός. Πηγαίνουν στα γήπεδα περισσότεροι άνδρες και κάνουν τα πάντα: φωνάζουν, ανάβουν καπνογόνα, καπνίζουν… Πήγα από μια μικρή σε μια μεγάλη ομάδα, με πάρα πολύ κόσμο που μαζεύει 30.000 κόσμο».

-το αν θα ήθελε να γνωρίσει άλλες χώρες: «Πάντα ήθελα να παίξω σε άλλα πρωταθλήματα. Φυσικά πάντα προτιμάς να παίζεις σε έναν μεγάλο σύλλογο στη χώρα σου, αλλά από τη στιγμή που δεν έγινε αποφάσισα να φύγω από την Πορτογαλία και να πάω σε ένα ελκυστικό πρότζεκτ. Δεν είμαι τόσο περιπετειώδης τύπος, με την έννοια να ψάχνω να βρω καινούριες χώρες. Είχα την τύχη να βρίσκομαι σε μια χώρα που μοιάζει πολύ με την Πορτογαλία, στο κλίμα, το φαγητό, ενώ και οι άνθρωποι είναι καλοί».

-το πώς είναι η ζωή στην Αθήνα: «Μένουμε σε ένα προάστιο κοντά στη θάλασσα. Υπάρχει πολλή κίνηση και κάποιες φορές οι οδηγοί δεν νοιάζονται για τους κανόνες».

-το αν έχει μάθει ελληνικά: «Μπορώ να πω κάποιες λέξεις, καταλαβαίνω σχεδόν τα πάντα, αλλά είναι δύσκολο να κάνω συζήτηση στα ελληνικά. Είναι δύσκολη γλώσσα».

-το αν έχει κολλήσει κάποια ελληνική συνήθεια: «Είναι κάτι συνηθισμένο. Πίνω κρύο καφέ με πάγο, αλλά όσοι έρχονται εδώ το κάνουν λόγω του καιρού. Δεν μπορείς να πιείς κάτι ζεστό».

-τη σχέση του με το ελληνικό φαγητό: «Προτιμώ τα τυπικά φαγητά που τρώμε στην Πορτογαλία. Το ελληνικό φαγητό είναι ωραίο, μοιάζει με το δικό μας. Τρώνε πολλά ψητά ψάρια. Έχουν και τον μουσακά, αλλά δεν τρώω πολύ».

-το αν είχε ένα παράξενο περιστατικό: «Στο δρόμο ο κόσμος σε αγκαλιάζει, είναι διαφορετικά. Στην Πορτογαλία έπαιζα σε μικρή ομάδα και δεν το είχα συνηθίσει. Όταν πάμε βόλτα με τη σύζυγό μου, ο κόσμος με αναγνωρίζει, μου σφίγγει το χέρι και με φιλά. Όταν πήραμε το πρωτάθλημα και το γιορτάζαμε σε ανοιχτό λεωφορείο, κάποια στιγμή άρχισε να βρέχει, αλλά κανείς δεν ήθελε να φύγει. Ήταν ένα πάρτι και τίποτα δεν μας σταματούσε. Ήταν τρελό!».

-το αν νιώθει ξένος: «Ο Πορτογάλος παίκτης παντού έχει τη φήμη ότι δουλεύει σκληρά. Ακόμη και οι προπονητές. Γι’ αυτό πιστεύω πως ο κόσμος μάς γουστάρει, γιατί ξέρουμε να παλεύουμε και να τα δίνουμε όλα».

-το αν θα ήθελε να επιστρέψει στην Πορτογαλία: «Δύσκολο να απαντήσεις. Φυσικά θα έπαιζα με χαρά σε μια ομάδα στην Πορτογαλία, αλλά τώρα είμαι σε μια μεγάλη ομάδα, δεν θα μπορούσα να επιστρέψω για οποιαδήποτε ομάδα στην πατρίδα μου. Ποιος δεν θα ήθελε όμως να γυρίσει κοντά στην οικογένεια και τους φίλους του;».

-το αν θα έπαιζε στην Εθνική Ελλάδας: «Δύσκολο να απαντήσω. Μόνο αν υπήρχε αυτή η ευκαιρία θα έπρεπε να αποφασίσω κάτι τέτοιο. Είναι δύσκολο να σκεφτείς να εκπροσωπήσεις μια άλλη χώρα, όταν αγαπάς τόσο την πατρίδα σου και την εθνική σου ομάδα. Κάθε παίκτης ονειρεύεται να παίξει στην εθνική Πορτογαλίας. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει αύριο. Δεν μπορείς να κλείσεις την πόρτα στην πατρίδα σου».