Και ξάφνου, ο κακώς καμωμένος Παναθηναϊκός που διασύρθηκε στο ΣΕΦ παραλίγο να νικήσει την κορυφαία ομάδα της Ευρώπης στο «σπίτι» της, η δυσλειτουργική επιθετικά ομάδα έβαλε 77 (47 στο δεύτερο ημίχρονο) μέσα στη Μόσχα, ο ανεπαρκής Καλάθης έμοιαζε ώρες-ώρες με κάτι μεταξύ Κάρι και Χάρντεν και ο (ικανότατος και συμπαθέστατος) Γιώργος Βόβορας έδειξε πως είναι ο άνθρωπος που χρειάζεται η ομάδα κι όχι ο Τσάβι Πασκουάλ.
Ναι, μη σας παραξενεύει… Το παραπάνω στην υπερβολή του μπορεί να αποτυπώνει την «τρέλα» που κουβαλάμε όλοι στην Ελλάδα. Από τους οπαδούς και τον Τύπο, μέχρι τις διοικήσεις που παίρνουν τις αποφάσεις. Στη χώρα που δίδαξε το «παν μέτρον άριστον» η αρετή της υπομονής είναι δυσεύρετη και το κουσούρι των εύκολων και βιαστικών κρίσεων μπορεί να απογειώσει πρόσωπα και καταστάσεις πιο ψηλά από όσο τους πρέπει ή να τα καταβαραθρώσει πιο χαμηλά από ό,τι τους αξίζει.
Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ούτε τόσο κακός όσο έδειξε στο ΣΕΦ, όπου ξεδίπλωσε στο μέγιστο όλες τις αδυναμίες του, ούτε τόσο καλός όσο παρουσιάστηκε κατά διαστήματα και ειδικά στο τρίτο δεκάλεπτο στη Μόσχα. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και μόνο ο χρόνος μπορεί να δείξει αν αυτή πλησιάζει περισσότερο την εικόνα της Δευτέρας ή της Παρασκευής.
Υπό αυτή την έννοια, η ενθαρρυντική εικόνα του Παναθηναϊκού στη Μόσχα μπορεί να μην απέφερε μια εκτός προγράμματος νίκη που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει έρθει, αλλά τουλάχιστον πρόσφερε σε όλους ένα καλό μάθημα. Αυτό της υπομονής, που είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για την επόμενη μέρα των «πράσινων» που ξημερώνει με τον Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο. Μια ομάδα δύο μηνών με μία σημαντική απουσία (συν αυτή του Νίκολς στο πρωτάθλημα για τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος) θα χρειαστεί χρόνο, έστω κι αν αυτός στη νέα Ευρωλίγκα είναι αμείλικτος. Θα υπάρξουν δύσκολες βραδιές, με απρόσμενες ή ακόμη και βαριές ήττες για ΟΛΟΥΣ σε έναν μαραθώνιο 30 αγωνιστικών, πόσω μάλλον για ένα νέο σύνολο, που προσπαθεί να απεξαρτηθεί από τη δωδεκαετή επιρροή του Διαμαντίδη στο παιχνίδι της και να εφαρμόσει μια διαφορετική φιλοσοφία.
Ο Τσάβι Πασκουάλ είναι ένα προπονητικό μέγεθος που βάσει βιογραφικού και δυνατοτήτων αξίζει απόλυτα την εμπιστοσύνη και το χρόνο που χρειάζεται για να αφήσει το στίγμα του. Παρά τις όποιες ενστάσεις μπορεί να έχουν ειδικοί και μη για το κοουτσάρισμά του στη διάρκεια ενός αγώνα ή τις αμφιβολίες για το αν ένας προπονητής που πρώτη φορά θα βγει από το «θερμοκήπιο» της Μπαρτσελόνα μπορεί να πετύχει σε πιο δύσκολο περιβάλλον, τα θετικά στοιχεία του είναι πολύ περισσότερα και πείθουν πως είναι… the right man for the job, βάσει ικανοτήτων, προσωπικότητας και εκτοπίσματος. Η μεθοδικότητα, η έμφαση στη λεπτομέρεια και η τελειομανία είναι στοιχεία που τον διακρίνουν, αλλά ταυτόχρονα προϋποθέτουν πως θα έχει την πίστωση που απαιτείται για να παρουσιάσει έργο. Προσέξτε, όχι πρόσκαιρα αποτελέσματα, αλλά ουσιαστικό έργο. Όχι μια-δυο μεγάλες νίκες, αλλά μια ομάδα με αρχές, ξεκάθαρη φιλοσοφία και συνέπεια, πράγματα που αργά ή γρήγορα θα φέρουν και τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Όσοι περιμένουν έναν θαυματοποιό, που θα κάνει τον Παναθηναϊκό εν μια νυκτί κράμα Γουόριορς και Καβαλίερς, θα απογοητευτούν γρήγορα, θα αρχίσουν τη μουρμούρα με την πρώτη στραβή και θα συνεχίσουν τον φαύλο κύκλο «κατανάλωσης» προπονητών νοσταλγώντας ακόμη τον… Ομπράντοβιτς. Όποιος κάνει λίγη υπομονή, πιθανώς να πονέσει, ίσως χρειαστεί κάποιες στιγμές να δαγκώσει τη γλώσσα του, ενδεχομένως να δει στόχους να χάνονται, αλλά μπορεί αργά ή γρηγορότερα να ανταμειφθεί. Κι αν ένας από τους ελάχιστους διαθέσιμους προπονητές που αν μη τι άλλο αξίζει την επένδυση σε υπομονή είναι ο Τσάβι Πασκουάλ.
Follow @ChristosRobolis
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
