Ήσουν άδικος, Τσάβι… Και πολύ καλά έκανες!

Ο Παναθηναϊκός έδειχνε μέχρι και το πρώτο ημίχρονο του αγώνα στη Μάλαγα μια πολύ μπερδεμένη ομάδα, στην οποία ακόμη και παίκτες με ξεκάθαρο και αδιαμφισβήτητο ρόλο έμοιαζαν να βρίσκονται στα χαμένα. Ο Τσάβι Πασκουάλ πήρε τη δύσκολη για έναν προπονητή αλλά αναγκαία στην προκειμένη περίπτωση απόφαση να κλείσει στα πρόθυρα της ασφυξίας το rotation και ήρθε η μεταμόρφωση στο τρίτο και τέταρτο δεκάλεπτο.

Να το πούμε και με αριθμούς; Ο Τζέιμς Γκιστ και ο Κρις Σίνγκλετον, το μοναδικό δίδυμο ψηλών του Παναθηναϊκού που λειτουργεί καλά σε άμυνα και επίθεση, έπαιξε σε ΟΛΟ το δεύτερο ημίχρονο. Ναι, ακριβώς, ολοστρόγγυλα 20 λεπτά! Ο Καλάθης που είναι ο καλύτερος οργανωτής και περιφερειακός αμυντικός της ομάδας βγήκε μόνο στα τελευταία 28 δευτερόλεπτα της τρίτης περιόδου για να μη ρισκάρει τέταρτο φάουλ (19:32 συνολικά στο δεύτερο μέρος). Ο Λεκαβίτσιους, ένας παίκτης ομάδας που δεν θα εκβιάσει προσπάθειες, είναι ικανός δημιουργός και καλός σουτέρ, μόλις αντικατέστησε τον Τζέιμς στο τρίτο δεκάλεπτο «ρίζωσε» στο παρκέ για τα υπόλοιπα 14:21 του αγώνα. Ο Ρίβερς, που ως μεγάλος σουτέρ μπορεί να πάρει «φωτιά» μετά από ένα κακό ξεκίνημα (άρχισε με 0/3, συνέχισε με 6/7) αποσύρθηκε μόνο στα τελευταία 3:14 της τρίτης περιόδου για ανάσες.

Συνολικά, στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξαν όλοι κι όλοι οκτώ παίκτες και πέρα από τους πέντε που τράβηξαν το κουπί είδαμε τον Τζέιμς για 5:39 (αντί για 16:17 στο πρώτο 20λεπτο), τον Αντετοκούνμπο για 28 δευτερόλεπτα και τον Γκέιμπριελ για 3:14. Ούτε Βουγιούκα, ούτε Πέιν, ούτε Όγκαστ, ούτε τίποτα… Η απουσία Παππά, Λοτζέσκι και Ντένμον παραδόξως βοήθησε τον προπονητή, αφού του έβαλε λιγότερα διλήμματα και απλούστευσε τα πράγματα γι’ αυτόν.

Η διαχείριση κρίσεων απαιτεί γενναίες αποφάσεις, έστω κι αν καμιά φορά είναι άδικες. Ο Τσάβι Πασκουάλ επέλεξε να είναι λιγότερο δημοκρατικός για έναν πιο αποτελεσματικό Παναθηναϊκό, που σε περίπτωση ήττας θα έμπλεκε ακόμη και γι’ αυτή την πρόκριση. Είναι κατανοητό για έναν προπονητή που βιώνει την καθημερινότητα της ομάδας και βλέπει την προσπάθεια των παικτών να θέλει να τους επιβραβεύσει. Όμως συχνά όταν θες να είσαι δίκαιος με όλους αδικείς την ομάδα και τη συνοχή της. Σε αυτή την παγίδα είχε πέσει ο Καταλανός προπονητής μέχρι χθες στις… 23:00. Και τελικά, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, το «λίγοι και καλοί «θριάμβευσε» του… «όλοι κι ό,τι βγει».

Είναι προφανές, ωστόσο, πως αυτό δεν μπορεί να γίνεται εσαεί, μήτε είναι πανάκεια για όλα τα προβλήματα του Παναθηναϊκού. Ακολουθεί διαβολοβδομάδα, στα play offs θα υπάρχουν ανά 3-4 μέρες ματς-«φωτιά» που θα κρίνουν μια ολόκληρη σεζόν, ενώ (με το καλό) μπορεί να υπάρξει και τριήμερο Final Four. Εκεί είναι φύσει αδύνατο να παίξουν 38-40 λεπτά Καλάθης, Γκιστ και Σίνγκλετον. Σε μια τέτοια περίπτωση οι «πράσινοι» θα κινδυνεύσουν να πάθουν ό,τι και η Εθνική στο Ευρωμπάσκετ, που βρήκε μια καλή χημεία όταν ο Κώστας Μίσσας έκλεισε το rotation αλλά στέρεψε από δυνάμεις στο δεύτερο ημίχρονο του προημιτελικού με τη Ρωσία. Ο Καλάθης υπήρξε… παθών και σίγουρα απεύχεται το deja vu.

Όπως κάθε ομάδα που χτίζεται από την αρχή-γιατί παρότι είμαστε πια στα μέσα Μάρτη ο Παναθηναϊκός θυμίζει τέτοια με τις τελευταίες προσθήκες-θα πρέπει σε αυτό το χθεσινό λειτουργικό σχήμα να προστίθενται σταδιακά πρόσωπα και στοιχεία. Έστω κι αν ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος. Ο Τζέιμς δεν είναι αδύνατο να συνυπάρξει με τον Καλάθη και πέρσι στο τέλος της σεζόν αποδείχτηκε περίτρανα. Όμως μέχρι να διαχωριστούν ξανά με σαφήνεια οι ρόλοι τους και να μην μπλέκει ο ένας στα πόδια του άλλου, ίσως σε διαφορετικές πεντάδες να αποδίδουν αμφότεροι καλύτερα. Ο Βουγιούκας και ο Πέιν έχουν πλούσιο επιθετικό ταλέντο, αλλά εφόσον χάνουν στα μετόπισθεν περισσότερα από όσα προσφέρουν μπροστά θα αγωνίζονται λίγο και σε ειδικές συνθήκες. Ο Λοτζέσκι και ο Ντένμον μπορούν να προσφέρουν το σταθερά καλό σουτ που λείπει δίπλα σε Καλάθη και Τζέιμς, αλλά πρέπει να αρκεστούν για την ώρα σε αυτό. Ο Γκέιμπριελ και ο Αντετοκούνμπο είναι ικανοί να φέρουν ενέργεια από τον πάγκο και πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτό το ρόλο. Ο Παππάς που δεδομένα θα δει το χρόνο του με την άφιξη του Τζέιμς να περιορίζεται πρέπει να απαλλαγεί από την πίεση να δείξει τι μπορεί να προσφέρει γιατί το ξέρουμε όλοι. Και οι Όγκαστ και Μήτογλου, που έχουν σημειώσει μέσα από τις προπονήσεις πρόοδο που γίνεται εμφανής στο πρωτάθλημα, θα πρέπει να περιμένουν τη σειρά τους.

Ένας «σφιχτός» και λειτουργικός Παναθηναϊκός, με σαφείς ρόλους, πρωταγωνιστές και… κασκαντέρ, σίγουρα έχει περισσότερες πιθανότητες να διεκδικήσει παρουσία σε Final Four ακόμη και με μειονέκτημα έδρας από ό,τι μια ομάδα που προσπαθεί να τους έχει όλους χαρούμενους και στο τέλος δεν χαίρεται κανένας…

Follow @ChristosRobolis