Στο Ταλίν παραλίγο να προσγειωθούμε απότομα

Εκτιμώ απεριόριστα το χιούμορ του Μίκαελ Σκίμπε, την καλή του διάθεση, τον ευπροσήγορο του χαρακτήρα. Θα χρειαστεί αρκετός χρόνος, ωστόσο, για να εκτιμηθεί με ακρίβεια το τι ακριβώς θέλει να πετύχει όσον αφορά την ανάπτυξη του παιχνιδιού της Εθνικής ομάδας. Στα τρία επίσημα παιχνίδια της Εθνικής δεν έγινε αντιληπτή κάποια συγκεκριμένη φιλοσοφία. Ίσως ο κόουτς έχει αρχίσει από τα βασικά.

Το πιο βασικό για την Εθνική εννοείται πως είναι η επιστροφή στις παλιές καλές μέρες της αξιόπιστης ανασταλτικής λειτουργίας. Ό,τι είχε η Εθνική δηλαδή επί των ημερών του Ρεχάγκελ και του Σάντος. Όταν η άμυνά σου ανταποκρίνεται τότε για να κερδίζεις το Γιβραλτάρ την Κύπρο και την Εσθονία χρειάζονται λίγα πράγματα που μπορούν να σου τα δώσουν παίκτες με ποιότητα. Από τη μέση και μπροστά η Εθνική διαθέτει τέτοιους. Για να νικήσεις όμως τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη σε περίπου ένα μήνα θα χρειαστεί να ετοιμάσεις και κάτι για την επίθεση. Ίσως μέχρι τότε ο Σκίμπε κάτι να έχει σκεφτεί και να έχει διδάξει…

Στο ματς με την Εσθονία η Εθνική ήταν άτυχη και τυχερή μαζί. Άτυχη γιατί μέσα στο πρώτο τέταρτο έχασε από τραυματισμούς δυο από τους τέσσερις της αμυντικής τετράδας. Τυχερή γιατί τα σουτ των Εσθονών είτε δεν έβρισκαν στόχο είτε προσέκρουαν στα σώματα των Ελλήνων διεθνών που έπεφταν ηρωικά προς την μπάλα. Οι σωτήριες αποκρούσεις του Καρνέζη δεν ήταν θέμα τύχης αλλά ικανότητας του διεθνούς τερματοφύλακα.

Όσοι είδαν το παιχνίδι μέτρησαν ότι εκτός από τα δυο γκολ η Εθνική απείλησε μόνο μια φορά όταν το σουτ του Μάνταλου βρήκε το δοκάρι. Απέναντι σε μια μικρής δυναμικότητας ομάδα το να μην δημιουργείς ευκαιρίες συνιστά πρόβλημα. Το να μην το αναγνωρίζεις όπως έκανε ο Σκίμπε στη συνέντευξη τύπου ελπίζω να συνιστά απλώς μια διπλωματική τοποθέτηση. Όταν ισχυρίζεσαι όμως ότι ο Μπακασέτας ήταν από τους διακριθέντες τότε βλέπεις πράγματα που όλοι οι υπόλοιποι αδυνατούμε να δούμε.

Υπάρχουν λόγοι βέβαια που συνιστούν σοβαρές δικαιολογίες για την «ανεμική» επιθετική παρουσία της Εθνικής. Πρώτος και καλύτερος η απουσία του Κώστα Φορτούνη και στη συνέχεια η απουσία του Ανδρέα Σάμαρη. Με αυτούς στη μεσαία γραμμή η ομάδα γίνεται πιο παραγωγική και έχει τη δυνατότητα να κρατήσει περισσότερη ώρα την μπάλα στην κατοχή της. Σε ένα μήνα από τώρα η Βοσνία θα πρέπει να δει την Εθνική μας με όλα της τα στελέχη ετοιμοπόλεμα και τον Σκίμπε έχοντας ξεμπερδέψει με τα της αμυντικής λειτουργίας, έτοιμο, με ιδέες για το πώς μπορούμε να γίνουμε απειλητικοί επιθετικά.

Έχοντας το απόλυτο με τρεις νίκες και εννιά βαθμούς και με κοινή διαπίστωση ότι το κλίμα στην εθνική ομάδα θυμίζει αυτό του παλιού καιρού οι μεμψιμοιρίες περιττεύουν. Όπως λέει και ο κόουτς «φάγαμε αρκετό ξύλο τα τελευταία δυο χρόνια». Ας χαρούμε την νίκη τόσο όμως όσο χρειάζεται για να αποφύγουμε την ανώμαλη προσγείωση.