Ο Ολυμπιακός έκανε στο Τορίνο τα απολύτως λογικά. Αλλωστε, για τον προπονητή του, όσο καλά και να γνωρίζει τον οργανισμό Ολυμπιακός, θα ήταν εντελώς αντι-ποδοσφαιρικό να κάνει κάτι διαφορετικό με μόλις δύο ημέρες προπονήσεων. Τοποθέτησε, λοιπόν, την ομάδα του για έναν αγώνα κόντρα στη Γιουβέντους στο Τορίνο. Με τη γνώση και τη συναίσθηση, δηλαδή, ποια ομάδα αντιμετωπίζει...
Εσφιξε τις γραμμές του με το σχηματισμό, έβαλε τους παίκτες στις κανονικές τους θέσεις, ακόμη και αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να ξεκινήσει ο νεαρός Νικολάου, έδωσε ανασταλτικές βοήθειες στον Οτζίτζα, τις οποίες αυτή τη στιγμή δεν μπορεί κανείς άλλος να δώσει καλύτερα εκτός του Ρομαό που χαραμιζόταν στο κέντρο της άμυνας και μπήκε στον αγώνα με τον πρφανή στόχο. Να κρατήσει όσο το δυνατό περισσότερη ώρα το μηδέν.
Με το βασικό στόχο, δηλαδή, που μπαίνουν χρόνια τώρα όλες οι ελληνικές ομάδες σε αγώνες απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους. Οι οποίοι ειναι ποιοτικά, αλλά και σε όλα τα επίπεδα, πολύ καλύτεροι από εκείνες. Γνωρίζοντας μεν ότι οι πιθανότητες είναι λίγες, αλλά ξέροντας δε ότι κάπως έτσι έχουν υπογραφεί μερικές από τις μεγαλύτερες ελληνικές νίκες σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Είτε από τον Ολυμπιακό είτε και από άλλες ομάδες της χώρας μας. Με ένα γκολ, ας πούμε, όπως στο σουτ με πολύ καλές προϋποθέσεις του Σεμπά.
Αυτό το γκολ δεν ήρθε, η Γιουβέντους το πέτυχε και έγινε το αναμενομενο. Αλλα και τότε ο Ολυμπιακός, ο Τάκης Λεμονής με λίγα λόγια, λειτούργησε επίσης με σύνεση. Οι σωστές κινήσεις, τη σωστή ώρα, ακόμη και αν δεν έδωσαν αποτέλεσμα. Εδωσαν, όμως, μια εμπιστοσύνη που είχε χαθεί τις προηγούμενες ημέρες. Αρκεί να μπορεί να αξιοποιηθεί με τον τρόπο που τής πρέπει.
Υπάρχει, τώρα που ο Ολυμπιακός προέρχεται από μαζεμένα ανεπιτυχή αποτελέσματα, μία νίκη σε έξι αγώνες για την ακρίβεια, ένας κίνδυνος. Δεν τον προκαλούν οι τρεις ήττες και οι δύο ισοπαλίες. Αλλωστε, αυτές φέρουν την υπογραφή του προκατόχου του Λεμονή. Τον προκαλεί η διαφορετική προς το καλύτερο εικόνα που είχε ο Ολυμπιακός στο πιο δύσκολο από όλα τα επίσημα ματς που είχε δώσει μέχρι τώρα.
Το γεγονός ότι η ομάδα ήταν βελτιωμένη, με άλλες πια επιλογές, με "βαριά χαρτιά" εκτός, με ποδοσφαιριστές που δεν εμπιστευόταν ο Χάσι και εμπιστεύτηκε ο Λεμονής, βάζει στο κάδρο όχι εκείνους που έπαιξαν, αλλά εκείνους που δεν έπαιξαν στο Τορίνο. Διότι στην έδρα της Γιουβέντους οι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν δεν είχαν απλώς και μόνο καλύτερη αγωνιστική συμπεριφορά. Αλλά ήταν και πιο συγκεντρωμένοι, πιο πειθαρχημένοι, πιο εργατικοί, σεβάστηκαν περισσότερο τις ανάγκες της ομάδας, παρά τις δικές τους.
Αυτό αυτομάτως δημιουργεί εντυπώσεις για εκείνους που έμειναν εκτός. Ομως το γεγονός ότι ο Προτό έκανε τόσες εξαιρετικές επεμβάσεις, δεν (πρέπει να) σημαίνει ότι ο Καπίνο είναι χειρότερος ή καλύτερος από αυτό που ήταν. Ή ο Καρσελά. Ή ο Μαρίν. Ή ο Ζιλέ. Ή ο Τζούρτζεβιτς.
Ο Ολυμπιακός, με λίγα λόγια, δεν θα πρέπει να πέσει στην παγίδα να απαξιώσει ποδοσφαιριστές που με την Γιουβέντους έμειναν εκτός, επειδή βελτιώθηκε η εικόνα της ομάδας. Γιατί έτσι, ακόμη και αν έχει κάνει ένα καλό, θα έχει κάνει κι ένα κακό στον εαυτό του. Είναι βέβαιο ότι αυτό γνωρίζει πολυ καλά πώς να το αποφευγει ο Λεμονής, ένας προπονητής που έτσι κι αλλιώς γνωρίζοντας απ' έξω και ανακατωτά την ιδιοσυγκρασία του συλλόγου που έχει αναλάβει, ξέρει πώς να φροντίζει την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών του.
Οπως ξέρει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να τού περισσεύει, ειδικά φέτος που η ομάδα του τόσο νωρίς έχει βρεθεί να κυνηγάει σε δύο διοργανώσεις και συνολικά θα πρέπει να αντεπεξέλθει σε τρεις, σε υψηλούς ρυθμούς. Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός στο Τορίνο κέρδισε ποδοσφαιριστές και αυτοί δεν ήταν λίγοι, Προτό, Νικολάου οι πρώτοι, τον Κούτρη ξανά, τους Σεμπά και Πάρντο που ένιωσαν και πάλι εμπιστοσύνη από τον προπονητή, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξει κάτι σε σχέση με τους υπόλοιπους, που επίσης είναι βέβαιο ότι θα τού είναι πολύτιμοι στη συνέχεια...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
