Το βήμα προς τα εμπρός και το απόλυτο…

Συγκρατημένη αισιοδοξία αλλά και εγρήγορση ενόψει της συνέχειας είναι τα βασικά στοιχεία που προέκυψαν στο τριφύλλι, μετά τη νίκη στην άδεια Λεωφόρο απέναντι στην ταλαντούχα ομάδα του Αγρινίου.

Αν θέλουμε να ξεκινήσουμε με τα θετικά για τους πράσινους θα σταθούμε στο δημιουργικό-επιθετικό κομμάτι, όπου η ομάδα του Στραματσόνι έκανε το καλύτερο της παιχνίδι στη φετινή σεζόν.

Του Βαγγέλη Νεραντζιά

Η δουλειά του Ιταλού τεχνικού όσον αφορά το δημιουργικό σκέλος έχει αρχίσει να φαίνεται, το 4-3-3 άρχισε να «κουμπώνει» και το τριφύλλι μοιάζει να βρίσκει εναλλακτικό τρόπο ώστε να διασπά τις πολυπρόσωπες αντίπαλες άμυνες.

Οι Αμπέντ, Κλωναρίδης έκαναν εξαιρετικό ματς, ο Πέτριτς ήταν μετά από καιρό πολύ αποτελεσματικός, ενώ σε γενικές γραμμές μεσοεπιθετικά δεν υστέρησε κανένας, ακόμη κι αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο είχαν διάθεση να ταλαιπωρήσουν την αντίπαλη άμυνα. Πλέον ο Παναθηναϊκός ελπίζει ότι με την έλευση του Μπουμάλ, το 4-3-3 του Στραματσόνι θα είναι όλο και πιο πολύ ελκυστικό, ενώ θεωρείται δεδομένο ότι και ο Μπεργκ κάποια στιγμή θα βρει τα πατήματα του και θα δώσει τις επιπλέον λύσεις.

Το συγκεκριμένο σχέδιο δεν ήταν εύκολο να εφαρμοστεί άμεσα καθώς το καλοκαίρι οι πράσινοι έφτιαξαν το ρόστερ τους χωρίς να ρίξουν το βάρος στα άκρα, κάτι που τους έκανε προβλέψιμους για τις αντίπαλες άμυνες και φυσικά αναποτελεσματικούς, καθώς και στον άξονα υπήρχαν δυσκολίες από τη στιγμή που η ομάδα δεν διαθέτει έναν επιτελικό μέσο εγνωσμένης αξίας.

Από κει και έπειτα κόντρα στον Παναιτωλικό φάνηκαν και αδυναμίες… Τρικυμία στα μετόπισθεν στο ξεκίνημα του αγώνα, αρκετά προσωπικά λάθη στην τετράδα της άμυνας και έλλειψη τρεξιμάτων στον άξονα της μεσαίας γραμμής, μιας και ο Εσιέν θέλει χρόνο, την ώρα που απουσίαζε και ο Ζέκα. Το θέμα της αμυντικής λειτουργίας είναι σύνθετο, καθώς αφορά όλη την ομάδα, αλλά είναι δεδομένο ότι οι αμυντικοί του τριφυλλιού εμφάνισαν σημάδια έλλειψης συγκέντρωσης και αυτό είναι ένα κομμάτι που χρειάζεται βελτίωση. Όπως και να έχει η άμυνα ξεκινάει από την επίθεση και αυτό είναι κάτι που πρέπει να απασχολήσει τον Στραματσόνι και τους παίκτες του.

Συμπερασματικά, το πρόσημο για τον Παναθηναϊκό είναι θετικό, γιατί επέστρεψε στις νίκες μετά το… φιάσκο της Κομοτηνής, αλλά και γιατί έπαιξε ποδόσφαιρο αξιώσεων χωρίς να εμφανίσει σημάδια αγγαρείας και έλλειψης διάθεσης που βλέπαμε στο πρόσφατο παρελθόν. Το θέμα είναι πόσο μπορεί να βελτιωθεί, αυτό όμως είναι κάτι που θα το δούμε σε βάθος χρόνου.

Υ.Γ. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τη διάθεση της Πολιτείας να εξοντώσει τον Παναθηναϊκό (σ.σ. ως συνήθως τα τελευταία χρόνια) με πρόστιμα και άλλα ωραία... Το πιο αστείο είναι το κλείσιμο της θύρας 13, μέτρο που μόνο ένταση μπορεί να φέρει και φυσικά μεγαλύτερο εκνευρισμό στις τάξεις των πράσινων οπαδών.

Υ.Γ. 1 Για πρώτη φορά στην ιστορία του αθλητισμού μια ομάδα έχει παίξει 15 παιχνίδια και όμως έχει κάνει το 16Χ16… Κάποια στιγμή θα το πιστέψουμε κι εμείς!!!