Αγάλι-αγάλι γίνεται η Εθνική, ομάδα

Από την ανακοίνωση των κλήσεων του Φώτη Κατσικάρη στα μέσα Ιουλίου, είχα επισημάνει πως η «παγίδα» που θα πρέπει να αποφύγει φέτος η Εθνική, είναι πως στο μπάσκετ δε φτάνει μόνο το ταλέντο. Σίγουρα, το υλικό που έχει να διαχειριστεί φέτος ο Έλληνας τεχνικός, έχει ανεβάσει τον πήχη των απαιτήσεων πολύ ψηλά, ενώ με δεδομένο πως για κάποιους της παλιάς φρουράς ίσως να είναι το τελευταίο μεγάλο εθνικό τουρνουά που συμμετέχουν, έχουν βάλει τη λέξη «ΠΡΕΠΕΙ» στην ημερήσια διάταξη, όσο ποτέ άλλοτε.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Για να κατακτηθεί όμως η κορυφή, δεν αρκούν μόνο τα πρέπει. Το συγκεκριμένο ρόστερ, δείχνει πως το μόνο που έχει να φοβηθεί –πλην των αγωνιστικών που λογικά θα λύνονται όσο φτάνουμε στη τελική φάση- είναι η αποδοχή των ρόλων του καθενός. Όταν έχεις δώδεκα σούπερ παίκτες, η επιτυχία μπορεί να εξαρτηθεί περισσότερο από το κατά πόσο όλοι θα βάλουν το «εγώ» κάτω από το «εμείς», παρά από ένα μεγάλο σουτ ή μία καλά οργανωμένη επίθεση. Αυτή νομίζω πως είναι και η καθημερινή δουλειά που κάνει ο ομοσπονδιακός τεχνικός, αλλά και οι διεθνείς, δουλεύοντας, εκτός από το παρκέ και τον ψυχισμό τους. Το τουρνουά της Ξάνθης είναι νομίζω η ευκαιρία για την τελική επιλογή, ώστε στο Ακρόπολις την επόμενη εβδομάδα να παρουσιαστεί η δωδεκάδα που θα πάει στην Κροατία.

Στο κατάμεστο κλειστό της Ακριτικής πόλης (η επαρχία “διψάει” αποδεδειγμένα για αθλητισμό) η Εθνική με αντίπαλο την μειωμένης δυναμικότητας, Τσεχία, έδειξε εμφανή πρόοδο σε σχέση με το φιλικό της Κωνσταντινούπολης. Εκτός από την πίεση που δεδομένα εφαρμόζει στην (εξαιρετική κατά διαστήματα) άμυνα της πάνω στη μπάλα και τις βοήθειες που βγαίνουν ολοένα και περισσότερο –για να καλυφθεί η αμυντική αδυναμία στο πικ εν ρολ-, έδειξε να αρχίζει να λειτουργεί πιο ορθολογικά και στην επίθεση. Παρότι υπήρχαν και πάλι διαστήματα δυσλειτουργίας και… ψαξίματος, είδαμε περισσότερες συνεργασίες, αξιοποίηση των ατού μας (ενθαρρυντική η άνοδος Κουφού-Αντετοκούνμπο), έλεγχο του ρυθμού και μεγαλύτερη συγκέντρωση στο πλάνο.

Τα ριμπάουντ –χωρίς να είναι ασφαλές δείγμα η Τσεχία- κατέληγαν με ευκολία σε ελληνικά χέρια, οι αιφνιδιασμοί (μονόδρομος για το στυλ που μας ταιριάζει η όσο το δυνατόν συχνότερη εκδήλωσή τους) αυξήθηκαν και κυρίως οι περισσότεροι διεθνείς, δείχνουν να λύνονται από την προετοιμασία και να πλησιάζουν στις απαιτήσεις των ρόλων τους. Ακόμα, παρότι η διοργάνωση πλησιάζει, έχουμε μακρύ δρόμο να διανύσουμε για να είμαστε αυτοί που πρέπει. Οποιοδήποτε θετικό ή αρνητικό συμπέρασμα εκφράζεται υπερβολικά, κινδυνεύει να βγει εκτεθειμένο. Χρειάζεται υπομονή για να γίνει η Εθνική, ομάδα. Αν τα καταφέρει (ή αλλιώς αν προλάβει), υπάρχουν οι προϋποθέσεις το αποτέλεσμα να είναι απολαυστικό…

Follow @ZervasNikolaos