Απονομή δικαιοσύνης, σε τελικό μύθο για τη μπασκετάρα

Έμελλε το Βερολίνο να είναι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για όλες τις αποτυχίες και τα πεταμένα εκατομμύρια της ΤΣΣΚΑ Μόσχας τα τελευταία χρόνια. Έμελλε στο ίδιο γήπεδο, να διαδραματιστεί ένα ακόμα θρίλερ, επτά χρόνια μετά. Η μία φιναλίστ να έχει διαφορά είκοσι πόντων στο πρώτο ημίχρονο και η έτερη να το γυρνάει, με την ίδια όμως κατάληξη που είχε η κούπα του Παναθηναϊκού το 2009. Οι Ρώσοι μπορούν πλέον να πανηγυρίζουν, γιατί είναι δίκαια νικητές. Μπορεί να χρειάστηκε για μία ακόμα φορά να πάνε στον… άλλο κόσμο, αλλά αυτή τη φορά επέστρεψαν, ενώ όλα έδειχναν πως θα μείνουν και αυτό το βράδυ εκεί.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Τι να πρωτοπείς και τι να πρωτογράψεις αγωνιστικά γι΄ αυτό το μύθο, την ανατροπή που λίγο έλλειψε να αφήσει πίσω τη μεγαλύτερη μέχρι απόψε, που παρέμεινε του Ολυμπιακού στην Πόλη. Κοινή πρωταγωνίστρια των παραπάνω, θετικά και αρνητικά η ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη, που έγινε ο δεύτερος Έλληνας που κατέκτησε Ευρωλίγκα. Θα ακολουθήσουν κι’ άλλοι… Η ουσία είναι πως μόνο το μπάσκετ μπορεί να δώσει τέτοιες συγκινήσεις. Μας χόρτασε πάλι όσο δεν πάει. Παράλληλα απένειμε δικαιοσύνη, διότι ο μαθητής Ιτούδης, καθ΄ όλη τη διάρκεια της σεζόν παρουσίασε πολύ καλύτερη ομάδα από του δασκάλου του. Στις κρίσιμες στιγμές του Final Four μάλιστα, ετοίμασε όσο πιο άψογα θα μπορούσε ένας κόουτς την ομάδα του.

Οι άμυνες που σχεδίασε και έβγαλε στο παρκέ η ΤΣΣΚΑ ήταν ανυπέρβλητες. Αποτυπώνονται στο 50-30 του ημιχρόνου, προβάδισμα που αν είχε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, θα είχε γίνει ήδη η απονομή. Τα προηγούμενα… αμαρτήματα και η αναμενόμενη αφύπνιση της Φενέρμπαχτσε όμως, φρονώ πως δεν ώθησαν κανέναν να φύγει από την τηλεόρασή του για να πάει για ποτό. Όταν η τουρκική ομάδα με την επιθετική άμυνά της, τις ταρζανιές των Ντίξον και Άντιτς και την άνοδο του Ούντο, άρχισε να ροκανίζει τη διαφορά, ήταν σχεδόν βέβαιο πως τα χέρια όλων των παικτών της «αρκούδας» θα έτρεμαν. Και ας ήταν εκπληκτικά ώριμος ο Τεόντοσιτς των έξι χαμένων Final Four και ας είχε κάνει πάρτι μέχρι εκείνο το σημείο ο Ντε Κολό και ας είχαν παρουσιαστεί σχεδόν από το πουθενά πρωταγωνιστές όπως οι Χίγκινς και Χριάπα. Ο τελευταίος και αν «ξέπλυνε» τις αμαρτίες του Μιλάνου με το καλάθι που έστειλε το ματς στην παράταση.

Το φαινόμενο ΤΣΣΚΑ, μέχρι την παράταση, χρίζει ψυχολογικής μελέτης από τους κορυφαίους γιατρούς του πλανήτη και η λογική λέει πως η διατριβή τους θα γεμίσει τόμους. Το έξτρα πεντάλεπτο όμως ίσως να διαλύσει μία και καλή αυτά τα φαντάσματα. Με τα προγνωστικά πλέον σε βάρος της, με την Φενέρμπαχτσε να έχει τη ψυχολογία και τον κόσμο και τον Σλούκα να βάζει τρίποντο για το +3, η ΤΣΣΚΑ αντέδρασε. Χάρη στους Ντε Κολό και Τεόντοσιτς και στην ψυχραιμία του Κάιλ Χάινς. Πόσο κρίμα θα ήταν να μη γευτούν και φέτος το νέκταρ της πρωτιάς… Τους αξίζει και με το παραπάνω και ας πήγαν να… διώξουν μέσα από τα χέρια τους ένα ακόμα τρόπαιο. Η αντίδραση του Βατούτιν στο τέλος του ματς, νομίζω πως είναι όλο το Final Four. Κραυγή που ακούστηκε μέχρις τις όχθες του Βόλγα. Αξίζουν και σε αυτόν πολλά credits γιατί δεν τα παράτησε ποτέ. Ακόμα και στην παράταση, πήγε δίπλα στους παίκτες και τον προπονητή για να συμπαρασταθεί.

Όσο για την Φενέρ, νομίζω πως μόνο αποτυχημένη δε μπορεί να θεωρηθεί. Έκανε ένα ακόμα βήμα παραπάνω από πέρυσι και κυρίως, δεν παράτησε ποτέ έναν τελικό που άλλοι θα είχαν απογοητευτεί. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μπορεί να μην κατάφερε να παρουσιάσει η ομάδα του μπάσκετ ιδιαίτερων αξιώσεων σε αυτό το Final Four, ίσως να μη δικαιούται καν να είναι στον τελικό, όμως με δεδομένο πως θα διατηρήσει τον «κορμό» ίδιο και του χρόνου, έχει προετοιμάσει το έδαφος για την πρώτη τουρκική Ευρωλίγκα και μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη. Πως; Στο δεύτερο μέρος άφησε κατά μέρους της τακτικές (είχε ηττηθεί κατά κράτος από τον μαθητή του στο πρώτο) και πόνταρε στο ένστικτο και το ατομικό ταλέντο των παικτών του.

Με σύμμαχο τις αυτοκτονικές τάσεις της ΤΣΣΚΑ, κατάφερε σχεδόν να πάρει το τρόπαιο. Το έχασε για ένα αμυντικό ριμπάουντ (καλάθι Χριάπα), όπως έχει πάρει άλλα σε μία λεπτομέρεια. Ίσως να μη χρειαζόταν καν αυτό το ριμπάουντ, αν ο Βέσελι δεν πέταγε στο καλάθι των αχρήστων 9 (!) ολόκληρες βολές. Με τα αν όμως… Οι εμπειρίες που πήραν οι πρωτάρηδες παίκτες του, θα είναι πολύτιμες για τη συνέχεια και θα τους βοηθήσει να παίξουν ακόμα καλύτερα. Φέτος, αυτή ήταν η ΤΣΣΚΑ και μπράβο της…

Υ.Γ. Στο άρθρο μου πριν το Final Four, έγραφα πως διαισθάνομαι πως ήρθε η ώρα της ΤΣΣΚΑ. Η διαίσθηση δεν γινόταν σιγουριά, λόγω αυτού που είδαμε στο δεύτερο ημίχρονο… Μπασκετικά ήταν μία σκάλα πάνω απ' όλους και στο Βερολίνο νίκησε και τον... εαυτό της.

Y.Γ.2 Εξωπραγματικός Γιάννης Μπουρούσης, εξαιρετικός Σλούκας, ο οποίος είναι στην ελίτ εδώ και χρόνια και όχι φέτος. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει ακόμα πολλά να κάνει. Πρωταθλητής Ευρώπης ο Δημήτρης Ιτούδης. Ελλάδα παντού, ή αλλιώς, Ελλαδάρα-μπασκετάρα.