Ο λογικός Σλούκας και η λάθος… διαπραγμάτευση

Το εγχείρημα του Ολυμπιακού να πείσει έναν από τους πιο «καυτούς» ελεύθερους γκαρντ στην αγορά, είχε εξ’ αρχής πολύ υψηλό βαθμό δυσκολίας. Ακόμα και αν πρόκειται για ένα «δικό» του παιδί, που αγαπήθηκε και αγάπησε, του προσφέρθηκαν και πρόσφερε αρκετά πράγματα στην εξαετή παραμονή του στην ομάδα. Ο Κώστας Σλούκας, είχε στα χέρια του προτάσεις από τεράστια κλαμπ, κάτι που κέρδισε με το «σπαθί» του και την ραγδαία βελτίωση που παρουσιάζει χρόνο με το χρόνο στο παιχνίδι του. Οι «ερυθρόλευκοι», είχαν και αυτοί ισχυρά όπλα στη φαρέτρα τους, αποδείχθηκε όμως πως δεν ήταν αρκετά.

Παρόλο που στην κυριολεξία «τρύπησαν» για τα ελληνικά δεδομένα το… ταβάνι τους με την τελική πρόταση που του κατέθεσαν και του έδωσαν με κάθε τρόπο να καταλάβει πόσο τον θέλουν, επιβεβαιώθηκε πως ήταν το αουτσάιντερ. Λαμβάνοντας υπόψη την επαγγελματική λογική, που τελικά έβαλε μπροστά ο 29χρονος παίκτης, στην καλύτερη δηλαδή ηλικία της καριέρας του. Η Φενέρμπαχτσε, από τη στιγμή που έλυσε το θέμα των πολλών μηνιάτικων που χρωστούσε στους παίκτες και κυρίως, εξασφάλισε την παραμονή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς για τουλάχιστον ένα χρόνο, ήταν η σχεδόν βέβαιη και πιο ασφαλής επιλογή για το μέλλον του. Οι προτάσεις από Ολυμπιακό και Μπαρτσελόνα και η… σκιά της ΤΣΣΚΑ που πλησίαζε, την ανάγκασαν να φτάσει τα δύο εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να τον… βοηθήσει να αποφασίσει οριστικά.

Παρόλο που στην γειτονική χώρα και στον σύλλογο επικρατεί αβεβαιότητα, η παρουσία του Σέρβου προπονητή, έπαιξε τον μεγαλύτερο ρόλο στην απόφασή του Σλούκα. Βάζοντας όλα τα παραπάνω στο ζύγι με την τοξική κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ, την κακή εικόνα που δημιουργήθηκε στην πρώην ομάδα του φέτος με τις πληρωμές και τις αγωνιστικές προοπτικές για συμμετοχή σε Final Four-κατάκτηση της Ευρωλίγκας που έχει με την Φενέρ, δεν υπάρχει κανείς που να αμφιβάλει πως η απόφασή του ήταν αυτονόητη και απολύτως λογική. Ίσως το επιχείρημα αυτό να ήταν πιο τρανταχτό –από τη στιγμή που στο μυαλό του μπαίνουν ορθώς οι εγγυήσεις- αν επέλεγε τη Μπαρτσελόνα η την ΤΣΣΚΑ Μόσχαας, ομάδες με σαφώς πιο μεγάλη σιγουριά απ’ τις ελληνικές και τις τουρκικές.

Κανείς λοιπόν δε μπορεί να κατηγορήσει τον Σλούκα για την απόφασή του (όπως και κανενός επαγγελματία αθλητή εν έτη 2019), όπως και κανείς δε μπορεί να προσάψει στον Ολυμπιακό, πως αυτή τη φορά δεν χειρίστηκε στην εντέλεια το θέμα του, δίνοντας του το καλύτερο που μπορούσε. Σε ότι αφορά τις εγγυήσεις, που κατ’ εμέ έπαιξαν τον μικρότερο ρόλο στην απόφαση, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε κάτι. Το πρόβλημα των πληρωμών στην πρώην ομάδα του, δεν προέκυψε από καπρίτσιο των ιδιοκτητών της, οι οποίοι ξύπνησαν ένα πρωί και αποφάσισαν να μην πληρώνουν τους παίκτες στην ώρα τους. Ο πρότερος βίος τους, τον οποίο έζησε ο Σλούκας, τα λέει όλα. Το πρόβλημα, που αν δεν υπήρχε το ηχητικό Πρίντεζη, θα το ήξεραν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και το πολύ 100-200 ακόμα άνθρωποι, προέκυψε λόγω της γνωστής δικαστικής διαμάχης, που επέφερε «πάγωμα» λογαριασμών, ήτοι έλλειψη ρευστότητας.

H τροπή που έχει πάρει η υπόθεση με τις συνεχόμενες δικαστικές νίκες των αδελφών Αγγελόπουλων, φανερώνει έμπρακτα πως το πρόβλημα ήδη λύνεται και θα λυθεί οριστικά ως τα τέλη του καλοκαιριού, σε συνδυασμό με την φερεγγυότητα του πρόσφατου παρελθόντος, αποτελούν την καλύτερη δυνατή εγγύηση για το οικονομικό. Χωρίς αυτό να υποχρεώνει βέβαια τους ήδη υπάρχοντες αθλητές να υπομένουν τις καθυστερήσεις ή όσους δέχονται πρόταση να μην ανησυχούν για την συνέπεια των πληρωμών. Ο Σλούκας όμως γνωρίζει τους ανθρώπους που τον ήθελαν πίσω, όπως γνωρίζει πως έχοντας τους φίλους και πρώην συναθλητές του κάποια σεβαστά μηνιάτικα πίσω, δε θα μπορούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό με την περίπτωσή του, δίνοντας του π.χ. χρήματα μπροστά.

Ο 29χρονος γκαρντ επέλεξε και, επαναλαμβάνω ορθώς, με βάση την λογική την ασφάλεια και όχι το ρίσκο. Διότι δεδομένα ενδεχόμενη επιστροφή του, θα εμπεριείχε και αγωνιστικό ρίσκο, καθώς πλέον θα έπαιρνε, δικαίως, τον ρόλο του πρώτου «βιολιού» και οι απαιτήσεις-πίεση του κόσμου, θα ήταν τεράστιες. Χωρίς ανάλογου διαμετρήματος συμπαίκτες όπως οι Γουαναμέικερ, Μπογκντάνοβιτς, Γιούντο, Μέλι, Ντατόμε, Βέσελι και Κάλινιτς, φυσιολογικό είναι να μην υπάρχουν ανάλογες πιθανότητες διάκρισης. Ο ρόλος του μοναχικού καβαλάρη-ηγέτη είναι δύσκολος. Ο τελευταίος που αποφάσισε να τον υποδυθεί και μάλιστα με ανεπανάληπτη επιτυχία, ήταν ο Βασίλης Σπανούλης.

Παρόλο που η κάθε περίπτωση ανθρώπου και οι διαμορφωθείσες καταστάσεις είναι διαφορετικές, η απόφαση του αρχηγού των «ερυθρόλευκων» το 2011 να μείνει και να ηγηθεί με το μπάτζετ να πέφτει από τα 25 στα 7 εκατομμύρια, έχει πολλές ομοιότητες… ανασφάλειας με αυτή που θα έπαιρνε οκτώ χρόνια μετά ο Σλούκας, αποδεχόμενος την πρόταση του Ολυμπιακού.

Στο δια ταύτα και από τη στιγμή που ΟΛΑ τα θέματα που αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός τους τελευταίους μήνες ήταν γνωστά και δε γινόταν να λυθούν ως δια μαγείας στα μέσα Ιουνίου, θα ήταν προτιμότερο η πλευρά του παίκτη, από τη στιγμή που όπως αποδείχθηκε δεν ήταν αποφασισμένος 100% να επιστρέψει, να μη μπει καν σε διαπραγματεύσεις. Πρόκειται για ένα ευαίσθητο θέμα, που δεδομένα ενδεχόμενη αρνητική τροπή, θα δημιουργούσε απογοήτευση σε ανθρώπους που τον αγαπούν και έβλεπαν την επόμενη μέρα της ομάδας τους με αυτόν στην πρώτη γραμμή. Είναι τουλάχιστον άστοχο να πιστεύει κάποιος πως χρειαζόταν και τους «ερυθρόλευκους» για να ανεβάσει την τιμή του στην αγορά, οπότε, ίσως να ήταν πιο ορθό -όσο και αν αυτή η λέξη έχει διαγραφεί στις εποχές του επαγγελματισμού- να είχε ξεκαθαρίσει εξ’ αρχής μέσα του το αν θέλει ή όχι να κάνει το μεγάλο βήμα.

Σε μία τόσο δύσκολη στιγμή για την ζωή και την οικογένειά του, οποιεσδήποτε κραυγές εναντίον του είναι μη αποδεκτές και κατακριτέες, όπως και η έλλειψη σεβασμού σε οποιαδήποτε επαγγελματική απόφαση, είτε αυτή αρέσει ή όχι. Η λογική λέει πως πολύ δύσκολα θα υπάρξει άλλη διαπραγμάτευση στο μέλλον μεταξύ των δύο πλευρών, ο Ολυμπιακός δεδομένα πληρώνει και τα δικά του λάθη του παρελθόντος στην περίπτωσή του, όμως επειδή ποτέ δεν πρέπει να αποκλείουμε το παραμικρό, ορθώς οι «ερυθρόλευκοι» χειρίζονται με ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό την άρνηση.

Με δεδομένη την θέληση των αδελφών Αγγελόπουλων να ενισχύσουν σωστά την ομάδα και να γίνει μία νέα αρχή σε όλα τα θέματα (πρώτο μέλημα της ΚΑΕ πρέπει να είναι να φτιάξει το όνομά της στην αγορά και αυτό θα χρειαστεί τουλάχιστον μία σεζόν κανονικότητας), ο κόουτς Μπλατ, αν διαχειριστεί σωστά το ποσό που δινόταν για τον Σλούκα, έχει τη δυνατότητα να φτιάξει μια πολύ καλύτερη και με περισσότερη προοπτική ομάδα από τη φετινή που δεν… βλεπόταν από τον Ιανουάριο και έπειτα.