Η απώλεια του Παύλου Γιαννακόπουλου και μάλιστα αυτή την ιστορική για τον ίδιο και τον Παναθηναϊκό ημέρα, είναι κάτι που συγκίνησε άπαντες. Καλό παράδεισο σε έναν τεράστιο παράγοντα και κυρίως μεγάλο άνθρωπο, του οποίου η καθολική αποδοχή και ο σεβασμός από τους αντιπάλους, δείχνει ξεκάθαρα την αξία και την ηθική του. Θεωρώ πως δύσκολα θα δούμε ξανά ανάλογη συμπεριφορά και ανιδιοτελή αγάπη σε παράγοντα, αφού εκτός της επιτυχημένης ομάδας που δημιούργησε, πρόσφερε σε πολλούς και σημαντικότερους τομείς της ζωής.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Ο τρίτος τελικός διεξήχθη υπό την σκιά αυτής της δυσάρεστης είδησης, όμως το αποτέλεσμά του σίγουρα του πρόσφερε χαρά από εκεί ψηλά που βρίσκεται. Ο Παναθηναϊκός, επικράτησε ολοκληρωτικά από ένα σημείο και έπειτα του Ολυμπιακού, έκανε πειστικά το 2-1 σε ένα παιχνίδι που αν είχε παίξει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και είχε βάλει τις βολές, το… κοντέρ θα είχε γράψει 25+. Οι «ερυθρόλευκοι», δε μπόρεσαν ουσιαστικά να μπουν ποτέ στο πνεύμα του ματς, πλην της επιστροφής από το -10 στην αρχή και εκτός από του ότι δεν άλλαξαν τίποτα στην επίθεσή τους, δεν είχαν νοοτροπία νικητή και συγκέντρωση για να φτάσουν σε ένα ακόμα break. Προτού αναλύσει κανείς το πώς και το γιατί, οφείλει να σταθεί σε τρεις παράγοντες.
Πρώτον, ο Ολυμπιακός έχασε ουσιαστικά το σημερινό παιχνίδι από την Πέμπτη. Όταν έχεις κόντρα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα την ευκαιρία να κάνεις το 2-0 σπίτι σου και να αγγίξεις τον τίτλο και την πετάς στα σκουπίδια, είναι πολύ δύσκολο μέσα σε τρεις ημέρες να ορθώσεις ανάστημα, να σηκωθείς και να επαναλάβεις την προ εβδομάδας επιτυχία σου. Δεύτερον, η σημερινή εικόνα και αυτή του δεύτερου ημιχρόνου στον δεύτερο τελικό, με το αποκρουστικό επιθετικά μπάσκετ χωρίς λύσεις, ιδέες, ενέργεια, κυκλοφορία μπάλας και κίνηση χωρίς αυτή, δεν είναι τίποτε άλλο από το συνολικό αγωνιστικό πρόσημο ολόκληρης της σεζόν (με 6-7 εξαιρέσεις σε παιχνίδια Ευρωλίγκας).
Οι «ερυθρόλευκοι» είναι μία ομάδα στημένη λάθος σε πολλές θέσεις, με φανερές ελλείψεις, κακή χρησιμοποίηση ή αν θέλετε μη αξιοποίηση παικτών-κλειδιά (σ.σ. Στρέλνιεκς), που δε μπορεί να σταθεροποιήσει την απόδοσή της, πόσο μάλλον να φανεί συνεχώς ανταγωνιστική σε σειρά παιχνιδιών. Ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλος έχει περισσότερη ποιότητα στο ρόστερ, αθλητικότητα και παίκτες-προσωπικότητα σε καλύτερη ηλικία. Τρίτον και ίσως σπουδαιότερο, το γεγονός πως ο Ολυμπιακός, εκτός όλων των άλλων, έχασε φέτος την ικανότητά του να γυρίζει σε βάρος του διαφορές και να είναι σύνολο παικτών που βάζουν πάνω απ’ όλα την ομάδα. Η ευθύνη σε μεγάλο βαθμό ανήκει στον Γιάννη Σφαιρόπουλο και όλα αυτά ισχύουν και δε θα πρέπει να επηρεάσουν τον σχεδιασμό και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν, ακόμα και αν η σειρά ανατραπεί και οι «ερυθρόλευκοι» στεφθούν πρωταθλητές, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο.
Αμιγώς αγωνιστικά, με 10 έναντι 20 ασίστ, 2 κλεψίματα έναντι 10 του αντιπάλου, 12 λάθη όταν ο Παναθηναϊκός έχει 5, 30 πόντους παθητικό μέσα στη ρακέτα όπου θεωρητικά υπερτερείς και 15-9 σε βάρος σου σκορ από τους αιφνιδιασμούς, δύσκολα θα μπορούσε να ζητήσει κάτι περισσότερο ο Ολυμπιακός. Ιδιαίτερα όταν είχε 19/54 σουτ εντός πεδιάς και πολλούς παίκτες-κλειδιά (Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μάντζαρης) με πέντε πόντους συγκομιδή. Όχι ότι ο Πρίντεζης πήγε καλύτερα, απλά είχε υποφερτό δεύτερο μέρος, μετά το κάκιστο πρώτο και στις δύο πλευρές του παρκέ, ενώ και ο Σπανούλης αν και σκόραρε και δημιούργησε περισσότερο από κάθε άλλη φορά στους τελικούς, πολλές φορές «κόλλησε» τις επιθέσεις.
Η στόχευση στον Μιλουτίνοφ είχε λογική, αυτή τη φορά ο Σέρβος σέντερ ήταν κάπως πιο μέσα στο ματς, αλλά σε καμία περίπτωση ο παίκτης που του χρόνου θα πάει στο ΝΒΑ. Η άμυνα, παρότι κράτησε τον Παναθηναϊκό σχετικά χαμηλά (θα πρέπει να υπολογίσουμε βέβαια και τις 15 χαμένες βολές του) είχε κακές στιγμές, ενώ σε αντίθεση με τον Παναθηναϊκό που δεδομένα υπερτερεί σε ποιότητα και έβγαλε παράγοντες «χ» τους Όγκαστ και Λεκάβιτσιους, ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε έναν τέτοιο άξιο αναφοράς.
Πλέον, ο οι πειραιώτες είναι με την πλάτη στον τοίχο και αν θέλουν να διεκδικήσουν μία τελευταία πιθανότητα σε πέμπτο ματς, θα πρέπει την Πέμπτη στο ΣΕΦ να παρουσιάσουν ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο και κυρίως να πεισμώσουν. Είναι κοινά αποδεκτό πως η λογική εξέλιξη των πραγμάτων βάση φόρμας και συνολικής εικόνας το τελευταίο διάστημα είναι το «πράσινο» 2-1, αλλά ακόμα και στις αγωνιστικές… ανορθογραφίες (όπως σωστά τόνισε ο Πρίντεζης) μπορείς να αντιπαρατάξεις λίγο περισσότερο τσαγανό και διάθεση για αντίδραση. «Ο χειρότερος Ολυμπιακός της δεκαετίας». Αυτή και μόνο η ατάκα του μεγαλομετόχου του αντιπάλου, θα έπρεπε να έχει λειτουργήσει αφυπνιστικά για κάποιους. Μάλλον όμως δε μπορούν. Έχουν μία ακόμα ευκαιρία να μας διαψεύσουν…
Follow @ZervasNikolaos
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
