Το φαινόμενο Σπανούλης και τα... σημάδια ζωής

Το έχουν… τάμα φέτος στον Ολυμπιακό, τα μεγάλα ρεκόρ των Πρίντεζη και Σπανούλη στις ιστορικές λίστες της Ευρωλίγκας να συνδυάζονται με ήττες. Την βραδιά που ο κορυφαίος μπασκετμπολίστας στην διοργάνωση την τελευταία δεκαετία πέρναγε τον έτερο τεράστιο, Δημήτρη Διαμαντίδη, στην πρώτη θέση των ασίστ, οι «ερυθρόλευκοι» πέταξαν την ευκαιρία να εδραιωθούν τρίτοι στην βαθμολογία, ανεξάρτητα του τι θα γίνει τη Μεγάλη Παρασκευή στην τελευταία στροφή απέναντι στη Ζαλγκίρις.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Παίζοντας με σημαντικές απουσίες (Πρίντεζης, Παπανικολάου), παγιδεύτηκαν στη «δίψα» της αποκλεισμένης ομάδας της Ανδαλουσίας, ή αν θέλετε στη δική τους ανεξήγητη εικόνα στο δεύτερο δεκάλεπτο, αλλά και στα τρία τελευταία λεπτά του αγώνα στην κανονική διάρκειά του. Στο σε βάρος των παικτών του Σφαιρόπουλου 28-11 από το 10’ μέχρι την ανάπαυλα και στα τρία… πουλήματα της μπάλας από το 37’ και έπειτα, ήταν όλο το… ζουμί. Το 67-74 δε θα γινόταν ποτέ 74-74 αν ο Ολυμπιακός ήταν ψύχραιμος, ούτως ώστε να μην πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την ανατροπή από το -16, με μπάσκετ που έβγαζε μάτια σε άμυνα και επίθεση (και σχήμα με τρία γκαρντ) στην τρίτη περίοδο.

Χάθηκε λοιπόν και κάτι ακόμα απόψε, καθώς οι δευτεραθλητές Ευρώπης είχαν πολύ καιρό να επιστρέψουν από τέτοια μεγάλη διαφορά. Συνήθως φέτος, το -16 θα γινόταν -30, όπως έγινε σε Μπασκόνια, Χίμκι και στο εντός με τη Μπαρτσελόνα. Στο επί μέρους κομμάτι του παιχνιδιού, η ήττα ήρθε λόγω του 23-19 στις ασίστ, του 4-13 στα λάθη, αλλά και της διαφοράς στην ευστοχία των δύο ομάδων τα δίποντα, όπου οι παίκτες του Πλάθα νίκησαν κατά κράτος (57,5-46,3%). Τα 15 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ απέναντι στην κορυφαία ομάδα της διοργάνωσης σε αυτόν τον τομέα είναι πολλά, αλλά ισοσκελίστηκαν χάρη στα ισάριθμα που μάζεψε ο Ολυμπιακός. Βάλτε και το πιο καθαρό μυαλό των γηπεδούχων σε σχέση με αυτό των φιλοξενούμενων στις τελευταίες προσπάθειες (Σπανούλης, Μιλουτίνοφ, Παπαπέτρου (δις.)) και θα καταλάβετε γιατί οι «ερυθρόλευκοι» ηττήθηκαν στην «Martin Carpena» μετά από τρεις σερί νίκες σε αυτό το γήπεδο.

Η βραδιά είχε όμως και θετικά. Εκτός από τον Σπανούλη που συνεχίζει τις υψηλές πτήσεις, ολοένα και περισσότεροι μπαίνουν στην εξίσωση, πατάνε πιο γερά στα πόδια τους και βρίσκουν ρυθμό. Αυτό είναι το ζητούμενο λίγο πριν την πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν. Αν μάλιστα σταθεροποιηθούν, θα είναι ίσως μεγαλύτερο κέρδος και από το ίδιο το πλεονέκτημα έδρας. Δίπλα στον αρχηγό απόψε δεν στάθηκε επάξια μόνο ο συνήθης ύποπτος Μιλουτίνοφ, αλλά και ο Μάντζαρης, ο οποίος δείχνει να έχει επιστρέψει για τα καλά. Δίπλα τους μπαίνει ο Παπαπέτρου, ο Τιλί, αν και ακόμα δεν έχει βρει 100% τον ρυθμό του στην επίθεση, αλλά και ο Στρέλνιεκς, ενώ και ο Ρόμπερτς έδειξε καλά στοιχεία.

Ασφαλώς και μπορούν και καλύτερα και οφείλουν να φτάσουν στο πικ τους στα μέσα Απρίλη, όμως σε αντίθεση με τις πιο πρόσφατες βραδιές, οι πρωταγωνιστές ήταν περισσότεροι. Συνολικά, ο Ολυμπιακός μετά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και με εξαίρεση το ματς με την ΤΣΣΚΑ, δεν «πατάει» καλά και δείχνει να ψάχνεται. Του λείπει το πολύ σημαντικό γρανάζι που λέγεται Παπανικολάου και είναι δεδομένο πως η εμπειρία του σαν ομάδα θα τον βοηθήσει να είναι πολύ καλύτερος, όπου ομάδα και αν αντιμετωπίσει στα προημιτελικά. Αρκεί μοναδική απουσία, να είναι το μεγάλου άτυχου της σεζόν, Αγραβάνη.

Υ.Γ.1. Άλλη μία πρωτιά, μέχρι την επόμενη. Ο Ναβάρο έχει καμιά 500αριά παραπάνω πόντους, αλλά έτσι όπως είναι ο Σπανούλης, δύσκολα στοιχηματίζεις πως δεν θα τον ξεπεράσει. Ο απολαυστικός αυτός τύπος, έχει καταφέρει κάτι που πραγματικά είναι πολύ δύσκολο. Πρώτος στις τελικές πάσες, δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών. Σεβασμός…

Y.Γ.2: Όλα τα λεφτά το συγχαρητήριο μήνυμα του Διαμαντίδη για τον Σπανούλη, οι φιλοφρονήσεις Σπανούλη-Καλάθη, διότι και ο Νικ έκανε ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο ρκεόρ ξεπερνώντας τις περισσότερες ασίστ σε μία σεζόν. Αθλητές μεγάλης ποιότητας και εξαιρετικού χαρακτήρα. Όπως και πολλοί άλλοι. Οι αθλητές είναι η μοναδική ελπίδα και ο μοναδικός λόγος για να ασχολείσαι με αθλητικά στην Ελλάδα.

Δεν είναι ούτε οι παράγοντες, ούτε οι Κυβερνήσεις, ούτε οι δικαστές που αποφασίζουν με διαφορετικό τροπο, ούτε τα κόμματα, ούτε οι άσχετοι που μπαίνουν στο Υφυπουργείο Αθλητισμού, ούτε οι διαιτητές, ούτε οι χούλιγκαν, ούτε τα ΜΜΕ της προπαγάνδας, ούτε τα ΜΑΤ και το ξύλο στους δρόμους και στα γήπεδα. Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα, έχουμε αναγάγει όλα τα σαθρά σε πρωταγωνιστές. Δεν είναι καθόλου έτσι. Ας το πάρουμε, επιτέλους, αλλιώς…