ΑΕΚ σημαίνει… αντίθεση

Γενικά οι Έλληνες ως λαός είμαστε των άκρων. Ο ενθουσιασμός από την καταστροφολογία απέχουν ελάχιστα.

Αν και «Ένωση» όμως, ειδικά η ΑΕΚ είναι κατεξοχήν η ομάδα των διαφωνιών.

Και αυτό επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά από τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε ο αποκλεισμός από την ΤΣΣΚΑ.

Γράφει ο Γιώργος Μαραθιανός

Το γεγονός ότι οι «κιτρινόμαυροι» έπεσαν απότομα από τα αστέρια του Champions League -και κυρίως ότι αυτό συνέβη με δυο ήττες- ξεκίνησε πρόωρα μια μεγάλη κουβέντα για το μέλλον της ομάδας.

Και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες συζητήσεις (και λίγο παραπάνω όταν αυτές γίνονται ανάμεσα σε φίλους της ΑΕΚ) το συμπέρασμα εξαρτάται από την οπτική γωνία του καθενός. Και από το αν βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο…

Μισογεμάτο ποτήρι: Η ΑΕΚ αποκλείστηκε από μια ομάδα πολύ ακριβότερη, ανώτερη όχι μόνο από την ίδια, αλλά πιθανότατα και από όλες τις ελληνικές και σε πολύ πιο προχωρημένο στάδιο ετοιμότητας (λόγω έναρξης των υποχρεώσεων της νωρίτερα στο πρωτάθλημα).

Μισοάδειο ποτήρι: Η ΑΕΚ αποκλείστηκε από μια ομάδα που δεν έδειξε μεγαθήριο, δεν της δημιούργησε πληθώρα φάσεων στα δυο παιχνίδια και την οποία σεβάστηκε παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε. Χειρότερη από τις δυο ήττες ήταν η ηττοπάθεια της «Ένωσης» (κυρίως στο ματς της Αθήνας).


Μισογεμάτο ποτήρι: Δεν χάθηκε τίποτα όσον αφορά στους στόχους της ομάδας και είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κριθεί. Η πρόκριση στους ομίλους του Champions League (ακόμα και αν περνούσε την ΤΣΣΚΑ) θα έμοιαζε «βουνό» και ρεαλιστικότερος στόχος ήταν -και είναι ακόμα ζωντανός- να μπει σε αυτούς του Europa.

Μισοάδειο ποτήρι: Δεν απαιτούσε κανένας λογικός φίλος της ΑΕΚ πρόκριση επί της ΤΣΣΚΑ, αλλά ο τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός του δίνει λόγους να ανησυχεί. Παρόλο που οι άλλες τέσσερις «αδύναμες» του γ’ προκριματικού πέρασαν όλες στην επόμενη φάση, από την «Ένωση» δεν περίμενε κάποιος αντίστοιχη υπέρβαση. Ήταν απόλυτα εφικτό όμως να περιμένει τουλάχιστον ένα γκολ (το πρώτο από το 2011 στην Ευρώπη).


Μισογεμάτο ποτήρι: Σε σχέση με το κάκιστο πρώτο ματς, η ΑΕΚ έδειξε βελτίωση στη ρεβάνς. Η εφαρμογή του 3-5-2 έδωσε ελπίδα ότι μπορεί να προστεθεί στις εναλλακτικές του Χιμένεθ, με την ομάδα να παρουσιάζεται πιο απειλητική, να έχει μια φάση που ζητάει (δικαίως) πέναλτι και τη μεγαλύτερη ευκαιρία να ανοίξει το σκορ (με το δοκάρι στο σουτ του Γιόχανσον και την άστοχη προσπάθεια του Κλωναρίδη στην επαναφορά).

Μισοάδειο ποτήρι: Η ΑΕΚ έπαθε, αλλά δεν έμαθε από τα λάθη της στην Αθήνα. Όπως συνέβη δυο φορές στο ΟΑΚΑ, έτσι και στη Μόσχα η «Ένωση» εκτελέστηκε από ένα κόρνερ. Κατά τ’ άλλα, μπορεί να εμφανίστηκε πιο λειτουργική, αλλά έβγαλε και πάλι προβλήματα στη δημιουργία και έδειξε ανησυχητική δυσκοιλιότητα στην παραγωγή φάσεων (τουλάχιστον για ματς όπου έπρεπε να πετύχει τουλάχιστον δυο γκολ ώστε να έχει ελπίδες).


Μισογεμάτο ποτήρι: Η κριτική που γίνεται στον Ανέστη είναι κάπως αυστηρή. Ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ σίγουρα θα μπορούσε να έχει πιο αποφασιστική αντίδραση στις φάσεις των γκολ (ειδικά στο πρώτο του ΟΑΚΑ), ωστόσο είναι υπερβολικά μεγάλο το ανάθεμα πάνω του, αν σκεφτεί κανείς ότι υπήρξαν αδρανείς αντιδράσεις από την άμυνά του και προσωπικοί αντίπαλοι που έχασαν τα μαρκαρίσματα και στα τρία γκολ.

Μισοάδειο ποτήρι: Σε ομάδα που δέχεται τρία γκολ σε δυο παιχνίδια από κόρνερ δεν γίνεται να μην έχει σημαντική ευθύνη και ο τερματοφύλακας. Ο Ανέστης δεν κατηγορείται για τη μη αντίδρασή του στις εκτελέσεις που κατέληξαν στα δίχτυα, αλλά για το γεγονός ότι δεν επεδίωξε να καθαρίσει τις συγκεκριμένες φάσεις εν τη γενέσει τους. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που αυτό αποτελεί γνωστό πρόβλημά του, το οποίο δεν έχει διορθωθεί τα τελευταία χρόνια.


Μισογεμάτο ποτήρι: Η βιασύνη να κριθεί ο Λιβάγια ως «άσφαιρος» και ως ανήμπορος να προσφέρει τα γκολ που χρειάζονται από τον βασικό φορ είναι άδικη. Σε κανένα από τα δυο παιχνίδια ο Κροάτης δεν βοηθήθηκε από την επιθετική λειτουργία της ΑΕΚ, τροφοδοτήθηκε ελάχιστα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις έμοιαζε αποκομμένος και αναγκασμένος να παλεύει με δυο και τρεις αντιπάλους (και μάλιστα μακριά από την εστία).

Μισοάδειο ποτήρι: Σε επτά παιχνίδια συνολικά (πέντε φιλικά και δυο επίσημα) ο Λιβάγια δεν έχει καταφέρει ακόμα να σκοράρει. Δεν είναι τόσο ότι έχει αποτύχει να το κάνει ακόμα και με πέναλτι, όσο ότι φαίνεται να μην τον αισθάνεται η αντίπαλη άμυνα. Και δεν υπάρχει καλύτερο… αντι-παράδειγμα από τον Γιακουμάκη, που με ασύγκριτα λιγότερο χρόνο συμμετοχής έχει βρει ήδη δίχτυα και -το κυριότερο- έχει βρεθεί μέσα σε φάσεις για να εκτελέσει.