Πριν το τελευταίο ντεμαράζ

Ο Άρης είναι πια φανερό ότι μοιάζει με τον δρομέα μεγάλων αποστάσεων που πλησιάζει κατάκοπος στη γραμμή του τερματισμού έπειτα από μεγάλη προσπάθεια για να φτάσει ως εκεί. Η διαδρομή δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Χρειάστηκε να υπερπηδηθούν αρκετά εμπόδια, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά για να φτάσει η ομάδα του Μάντζιου να… πατάει ακόμη στην 2η θέση έπειτα από 32 παιχνίδια. Στα 26 μάλιστα δεν έχει πέσει πιο κάτω από τη 2η θέση.

Ποιος θα το πίστευε όταν το καλοκαίρι ο Άρης έτρωγε την ευρωπαϊκή σφαλιάρα από την άσημη Κοβαλίβκα και αναγκαζόταν να αλλάξει ρότα απομακρύνοντας προπονητή και τεχνικό διευθυντή. Ελάχιστοι, ακόμη και μεταξύ των πιο αισιόδοξων φίλων του Άρη. Αυτός που σίγουρα το πίστευε ήταν ο Έλληνας τεχνικός. Είδε την δυναμική του ρόστερ- πάντα για τα εγχώρια δεδομένα- την ευκαιρία για την ομάδα και τον ίδιο και την άρπαξε.

Με βασικό συστατικό τη δουλειά, τους χαμηλούς τόνους και τη σοβαρότητα, ο Άρης έφτασε να θεωρείται ο πιο αξιόπιστος- μετά τον Ολυμπιακό- αντίπαλος στη φετινή λίγκα. Ιδίως μακριά από το γήπεδό του όπου κατέρριψε κάθε ρεκόρ. Αν το ποσοστό του ήταν ανάλογο και στο Βικελίδης προφανώς σήμερα θα ήταν ακόμη στο κατόπι του Ολυμπιακού. Έστω και έτσι όμως είναι μια… ανάσα (μια νίκη λογικά) μακριά από την εξασφάλιση για 3η σερί χρονιά ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου. Αν μη τι άλλο πρόοδος που δείχνει και μια σταθερότητα του club στο γκρουπ των ομάδων που διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Εγώ προσωπικά δεν κλονίζομαι από την αστάθεια που εμφανίζει ο Άρης στα πλέι-οφ γιατί την θεωρώ ως ένα βαθμό αναμενόμενη. Και ούτε αλλάζω άποψη για την επιτυχία της ομάδας του Μάντζιου αν ληφθεί υπόψη το δυσανάλογα μικρότερο μπάτζετ έναντι του ανταγωνισμού και οι αστοχίες σε δυο βασικές θέσεις. Του σέντερ φορ και του τερματοφύλακα (προχθές ήταν το πρώτο ματς στη σεζόν που ο τερματοφύλακας του έδωσε έστω και ένα βαθμό). Για σκεφτείτε το λίγο. Οι δυο κεντρικοί αμυντικοί του Άρη, Ρόουζ και Δεληζήσης που παίζουν δίχως ανάσα κοστίζουν και οι δυο μαζί 400.000 ευρώ. Δείτε πόσα παίρνει ο Βέλεθ στον Παναθηναϊκό για παράδειγμα. Το ένα χαρτί που παίρνουν Κρέσπο, Βαρέλα και Ινγκασον (μπορεί να λέω και λίγα). Ποιον έχουν σέντερ φορ. Ο ΠΑΟΚ έχει τον αναπληρωματικό του Λεβαντόφσκι στην Εθνική Πολωνίας, η ΑΕΚ τον Ανσαριφάρντ, τον Ολιβέιρα και πριν λίγο και τον Λιβάγια, ο Παναθηναϊκός τον Μακέντα.

Ο Ολυμπιακός τίθεται εκτός συναγωνισμού για ευνόητους λόγους. Βάλτε τον αγνώριστο Ματέο, τα προβλήματα τραυματισμού που άφησαν έξω για καιρό Ματίγια, Μπεναλουάν, Κάτσε και δίχως λύσεις τον προπονητή και την μηδαμινή βοήθεια που του προσέφεραν οι προσθήκες του Ιανουαρίου και έχετε μάνι-μάνι τους λόγους που ο Άρης έμεινε από ενέργεια, φρεσκάδα και εναλλακτικές. Μοιάζει να τρυπάει σε κάθε αγωνιστική πλέον το ταβάνι και να προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξίγκι. Αρκετοί ποδοσφαιριστές είναι στα όριά τους, σώμα και πνεύμα πολλές φορές δεν… συναντώνται και προκύπτουν λάθη τα οποία η ομάδα του Μάντζιου πληρώνει στα τελευταία ματς. Η διακοπή σίγουρα θα του κάνει καλό εν όψει των τεσσάρων αγώνων σε διάστημα 11 ημερών. Θα καθαρίσει λίγο το μυαλό λίγο πριν την τελική ευθεία και την επίτευξη του στόχου αφού η συσσωρευμένη κόπωση είναι δεδομένη, το ίδιο και οι ελάχιστες επιλογές φρεσκαρίσματος. Η σημαία του τερματισμού άρχισε να αχνοφαίνεται. Μένει ένα τελευταίο ντεμαράζ…

ΥΓ. Διαψεύστηκαν τελικά οι Κασσάνδρες που προεξοφλούσαν ήττα του Άρη στην υπόθεση του Ίμπε. Οι κιτρινόμαυροι κέρδισαν την προσφυγή τους για τον νιγηριανό στο CAS. Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της επιτυχίας αρκεί να αναλογιστεί ότι το πραγματικό φέσι που γλίτωσε η ΠΑΕ για το… πουλέν του Ηλιάδη είναι κοντά στις 450. 000 ευρώ. Το ποσό αυτό προκύπτει από την προσαύξηση των τόκων για κάθε χρόνο που ήταν σε εκκρεμότητα από το 2013 που έγινε η προσφυγή στη ΦΙΦΑ.