Εδώ είναι Βικελίδης…

Επιπροσθέτως να του σπάσει και το αήττητο, τον τσαμπουκά. Να τον προσγειώσει ανώμαλα, γιατί ό, τι και να λέγεται, τα τέσσερα γκολ δεν χωνεύονται εύκολα από τον αιώνιο αντίπαλό σου. Να στείλει στον κάδο κάθε γράφημα της στατιστικής απεικόνισης του ματς που λέει τη… μισή αλήθεια. Η άλλη μισή κρύβεται στο πάθος, την θέληση και την ορμή που μετέδωσε το κοινό στους ποδοσφαιριστές του Άρη.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Και όμως το παιχνίδι θα μπορούσε να είχε πάρει άλλο δρόμο αν μετά το γκολ δώρο του Κουέστα στον Σφιντέρσκι, ευστοχούσε και ο Μίσιτς στο καπάκι, καθώς στο πρώτο τέταρτο ο Άρης έμοιαζε εγκλωβισμένος στο πρέπει της νίκης. Το γκολ του Λάρσον απελευθέρωσε την ομάδα του Ενινγκ γιατί ήρθε κόντρα στην ροή του αγώνα. Οι γηπεδούχοι πάτησαν καλύτερα, ανέκτησαν ηθικό, πίεσαν λίγο παραπάνω και στο 41΄εκμεταλλεύτηκαν ένα ακόμη αμυντικό κενό των φιλοξενούμενων, πετυχαίνοντας την ανατροπή πριν βγει το ημίχρονο. Όταν έγινε νωρίς-νωρίς στην επανάληψη το 3-1 (ακόμη ένα δώρο του Ζίγκοβιτς που θα βλέπει Βικελίδης και θα τρέχει) ο Ενινγκ ορθά τράβηξε την ομάδα πίσω, γνωρίζοντας ότι θα βρει ευκαιρίες στο ανοικτό γήπεδο. Παρέμεινε απόλυτα συγκεντρωμένος μεσοαμυντικά και την αφορμή δεν άργησε να την βρει. Την προκάλεσε βέβαια ο κορυφαίος και χθες Σάσα, που έκλεψε, πάσαρε στον «Φέτφα», έκανε την κίνηση και πέτυχε το πιο ωραίο από τα τέσσερα γκολ. Θα μπορούσε να βάλει κι άλλο αν δεν παρασυρόταν από τον λογικό ενθουσιασμό που επικρατούσε σε χορτάρι και κερκίδα.

Ο Ενινγκ το είπε σωστά μετά τον αγώνα. Με τον χθεσινό του θρίαμβο ο Άρης κατέκτησε τις καρδιές των φιλάθλων του και αν αξιοποιήσει το διακύβευμα, μπορεί από εδώ και πέρα η χρονιά, να πάρει μια ευθεία γραμμή. Να δώσει την ψυχολογία στο club να κυνηγήσει αυτό που θέλει μανιασμένα, το κύπελλο και φυσικά να παλέψει και για την 3η θέση στο πρωτάθλημα. Επιβεβαίωσε κάτι ακόμη το χθεσινό βράδυ. Ότι με τέτοια υποστήριξη, ο Άρης δεν έχει ταβάνι στις φιλοδοξίες του. Και έχοντας πάρει τεράστιο ψυχολογικό boost από την πεντακάθαρη νίκη του, μπορεί από εδώ και πέρα να ξεδιπλώσει στο χορτάρι τις αρετές που έχει ως ομάδα.

Προς θεού η σεζόν δεν τελείωσε για τον Άρη όπως θέλουν να περάσουν οι ηττημένοι που έφυγαν με μάγουλο κόκκινο από το ηχηρό χαστούκι που δέχθηκαν. Η νίκη δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια απόδειξη ότι σε συνθήκες κανονικότητας, πενηνταρίσιας διαιτησίας και κολασμένης ατμόσφαιρας, η αλαζονεία πληρώνεται. Όλα τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση και παρηγοριά στον άρρωστο. Και ναι, συμβαίνει να κερδίζεις έχοντας τέσσερις στις πέντε τελικές. Δεν απαγορεύεται. Η επίκλησή του μόνο φτηνό άλλοθι προσφέρει στους ηττημένους και κρύβει το πραγματικό πρόβλημα που για την ομάδα του Φερέιρα είναι ότι δεν έχει κερδίσει κανένα φετινό ντέρμπι.

ΥΓ Τελικά κ. Περέιρα και λοιποί μήπως το Big 4 είναι μόνο στη φαντασία σας; Κάντε τον κόπο να περάσετε μια βόλτα από το Βικελίδης και θα καταλάβετε ότι σας έχουν παραπλανήσει…