Μόνο αν παίζει όπως στο τελευταίο 7λεπτο, υπάρχει ελπίδα για τον Παναθηναϊκό

Είναι απορίας άξιο πώς το καταφέρνει αυτό ο Παναθηναϊκός στη φετινή Ευρωλίγκα… Δεν γίνεται στα παιχνίδια του να κυνηγάει σε μόνιμη βάση από το πρώτο λεπτό τους αντιπάλους του και να χρειάζεται επικές αντεπιθέσεις για να διεκδικήσει το ροζ φύλλο αγώνα. Απλά δεν… γίνεται και δεν συγχωρείται σε αυτό το επίπεδο.

Στο Τελ Αβίβ οι «πράσινοι» το πήγαν ένα ακόμα βήμα… παραπέρα σε σχέση με τις προηγούμενες υποχρεώσεις τους. Με αρνητική έννοια το λέμε, αφού αυτή τη φορά ήταν απελπιστικά άστοχοι για 30-32 λεπτά και χρειάστηκαν επική ανατροπή στο φινάλε. Για παράδειγμα, στη Βιτόρια είχαν κακό πρώτο ημίχρονο κυρίως στην άμυνα (40-35 το σκορ), στη Μαδρίτη το… έχασαν από νωρίς (30 πόντοι ενεργητικό και -12 στο 20’), στο Μονακό «ψάχνονταν» πάλι στο αρχικό 20λεπτο (28 πόντοι ενεργητικό).

Δείτε και κόντρα στη Μακάμπι: 23 πόντοι μέχρι την ανάπαυλα και 40 στο φινάλε της 3ης περιόδου, σε ματς που έπρεπε το μάτι να γυαλίζει απέναντι σε μια ομάδα που δεν… τρομάζει προς το παρόν. Έτσι δεν πάει πουθενά το «τριφύλλι». Προφανώς κι εδώ κάτι πρέπει να γίνει στο κομμάτι της νοοτροπίας, όπως λέγαμε και την περασμένη εβδομάδα. Στο χέρι του Πρίφτη είναι και είμαστε σίγουροι ότι ο Έλληνας κόουτς θα επιληφθεί του θέματος. Το δήλωσε άλλωστε και ο ίδιος ότι οι παίκτες του αδικούν τους εαυτούς τους…



Το μεγάλο πρόβλημα που θα πρέπει να επιλύσει επίσης ο Πρίφτης έχει να κάνει με τα ιδανικά σχήματα της ομάδας του, με τα ελαφρυντικά που υπάρχουν καθώς πρόκειται για καινούριο σύνολο. Λόγου χάρη, στο πρώτο μέρος όταν το ματς «παιζόταν», ίσως χρειαζόταν ένα καλύτερο αμυντικό εργαλείο από τον Νέντοβιτς, ο οποίος ταλαιπωρήθηκε από τον Νάναλι, που έβαλε στο παιχνίδι την ομάδα του και τους συμπαίκτες του. Από ‘κει και πέρα, η ζώνη που επέλεξε ο Πρίφτης, απέδωσε καρπούς σε κάποιες στιγμές, ωστόσο δεν μπορείς να παίζεις 40 λεπτά με σύνθετες άμυνες.

Κατά τα λοιπά, οι «πράσινοι» έδειξαν κάτι από τις δυνατότητές τους στο τελευταίο 7λεπτο του αγώνα (29-13 το επιμέρους σκορ), όταν και κατάφεραν να λειτουργήσουν πιο ορθολογικά στην επίθεση, να βγάλουν ψυχή και να πιέσουν σωστά στην άμυνα, με συνέπεια να επιστρέψουν από το -20. Λίγο ακόμα και θα ερχόταν μια ανατροπή που θα μνημονεύαμε για χρόνια. Οπότε μένουμε με το «γαμώτο» και προχωράμε.



Για να είμαστε δίκαιοι πάντως, αυτό το διάστημα στο φινάλε είναι που δίνει ελπίδα στους φίλους της ομάδας και μπορεί να αποτελέσει βάση για τη δύσκολη συνέχεια. Κύριος «υπεύθυνος» για την άνοδο στην απόδοση του Παναθηναϊκού ήταν σαφώς ο Μέικον, ο οποίος εξακολουθεί να βγάζει ψυχικά χαρίσματα και να ξεδιπλώνει τις αρετές του στο κομμάτι της εκτέλεσης. Στην τελική, ας έχει εκείνος περισσότερες πρωτοβουλίες σε σχέση με κάποιους συμπαίκτες του που δεν έχουν βρει ρυθμό ακόμα. Κι ας πρέπει να μπει σε καλούπι ο ίδιος.

Το δυστύχημα για τους «πράσινους» είναι ότι ο Πέρι αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων για την ώρα και φαίνεται να μην έχει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται. Είναι χαρακτηριστικό πως σουτάρει με 24,3% στην Ευρωλίγκα μέχρι τώρα (9/37 εντός παιδιάς), ενώ αστοχεί ακόμα και σε θεωρητικά εύκολα καλάθια (0/7 σήμερα). Ίσως η προσθήκη του Φέρελ να αποτελέσει ένα ηλεκτροσόκ και για τον ίδιο.

Στους αρνητικούς πρωταγωνιστές παραμένει ο Έβανς, ο οποίος δεν μπορεί να ακολουθήσει τους αντίπαλους ψηλούς και εκτίθεται σε αρκετές περιπτώσεις και στις δύο άκρες του παρκέ. Για τον Φέρελ θα πούμε πολλά περισσότερα στη συνέχεια, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο Αμερικανός διαθέτει ποιότητα και διαβάζει καλά το παιχνίδι (3 ασίστ).

Υ. Γ. Μπορεί το ΟΑΚΑ να αποτελεί «καταφύγιο» για την ομάδα, αλλά θα πρέπει άμεσα να έρθουν και αποτελέσματα εκτός έδρας.

Υ. Γ. 2 Με 12/32 δίποντα δεν υπάρχουν και πολλές ελπίδες για νίκη μακριά από το «σπίτι» σου. Ειδικά από τη στιγμή που τα περισσότερα εξ αυτών ήταν άψυχες εκτελέσεις.

Υ. Γ. 3 Θα χρειαστεί να αξιοποιηθεί καλύτερα ο Παπαγιάννης. Αν τροφοδοτηθεί σωστά κοντά στην αντίπαλη ρακέτα, όπως έγινε σε λίγες περιπτώσεις κόντρα στη Μακάμπι και απέδωσε, τότε και ο ίδιος θα είναι πολύ πιο λειτουργικός για την ομάδα του.