Το σκηνικό της τρέλας!

Η πρόσκληση του Ντικούδη στην εθνική μπάσκετ και η άρνηση με την οποία την υποδέχτηκε ο παίκτης υποδηλώνουν ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στην ομάδα που το 2005 και το 2006 έγραψε τις ενδοξότερες σελίδες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.

Εκείνο το οποίο αποδεικνύεται από τα γεγονότα είναι ότι το επιτελείο της ομάδας, και ειδικότερα ο Παναγιώτης Γιαννάκης, που έχει και τον τελευταίο λόγο στην επιλογή των παικτών, δεν είχε επικοινωνήσει με τον Ντικούδη, δεν ήξερε τα προβλήματά του, τις σκέψεις του και τις αποφάσεις που από καιρό είχε πάρει σε σχέση με την εθνική!

Εκ των υστέρων από το περιβάλλον του ομοσπονδιακού προπονητή διέρρευσε ότι εντολή να επικοινωνήσει πριν από τις προσκλήσεις με τον Ντικούδη είχε πάρει ο 3ος στην ιεραρχία προπονητής, Νίκος Λινάρδος, στις τηλεφωνικές κλήσεις του οποίου λέγεται, όμως, ότι ο διεθνής παίκτης δεν απάντησε...

Ετσι, στο προσκλητήριο του Γιαννάκη για το προολυμπιακό συμπεριλήφθηκε και ο Ντικούδης, παρ' ότι ήταν γνωστό στους παροικούντες εν Ιερουσαλήμ ότι όλο τον χειμώνα έλεγε στο περιβάλλον του ότι η σωματική κατάστασή του δεν του επέτρεπε να ανταποκριθεί σε ενδεχόμενη πρόσκλησή του στην εθνική ομάδα.

Είναι φανερό ότι οι αυξημένες ευθύνες που ανέλαβε από τον Φεβρουάριο ο Γιαννάκης, ως προπονητής και του Ολυμπιακού, δεν του επέτρεψαν να ασχοληθεί στον απαιτούμενο βαθμό με την εθνική ομάδα. Να παρακολουθήσει δηλαδή από κοντά τους υποψήφιους διεθνείς παίκτες, να μιλήσει μαζί τους, να τους συμβουλεύσει και να τους κάνει γνωστό ότι τους περιμένει πώς και πώς για τις καλοκαιρινές υποχρεώσεις τους.

Στην αποσύνθεση αυτή συνέβαλε και το ότι, εκτός από τον Γιαννάκη, δεν λειτουργούσε ούτε το επιτελείο του, δηλαδή ο Λ. Κακιούσης και ο Λινάρδος, για τον απλούστατο λόγο ότι και ο ένας και ο άλλος δεν ήξεραν αν το καλοκαίρι θα ήταν και πάλι στην Εθνική.

Τελικά, όμως, εκείνος που την πλήρωσε ήταν ο Δ. Παπαδόπουλος, ο οποίος απηλλάγη των καθηκόντων του επειδή είχε πάρε - δώσε με πρόσωπο που από πέρυσι αποτελεί «κόκκινο πανί» για τον πολυάσχολο ομοσπονδιακό προπονητή.

Το κάζο Ντικούδη αλλά και η απόφαση της τελευταίας στιγμής για τον αποκλεισμό του Κακιούζη αποδεικνύουν ότι από την ημέρα που πήγε στον Ολυμπιακό, η εθνική ομάδα περιέπεσε σε δεύτερη μοίρα για τον Γιαννάκη, που όμως πεισματικά επέμεινε να παραμείνει στο τιμόνι της, ίσως για να μην κινδυνεύσει το προφίλ του λαϊκού ήρωα που έχει επιλέξει για τον εαυτό του.

Ομως στο θέμα αυτό ακόμα μεγαλύτερες είναι οι ευθύνες της ομοσπονδίας μπάσκετ, η οποία παρ' ότι δεν συμφωνούσε με το δυσυπόστατο του εθνικού προπονητή, δεν τόλμησε να του υποδείξει να παραιτηθεί, ώστε έγκαιρα να αποφάσιζε την αντικατάστασή του. Και δεν το έκανε, γιατί τελικά πάνω από το συμφέρον της εθνικής ομάδας έβαλε το πώς θα αντιδρούσε η κοινή γνώμη και ειδικότερα μεγάλη μερίδα οπαδών του Ολυμπιακού, που όμως έτσι κι αλλιώς δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βρίζει την Ομοσπονδία και τον Βασιλακόπουλο.

Εδώ, όμως, παίζεται γενικότερα ένα θέατρο του παραλόγου, όμοιο με το οποίο ουδέποτε γνώρισε ξανά η εθνική μπάσκετ. Ιδού λοιπόν οι συνιστώσες του:

1. Ο Γιαννάκης αποφάσισε να το παίξει τρελός και να μην αποχωρήσει από την εθνική παρ' ότι η συμφωνία του με την Ομοσπονδία έλεγε ότι η full time απασχόλησή του με την εθνική ομάδα μπορούσε να μετατραπεί σε part time αν πήγαινε σε ομάδα του εξωτερικού ή σε κάποια ελληνική πλην Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Επί της ουσίας λοιπόν είπε «διώξτε με εσείς, εγώ δεν φεύγω», παρ' ότι ήξερε ότι αν έμενε ούτε τη μία δουλειά θα έκανε καλά ούτε την άλλη. Και ακολούθησε αυτή την τακτική, μολονότι ήξερε ότι η δίμηνη καλοκαιρινή απασχόλησή του με την εθνική δεν θα του επέτρεπε να φτιάξει τον Ολυμπιακό που ονειρεύονται η διοίκηση και οι οπαδοί του. Κι όλα αυτά για να μη φανεί ότι αυτός, ο «φουστανελάς», που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην εθνική ομάδα, την εγκατέλειψε για τα χρήματα του Ολυμπιακού!

2. Ακόμα πιο παράξενο είναι όμως ότι και ο Ολυμπιακός υποστήριξε από την πρώτη στιγμή, και μάλιστα με θέρμη, την παραμονή του Γιαννάκη στην εθνική, παρ' ότι γνώριζε και γνωρίζει πως δεν επρόκειτο να έχει κανένα κέρδος από αυτή. Ισα ίσα μάλιστα, που το καλοκαίρι με τον Γιαννάκη να ασχολείται με την εθνική και όχι με τη νέα ομάδα του Ολυμπιακού οι «ερυθρόλευκοι» μπορούν να πάθουν μεγάλη ζημιά.

3. Οπως είπαμε και παραπάνω, τον Γιαννάκη στην εθνική δεν τον ήθελε ούτε η Ομοσπονδία, αλλά ακολούθησε παρελκυστική τακτική, όχι μόνο φοβούμενη τις αντιδράσεις των οπαδών του Ολυμπιακού, αλλά και πιστεύοντας ότι ο «δράκος» υπό την πίεση των καταστάσεων θα αναγκαζόταν κάποια στιγμή να φύγει μόνος του. Ετσι τώρα έχει στην εθνική έναν προπονητή με τον οποίο βρίσκεται σε σιωπηρή αντιπαράθεση και επί της ουσίας αδυνατεί να συνεργαστεί μαζί του!

4. Μεγάλος κερδισμένος από την παραμονή του Γιαννάκη στην εθνική μπορεί να αποδειχθεί ο Παναθηναϊκός. Κι όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να εξαπολύσει έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο εναντίον του με στόχο την αποπομπή του! Λες και δεν τον συμφέρει που ο προπονητής του Ολυμπιακού, αντί να ασχολείται όλο το καλοκαίρι με την ομάδα του, θα τρέχει στο Καρπενήσι, στη Γερμανία και την Κίνα με την εθνική!

Οπως αντιλαμβάνεται κανείς, σ' αυτή την ιστορία η λογική έχει πάει γενικώς περίπατο. Κι όμως, τον περασμένο Φεβρουάριο τόσο η ομοσπονδία μπάσκετ όσο και ο Γιαννάκης είχαν μπροστά τους μια χρυσή ευκαιρία, την οποία όχι απλώς κλότσησαν, αλλά κακοποίησαν αγρίως...

Αν είχαν δώσει την από κοινού λύση, που ήταν επιβεβλημένη με βάση τη λογική, την αξιοπρέπεια, αλλά και το συμφέρον της εθνικής, σήμερα όλα θα ήταν μέλι-γάλα και το εθνικό συγκρότημα δεν θα κινδύνευε από το κλίμα καχυποψίας, αμφισβήτησης και μιζέριας που απειλεί να το πλακώσει σαν μαύρο σύννεφο...