Ο Έλληνας Μποζίκης αποκαλύπτεται...

Ο Έλληνας που βρίσκεται πίσω από την προεδρική καρέκλα της Βραζιλιάνικης Ομοσπονδίας μπάσκετ ακούει στο όνομα Γεράσιμος Μποζίκης. Ο 65χρονος Μποζίκης άνοιξε την καρδιά του προς το κοινό όταν του ζητήθηκε από το γραφείο Τύπου του Προολυμπιακού να διηγηθεί τη μέχρι τώρα ιστορία της ζωής του.

«Γεννήθηκα το 1943 στην Αθήνα στα Πατήσια και όταν ήμουν 15 χρονών φύγαμε για τη Βραζιλία ως μετανάστες. Εγώ έπαιζα μπάσκετ στο 24ο δημοτικό σχολείο στα Πατήσια και για πολύ λίγο καιρό στο Σπόρτιγκ. Τα δύο πρώτα χρόνια στην Βραζιλία ήταν πολύ δύσκολα, αλλά σιγά-σιγά προσαρμόστηκα. Άρχισα να παίζω μπάσκετ και παράλληλα σπούδασα οικονομικές επιστήμες. Αγωνίστηκα στο Κιζούκα (στο Ρίο) και μετά έπαιξα αρκετά χρόνια στο Μποταφόγκο. Έπαιζα σε επαγγελματικό επίπεδο, όμως, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά τότε σε σχέση με σήμερα. Δεν υπήρχαν τα χρήματα που παίρνουν οι σημερινοί παίκτες.Ήμουν 1.91μ. και για τα δεδομένα εκείνης της εποχής θα μπορούσα να θεωρηθώ ψηλός. Αρχισα ως σέντερ, αργότερα έπαιξα ως 4άρι και στην συνέχεια ως 3άρι. Κάπου εκεί σταμάτησα να ‘πέφτω’ θέσεις! Είχα πάντα καλό σουτ, όχι όμως τις ικανότητες που απαιτούνται για τις άλλες δύο θέσεις.

Η Μποταφόγκο ήταν η ομάδα που έκλεισα την καριέρα μου σε ηλικία 35 χρονών και άρχισα την καριέρα μου ως παράγοντας του μπάσκετ και γενικότερα όλων των σπορ, πλην του ποδοσφαίρου. Έπειτα με ψήφισαν ως πρόεδρο της ομοσπονδίας του Ρίο, πόστο στο οποίο έμεινα για περίπου δέκα χρόνια. Στη Βραζιλία υπάρχουν 27 νομοί, κάθε νομός λέγεται «στάντο» και έχει μια ομοσπονδία μπάσκετ. Αυτοί οι 27, λοιπόν, ψηφίζουν για τον πρόεδρο της βραζιλιάνικης ομοσπονδίας, θέση στην οποία βρίσκομαι εδώ και 11 χρόνια, από το 1997. Ηγούμαι του μπάσκετ όλης της Βραζιλίας, μιας χώρας πολύ μεγάλης, που είναι σχεδόν σαν την Ευρώπη με 185 εκατομμύρια πληθυσμό. Τους αρέσει πολύ το μπάσκετ, εκτός από το ποδόσφαιρο βέβαια, που είναι το πρώτο άθλημα. Έχουμε παράδοση στο μπάσκετ, έχουμε δύο Παγκόσμια Κύπελλα, πολλά μετάλλια. Σήμερα όλη η Βραζιλία παίζει μπάσκετ».

Η απόφασή του να ασχοληθεί με την προεδρία μόνο τυχαία δεν ηταν...

«Από τότε που έπαιζα μπάσκετ στο δημοτικό, μου άρεσε να οργανώνω τουρνουά. Μου άρεσε αυτή η διαδικασία. Πολλές φορές ήμουν αρχηγός και βοηθούσα και στον τομέα της οργάνωσης. Είχα αυτή την κλίση. Δεν ήθελα να γίνω προπονητής, γιατί δεν έχω την ικανότητα».

Ο Γεράσιμος μίλησε και για την πατρίδα του, καθότι οι σχέσεις του με την Ελλάδα ήταν πάντα δυνατές. «Έχω έρθει πολλές φορές στην Αθήνα. Έχω ακόμη συγγενείς εδώ, ενώ έρχομαι συχνά και λόγω του μπάσκετ. Παρακολουθώ αρκετά και το ευρωπαϊκό και το ελληνικό μπάσκετ. Το ελληνικό μπάσκετ το γνώρισα μέσα από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ισπανίας όταν παίζαμε μαζί στην Σαραγόσα. Όταν έπαιζαν ο Γκάλης, ο Γιαννάκης… Τότε γνωριστήκαμε με τους ανθρώπους της ελληνικής ομοσπονδίας και κάναμε φιλίες. Γνώρισα τον Γιώργο Βασιλακόπουλο και άλλους ανθρώπους. Από τότε μας δένει μια πολύ μεγάλη αγάπη και φιλία. Συνεργαζόμαστε σε όποιο επίπεδο μπορούμε. Μας έχει βοηθήσει πολύ η Ελλάδα. Ήταν πολύ ωραίο που ήρθαμε και παίξαμε στο τουρνουά «Ακρόπολις» και για την Ελλάδα και για εμάς. Το Προολυμπιακό Τουρνουά θα είναι πολύ δύσκολο, αλλά να ξέρετε ότι η Ελλάδα θα καταλάβει την πρώτη θέση. Είναι πολύ καλή ομάδα, πολύ προπονημένη και μου αρέσει πολύ ο Παναγιώτης Γιαννάκης ως προπονητής. Το γεγονός ότι η Ελλάδα αγωνίζεται στην έδρα της είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Εμείς θα πρέπει να παίξουμε καλά για να μπορέσουμε να πάρουμε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Τέλος αναφέρθηκε και στις απουσίες της Βραζιλίας στο Ολυμπιακό τουρνουά, αφού οι Μπαρμπόσα, Βαρεζάο και Νένε θα είναι απόντες, αλλά δεν φάνηκε να τον πειράζει και πολύ.

«Ποιος νικά στους αγώνες; Είναι οι άνδρες, όχι τα ονόματα, λέμε στη Βραζιλία. Αυτούς τους άνδρες έχουμε εδώ αυτοί θα νικήσουν. Οι τρεις που δεν έχουν έρθει εδώ, είχαν τα προβλήματά τους. Το θέμα υγείας του Νενέ είναι γνωστό και πολύ σοβαρό, αυτό το παιδί ήθελε πολύ να έρθει, αλλά ήταν αδύνατο. Δεν ξέρω καν αν θα συνεχίσει να παίζει μπάσκετ. Εμείς θέλουμε να συνεχίσει να παίζει μπάσκετ στο Ντένβερ και μετά στη Βραζιλία. Από ‘κει και πέρα Βαρεζάο και Μπαρμπόσα είχαν κάποια προβλήματα τραυματισμών, αλλά και με τα συμβόλαιά τους, αυτά που έχουν οι περισσότεροι παίκτες του ΝΒΑ. Λογικά αν ήταν εδώ, η ομάδα θα ήταν πιο δυνατή. Αλλά όπως προείπα, δεν νικούν τα ονόματα, αλλά οι άνδρες. Έχουμε δώδεκα παλικάρια που θέλουν να νικήσουν. Η Βραζιλία πρέπει να νικήσει. Ήρθαν τα παιδιά που θέλουν και μπορούν να παίξουν. Πέρυσι πήγαμε στο Λας Βέγκας, αλλά οι περισσότεροι είχαν προβλήματα, ενώ ήρθε και παίκτης την τελευταία στιγμή να ενσωματωθεί στην ομάδα. Σε αυτό το επίπεδο, αν δεν είσαι πολύ καλά προπονημένος, δεν θα παίξεις καλά. Μπορεί να είσαι ο μεγαλύτερος παίκτης, αν δεν είσαι προετοιμασμένος και συγκεντρωμένος δεν θα παίξεις καλά. Αυτό πάθαμε τις δύο τελευταίες φορές. Πήγαμε με ομάδα που δεν ήταν καλά προπονημένη και είχε πολλά προβλήματα. Τώρα έχουμε γερή ομάδα και όλοι θέλουμε να προκριθούμε στους Ολυμπιακούς αγώνες».


Επιμέλεια: Παναγιώτης Κρητικός