Ο «μυστηριώδης» νόμος και κάποια ξεχασμένα...

Εξοχα. Ζούμε στη χώρα, της οποίας οι κυβερνώντες χαρακτηρίζουν τον φόνο ενός παιδιού από αστυνομικό «τραγικό συμβάν», «άδικο χαμό», «δυστύχημα» -λες κι ήταν τροχαίο. Στην ίδια χώρα μερικοί νεαροί κάνουν ολιγόλεπτη κατάληψη στο στούντιο ειδήσεων της ΝΕΤ και συμβαίνουν τα εξής δραματικά: ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καταγγέλλει «κατάλυση της Δημοκρατίας». Ο πρόεδρος της ΕΡΤ εκφωνεί διάγγελμα σαν νέος Αλιέντε, αλλά περικυκλωμένος από αναρχοαυτόνομα τανκ -λείπει μόνο η «Κατάσταση Πολιορκίας» του Θεοδωράκη ως μουσική υπόκρουση. Ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ εντοπίζει ένα ακόμα σύμπτωμα «της διάλυσης του κράτους». Αρα...

Αρα το τελευταίο που πρέπει να μας εκπλήσσει μέσα σε τούτη τη γλωσσική -κι όχι μόνο- παράνοια είναι το πόσα πράγματα και... θάματα χωρούν στη μαγική λέξη «ανάπλαση». Το ότι αναπλάθει ο ΣΥΡΙΖΑ τη γραμμή του για το γήπεδο του Παναθηναϊκού είναι το λιγότερο σημαντικό στην όλη υπόθεση «Βοτανικός». Τα στελέχη του ας εξηγήσουν, ας αυτομαστιγωθούν αν θέλουν, ας επικριθούν ή ας επαινεθούν για την αλλαγή πλεύσης. Ας μου επιτραπεί όμως να θεωρώ πρωτεύον τι γίνεται στον Βοτανικό. Σήμερα εστιάζουμε στο τι κάνει η δημοτική αρχή. Για λόγους μεθοδολογικούς, ας αφήσουμε προσωρινώς κατά μέρος την άποψη, υπέρ της οποίας έχουν επιχειρηματολογήσει (και) προσφάτως οι Χαραλαμπόπουλος, Λεάνης: τη θέση ότι είναι ανεπίτρεπτο να κατασκευάζονται γήπεδα εντός του οικιστικού ιστού. Ας προσποιηθούμε ότι λέμε όλοι «φτου κακά» σε αυτή την ιδέα διότι «εδώ είναι Ελλάδα», διότι «σόι πρέπει να πάει το βασίλειο», κ.λπ. Πάμε λοιπόν στα «πώς» και με «ποιους όρους».

Ουδόλως με εκπλήσσει το φαινόμενο να διατείνεται η ΠΑΕ Παναθηναϊκός πως δεν νοείται κατασκευή γηπέδου, δίχως να ανεγερθεί η τσιμεντούπολη του κ. Βωβού. Διότι αν στην πολιτική υπάρχει Συνασπισμός, στον επιχειρηματικό στίβο υφίστανται πολλοί επιμέρους συνασπισμοί: επιχειρηματίες είναι, καλά κάνουν από τη δική τους οπτική γωνία. Εάν ο κ. Βωβός αναζητά αποτελεσματικούς μοχλούς πίεσης, μπορεί χθες να απειλούσε ότι θα διαλύσει την ομάδα μπάσκετ του Αμαρουσίου και αύριο να προειδοποιήσει ότι θα κατεδαφίσει όλα τα κτίρια που κατασκεύασε, με σκοπό να ρίξει τα μπάζα στην Κηφισίας. Γιατί όχι; Λίγα επιχειρηματικά οδοφράγματα και μια «βωβή» εξέγερση είναι ό,τι χρειαζόμαστε τώρα, για να αποδειχθεί ότι τσαγανό δεν έχουν μόνο οι μαθητές και οι φοιτητές.

Ως εδώ, όλα κατανοητά. Είναι όμως προβληματικό να σπεύδει ο δήμαρχος Αθηναίων, Ν. Κακλαμάνης, να διακηρύττει «Βωβός ή τίποτε». Για την ακρίβεια, τα προβληματικά κομμάτια είναι δύο. Πρώτον: στην επιχειρηματολογία του ο δήμαρχος επικαλείται, όπως και η ΠΑΕ Παναθηναϊκός, την ιδιότητα του νόμου 3481/2006 ως γομολάστιχας που καταργεί (;) την υποχρέωση εισφοράς σε γη. Περίεργο. Μια αναζήτηση στο Διαδίκτυο πιστοποιεί ότι η εν λόγω υποχρέωση καταγράφεται στην ίδια την Αιτιολογική Εκθεση του νόμου 3481/2006. Μυστήριο...

Το δεύτερο πρόβλημα είναι κατ' εξοχήν πολιτικό: έστω ότι βρίσκεται νομομαθής που ανακαλύπτει «παράθυρα επί παραθύρων» για να δικαιώσει την εκδοχή ΠΑΕ - Δήμου. Ο δήμαρχος... ουρανοκατέβατο τον βρήκε τον νόμο 3481/2006; Κάποιοι δεν εργάστηκαν για αυτόν; Κάποιοι δεν τον υπερψήφισαν; Αν προς στιγμή δεχόμασταν ότι ο εν λόγω νόμος αποδεικνύεται περισσότερο «εργολαβικός» και λιγότερο «γηπεδικός», υπό την έννοια ότι δεν αφήνει περιθώρια για κατασκευή γηπέδου άνευ «τσιμεντούπολης», ποιοι θα μπορούσαν να νίψουν για αυτό τα χέρια τους; Σίγουρα όχι όσοι τον εμπνεύστηκαν.

Αλήθεια, θυμάστε την -όχι μακρινή- εποχή που η ΠΑΕ και ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός τσακώνονταν; Θυμάστε τι είχε πει τότε ο Ν. Κακλαμάνης, υποστηρίζοντας κατ' ουσίαν την ΠΑΕ; Οτι η Λεωφόρος δεν ανήκει στον Ερασιτέχνη. Εάν αληθεύουν τα λόγια του δημάρχου, ο οποίος μπορεί να επικριθεί για πολλά, αλλά όχι για ανευθυνότητα και ροπή προς «δηλώσεις - κοτσάνες», τότε ολόκληρο το σχέδιο «διπλής ανάπλασης» είναι μια παράλογη φούσκα, με στοιχεία... Βατοπεδίου. Παρατηρήσατε πόσο εύκολα ξεχάστηκε εκείνη η δήλωση του Ν. Κακλαμάνη; Με ανάλογη ευκολία ξεχάστηκαν -για να μην πούμε ότι έμειναν σχεδόν αθέατοι στον Τύπο- οι οικονομικοί όροι, τους οποίους επέβαλλε η τελευταία σύμβαση.

Το περιβαλλοντικό μέρος της υπόθεσης σηκώνει συζήτηση -πέραν των «πανούτσειων» αστείων για κορμοράνους. Το οικονομικό σκέλος το έφαγε η μαρμάγκα. Καιρός είναι να αρχίσουμε (από εβδομάδα) να θυμίζουμε ορισμένα πραγματάκια. Εκτός αν μας αρέσει η ιδέα κάποια στιγμή να πληρώνουμε «γηπεδόσημο» -υπό μορφή ανοιχτού, έμμεσου φόρου- κι ο Κόκκαλης στο όνομα της ισονομίας να επεκτείνει τα καταστήματα του «Γ. Καραϊσκάκης» μέχρι... το ΣΕΦ. Φυσικά κι αυτό μπορεί να βαπτιστεί «ανάπλαση»...