Ο ΣΠΟΡ FM μεγάλωσε τη λίμνη!

Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Όλα έγιναν ξαφνικά πριν από 13 χρόνια. Βρήκαμε τη συχνότητα λίγες μέρες πριν βγει ο Μάιος του 1996 και υπολογίζαμε να ανοίξουμε στα τέλη Αυγούστου. Τελικά αλλάξαμε γνώμη και μέσα σε μία εβδομάδα τα πάντα ήταν έτοιμα. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε το πρωί της 8ης Ιουνίου 1996. Λίγο πριν από τις 10 και μόλις ήμασταν έτοιμοι να αρχίσουμε, τσεκάραμε στην τζιγκλιέρα το σήμα των ειδήσεων. Αυτό ήταν....

«Κόλλησε» και ο Βασίλης Γερασίμου με τον Αντώνη Μπόκτορ έντρομοι προσπαθούσαν να βρουν λύση. Μόλις δέκα δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσουμε, η βλάβη, σαν τα έργα που η βόμβα αποσυνδέεται στο τσακ, διορθώθηκε. Η Ελισάβετ Κυρίτση είπε το πρώτο δελτίο του σταθμού, ο Γιώργος Θαναηλάκης ξεκίνησε δίπλα μου την πρώτη εκπομπή, ο Γιώργος Παπαθανασόπουλος στις 10:30 εκφώνησε το πολιτικό δελτίο, κάτι που μαζί με τον Αντρέα Μορφόπουλο κάνει ακόμα και σήμερα με μοναδικό τρόπο 13 χρόνια αργότερα.

Σε αυτά τα 13 χρόνια άλλαξαν πολλά. Ο σταθμός κατάφερε να ανέβει τον Μάη του 1998 στην κορυφή, ξεπερνώντας για πρώτη φορά την ΕΡΑ ΣΠΟΡ, και μέχρι σήμερα βρέθηκε πίσω στις μετρήσεις μόνο τρεις φορές, για τρεις μήνες το 2000, για άλλους τρεις το 2003 και μόλις για φέτος τον Μάρτιο. Το σημαντικότερο, όμως, δεν είναι η πρωτιά, αλλά ότι ο ΣΠΟΡ FM μεγάλωσε τη λίμνη. Τα αθλητικά ραδιόφωνα ήταν δύο όταν βγήκαμε εμείς το 1996 και είχαν συνολική ακροαματικότητα 3% και σήμερα είναι τέσσερα και συνολικά έχουν περίπου 18% της ακρόασης του κοινού! Ο Νίκος Πορτοκάλογλου έκανε ο ίδιος τη διασκευή του σήματος του σταθμού και ευχήθηκε στην πρεμιέρα μας να γίνουμε πρωταθλητές, κάτι που φροντίσαμε να μη διαψεύσουμε. Και σε όλη αυτή την πορεία των 13 χρόνων από τα μικρόφωνα αυτού του σταθμού πέρασαν (και σε αρκετές περιπτώσεις έκαναν το όνομά τους) όλες οι σημαντικές υπογραφές του χώρου.

Κυρίως, όμως, αυτός ο σταθμός υπήρξε πάντα παρέα. Εβγαινε προς τα έξω κι αυτό διαφοροποίησε την ύπαρξή του από τους άλλους που προσπάθησαν αυτό το εγχείρημα. Κάποιοι το 13 το θεωρούν γρουσούζικο, αλλά εμείς δεν φοβόμαστε να το γιορτάσουμε, επειδή απλούστατα ποτέ δεν αφεθήκαμε στην τύχη σε αυτόν τον σταθμό για να κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά στη γνώση και την αγάπη για το αντικείμενο. Μία αγάπη που εσείς μας την επιστρέψατε με... τόκο!