Τι είναι ο ΣΠΟΡ FM;

Γράφει ο Βάϊος Τσούτσικας

Ας ξεκινήσουμε με μια εξομολόγηση: ο φίλος ο Θανάσης περίμενε το κείμενο αυτό από την Παρασκευή το βράδυ. Ετσι του είχα υποσχεθεί, αυτό έπρεπε να γίνει. Ξημερώνει Δευτέρα και ακόμα... χρωστάω. Είναι τόσο δύσκολο να βάλεις σε σειρά μερικές αράδες για τον ΣΠΟΡ FM; Είναι τόσο δύσκολο να θυμηθείς κάτι, κάτι να ξεχωρίσεις;

Αν κάποιος έστεκε έξω από τα παλιά γραφεία στη συμβολή των οδών Θησέως και Σιβιτανίδου, αν κάποιος δεν έχει περάσει έστω μια φορά το κατώφλι της οδού Δαβάκη 58 δεν μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολο είναι να βάλεις αυτές τις αράδες σε σειρά. Κι αν ρωτάει τι είναι ο ΣΠΟΡ FM ποτέ δεν πρόκειται να καταλάβει...


Δεν πρέπει να μελαγχολείς όταν μιλάς, όταν γράφεις για κάτι που όσο εσύ μεγάλωνες αυτό γιγαντονώταν. Είναι πρόοδος τα σύγχρονα γραφεία, τα εξοπλισμένα στούντιο, τα πολλά κομπιούτερ ρουμ, οι πολλοί αναγνωρισμένοι από την ΕΣΗΕΑ συντάκτες, οι μεγάλες ακροαματικότητες, οι τεράστιες επιτυχίες, οι επιτυχημένες μεταγραφές, η γέννηση της SportDay αλλά... Ολα αυτά δεν είναι ΣΠΟΡ FM ή τουλάχιστον δεν είναι αυτό το μυστικό της επιτυχίας ενός ραδιοφωνικού σταθμού που ξεκίνησε ως τολμηρό εγχείρημα και έφτασε να γίνει ένα από τα κορυφαία σε ακροαματικότητα ραδιόφωνα της χώρας...

Τι είναι, λοιπόν, ο ΣΠΟΡ FM; Είναι ο ήχος του φαξ γύρω στις 6:30 το πρωϊ και η "γλυκιά" φωνή του Χρήστου να σε στολίζει με διάφορα κοσμητικά επίθετα για ένα συντακτικό λάθος στο δελτίο των... 7!!! Είναι η βάρδια θυρωρού που αναλάμβανε οποιοσδήποτε βρισκόταν στο χώρο γύρω από το παλιό στούντιο. Αποστολή του να κρατά κόντρα την πόρτα για να μην περνούν οι κραυγές του Γιώργου ή ο ήχος από το καζανάκι στην παρακείμενη τουαλέτα. Είναι οι έξοδοι με τον Μπάμπη στο Μικρολίμανο. Δεν ξεμπέρδευες εύκολα. Αν η παρέα δεν έκλεινε τρία τέσσερα μαγαζιά για ύπνο δεν πήγαινε κανείς... Είναι τα ατελείωτα τηλεφωνήματα με τον Παντελή για να "διορθωθεί" το πρόβλημα στον έναν και μοναδικό υπολογιστή με ίντερνετ - όταν αυτός ήρθε. Είναι το κρυμμένο μπουκάλι (μπουκάλια καλύτερα) του Μπίλαρου στη ντουλάπα με τους δίσκους. Είναι το άγχος να πατηθεί έγκαιρα η τζιγκλιέρα - όποια από τις δύο έπαιζε - για να μην προκύψει κενό στο πρόγραμμα. Είναι η μπουγάδα στο τέλος της βάρδιας. Μία ο Λάμπρος, μια ο Σταύρος, μία ο Βάιος, ποτέ ο Μιαούλης. Είναι η σόδα που πάντα περίμενε τον Χαράλαμπο στο μικρό ψυγειάκι της κουζίνας, το μάρλμπορο που ποτέ δεν προλάβαινε να αγοράσει ο Βαγγέλης ερχόμενος για την εκπομπή - αυτό το ρόβερ είχε καβαλήσει όλα τα παρακείμενα πεζοδρόμια - είναι το μαύρισμα του "ήρεμου" κατά δήλωση Χελάκη, Σωτήρη ακόμα και τους μήνες του χειμώνα, ο ιδρώτας του Μανώλη ή Θωμά πριν την έναρξη κάθε εκπομπής από το άγχος για την επιτυχία της, τα κουπόνια του Λάμπρου με Σριούσμπερι και Γερμανία - Ιταλία, τα πεσκέσια από ακροατές και φίλους.

Είναι το άγχος την εποχή της έκδοσης των προσωρινών αδειών, το μπλόκο των οδηγών ταξί στην οδό Θησέως όταν απειλούταν με λουκέτο, το καμάκι που έκαναν άπαντα τα αρσενικά στη Σάντυ, οι "επισκέψεις" από τις εξωτικές φιλενάδες του Φώντα, τα ατελείωτα σπριντ από το τηλεφωνικό κέντρο ως το στούντιο τις Κυριακές. Κάθε γκολ κι ένα σπριντ. Κάθε "χαμένο" γκολ και μια "παρέμβαση" του Γιώργου. Είναι οι συμβουλές του Γιάννη πριν την έναρξη της εκπομπής του και το ατελείωτο "καφενείο" μετά το τέλος αυτής. Είναι το ψήσιμο των αρνιών στο πλακώστρωτο και τα τηλεφωνήματα στο βουνό. Είναι η πρώτη ρουφηξιά του καφέ που ανατρίχιαζε τον Νίκο. Είναι η γκρίνια του Γιώργη για την ΑΕΚ. Είναι και το βίαιο και ξαφνικό "άντε γεια" που μας είπε...

Είναι όλες αυτές οι στιγμές εκείνων των νεαρών ανθρώπων που έστησαν τότε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, μαζί με φίλους και γνωστούς και όλων εκείνων των παιδιών που μαζεύτηκαν για να τους βοηθήσουν. Είτε αυτά παρέμειναν στην παρέα και μεγάλωσαν μαζί τους είτε άλλαξαν δρόμο και απομακρύνθηκαν.

Εν τέλει τι νομίζετε; Είναι εύκολο να μιλήσει κανείς για τον ΣΠΟΡ FM; Για μερικούς είναι τόσο δύσκολο όσο να χωρέσουν ολόκληρη τη ζωή τους σε ένα κείμενο...