ΣΠΟΡ FM ή αλλιώς πώς «δένεις» τρεις γενιές αθλητικού ραδιοφώνου!

Γράφει ο Κώστας Μιαούλης

Είναι εξαιρετικά δύσκολο ν’ αρχίσεις να καταγράφεις τις εμπειρίες 12 ετών σε ένα κείμενο, πολύ περισσότερο όταν οι παραστάσεις που έχεις από αυτή τη μοναδική εμπειρία είναι σαν να έχεις βιώσει αυτό το διάστημα επί τρεις φορές. Ο Σταύρος (Χονδροθύμιος) έχει πει πως αν βάζανε κάμερα σαν το «Big Brother» και άνοιγαν κανάλι με το να δείχνει τι γίνεται όλη μέρα σε αυτό το σταθμό, τότε θα μιλούσαμε για ένα πρόγραμμα που θα είχε τηλεθέαση που θα τρέλαινε τα μηχανάκια της ΑGB. Aυτή η ατάκα είναι η μικρότερη, αλλά και περιεκτικότερη περιγραφή που μπορεί να κάνει κάποιος γι’ αυτό που λέγεται ΝOVASPORT FM.

Θα μπορούσα να καταγράψω πολλές εμπειρίες και βιώματα, αλλά πιστεύω πως μπορεί να αδικήσω περιστατικά, οπότε θα σταθώ σε ορισμένες άλλες παραμέτρους. Δίνοντας την ευκαιρία σε πιτσιρικάδες να διαχειριστούν δύσκολες καταστάσεις, μαζί με τα «βαριά χαρτιά» που είχε στις τάξεις του από καιρό σε καιρό αυτός ο σταθμός κατάφερε να δημιουργήσει ένα ραδιόφωνο που είχε ουσιαστικά έναν συνδυασμό τριών γενιών. Οι μεγάλοι ήταν πάντα αυτοί που μας καθοδηγούσαν και μας έμαθαν το ραδιόφωνο, από τους νεότερους, αλλά καταξιωμένους συναδέλφους παίρναμε τα κομμάτια που χρειαζόμασταν και βάζοντας ίσως και τις δικές μας αντιλήψεις μέσα από τις πρωτοβουλίες που πήραμε «ψαρωμένοι» αρχικά και εν συνεχεία με περισσότερη αυτοπεποίθηση να βάζουμε τις δικές πινελιές στον σταθμό αυτό. Άλλωστε ακόμα και αυτοί που μεγαλώσαμε σε αυτό το σταθμό, έχουμε διαφορετικά ακούσματα από την εποχή που ως παιδιά ακόμα, ακούγαμε ραδιόφωνο. Για παράδειγμα ο Γιώργος έχει πει πως ο υπογράφων, ο Βάιος Τσούτσικας, και ο Λάμπρος Γκαραγκάνης ενώ είμαστε τόσο κοντά σε ηλικία (όλοι σε διάστημα πέντε ετών ηλικιακά) είναι σα να προερχόμαστε από διαφορετικές εποχές σε ότι αφορά τα ακούσματα του ραδιοφώνου. Ο Χρήστος, ο Μπάμπης και ο Γιώργος, έφτιαξαν πραγματικά κάτι μοναδικό, έχοντας πάντοτε βέβαια την αμέριστη συμπαράσταση του ανθρώπου θεμέλιο γι’ αυτό το σταθμό, του Γιώργου Δήμα. Και βέβαια εδώ θα πρέπει να μην ξεχάσω τα πόσα πολλά διδαχθήκαμε από δύο ανθρώπους «τοτέμ» για το αθλητικό ραδιόφωνο, τον Νίκο Κατσαρό και τον Ηρακλή Κοτζιά.

Φυσικά το ρίσκο του να επιχειρήσεις να ρίξεις πιτσιρίκια στο ματς εγκυμονεί κινδύνους και λάθη πολλά και χοντρά θα γίνουν πάντα και σαφώς κάτι ανάλογο ισχύει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και των επαγγελμάτων. Όπως γίνονται και τώρα και θα γίνονται πάντα. Τα αμέτρητα «μπινελίκια» που έχουμε ακούσει όλοι οι νεότεροι, πιστέψτε με, είναι κάτι αναπόφευκτο σε αυτή τη δουλειά. Όπως αυτά που άκουσα από τον Γιώργο όταν (πως μου ήρθε και μένα) σε μια μετάδοση είπα σε δυο φάσεις τον Μπέργκενσεν του Πανιωνίου, Λεόναρτσεν. Δεν ήμουν στο «Άνφιλντ», αλλά στο Καραϊσκάκη και έκανα περιγραφή Εθνικό – Πανιώνιο (θα ήταν 1997 ή 1998, αν δεν κάνω λάθος). Μαθαίνεις από τα λάθη και τις «γκάφες» σου να γίνεσαι καλύτερος και να ζεις ίσως με αυτές. Πάνω απ’ όλα ευχαριστώ όλα τα παιδιά, τους «συνοδοιπόρους» σε αυτή τη δουλειά για τις στιγμές που έχουμε περάσει, τους ιδιοκτήτες και συνάμα δασκάλους μου γιατί κατάφεραν να κάνουν παραγωγικό έναν άκρως ιδιόρρυθμο άνθρωπο. Πάντοτε όμως θα ευχαριστώ την Εύη Κυριαζοπούλου, που σας κρατούσε για πολλά χρόνια συντροφιά με την εκπομπή «Xωρίς Καπέλο» 2-3 το μεσημέρι, για την ευκαιρία που μου έδωσε.

Χρόνια Πολλά Sport-Fm